Στις 11 Σεπτεμβρίου – ημέρα της μεγάλης χριστιανικής γιορτής της Αποκεφάλισης του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, στην επίσημη αίθουσα του Λαϊκού Πανεπιστημίου του μεγάλου Σέρβου ευεργέτη Ηλία Κολάρατς, στο κέντρο του Βελιγραδίου, πραγματοποιήθηκε πνευματική ακαδημία με την ευκαιρία της επισήμανσης 100 χρόνων γέννησης του αποβιόσαντα Σέρβου Πατριάρχη Παύλου. Για τη ζωή και για το έργο του, καθώς και για τα μηνύματα που άφησε στους Σέρβους πιστούς για να τα κρατήσουν στη μνήμη τους, μίλησαν ο νυν Σέρβος Πατριάρχης, Κ.Κ. Ειρηναίος, ο επίσκοπος Αθανάσιος και ο επίσκοπος Σλαβονίας Ιωάννης.Όλοι οι πολίτες της Σερβίας, όταν ακούσουν το όνομα του Πατριάρχη Παύλου θυμούνται τον μικρό και κοντό αυτό άνθρωπο, ο οποίος, όμως, είχε μεγάλη και δεσπόζουσα ψυχή και αποτελούσε μία από τις πιο διακεκριμένες προσωπικότητας στη νεότερη σερβική ιστορία. Επίσης, πολλοί γνωρίζουν ότι ο Πατριάρχης Παύλος γεννήθηκε σαν Gojko Stojčević στο χωριό Kućanci της Σλαβονίας. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, σαν νεαρός ήταν πολύ άρρωστος, ταλαιπωρούνταν και πάλευε με την αρρώστια, ακόμα και όταν έγινε μοναχός, και αργότερα σαν αρχιερέας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Εκάρη μοναχός στο μοναστήρι του Ευαγγελισμού, το έτος 1946 και αμέσως έγινε ιεροδιακόνος. Το έτος 1954 έγινε ιερομόναχος, και ύστερα απ’αυτό, το ίδιο έτος έγινε πρωτοσύγκελος, και το έτος 1957 έγινε αρχιμανδρίτης. Πέρασε την περίοδο από το 1955 ως το 1957 στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας, στις μεταπτυχιακές σπουδές, και στις 29 Μαϊου του 1957 εξελέγη επίσκοπος της Ράσκας και της Πριζρένης, όπου έμεινε ως το έτος 1990, όταν ανακηρύχτηκε Σέρβος Πατριάρχης.
Ο Πατριάρχης Ειρηναίος δήλωσε, στη συνάντηση αφιερωμένη στην επισήμανση των 100 χρόνων γέννησης του Πατριάρχη Παύλου, ότι ο μακαριώτατος Κ.Κ. Παύλος είχε να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις κατά τη διάρκεια της αρχιερατικής του ζωής. «Όταν έφθασε σαν επίσκοπος στην πόλη της Πριζρένης, του Κοσσυφοπεδίου, ο ίδιος αισθάνθηκε την ανάγκη να βοηθήσει τους εκεί Σέρβους, που είχαν να αντιμετωπίσουν πολλά δεινά και υπόφεραν πολύ, και, επίσης, ήταν εκτεθειμένοι σε πιέσεις από μέρους των γειτόνων τους – Αλβανών»,- τόνισε ο Πατριάρχης Ειρηναίος. «Καθώς ήταν επίσκοπος της Ράσκας και της Πριζρένης, ο Παύλος έστελνε στα μέλη της Συνόδου της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας διάφορες εκθέσεις για τη δύσκολη ζωή των Σέρβων πιστών στο Κοσσυφοπέδιο, και αυτές οι εκθέσεις αποτελούν εξαιρετικά σπουδαία πηγή για την περιγραφή της ιστορίας του σερβικού λαού εκείνης της εποχής, και αυτές οι εκθέσεις ήταν σπουδαίες όχι μόνο για την Εκκλησία, αλλά και για το Κράτος. Δυστυχώς, όμως, οι τότε Αρχές του κράτους έδειχναν απόλυτη αδιαφορία για τα γεγονότα στην επαρχία του Κοσσυφοπεδίου»,- συνέχισε ο Σέρβος πατριάρχης.
«Ούτε και η εκλογή του πατέρα Παύλου για Σέρβο Πατριάρχη, το 1990, δεν συνέβαλε ώστε να ησυχάσει η κατάσταση στη χώρα, και έτσι συνεχίστηκε ο γολγοθάς των Σέρβων, πρώτα κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Κροατία και στη Βοσνία, και ύστερα απ’αυτό και στο Κοσσυφοπέδιο και την εποχή του ΝΑΤΟϊκού βομβαρδισμού της Σερβίας. Όλο αυτόν τον καιρό ο Πατριάρχης Παύλος έδειξε μεγάλη δόση σοφίας, με την αληθινή του χριστιανική αγάπη κατάφερε να δώσει παρηγοριά στον δεινοπαθούμενο και τρομαγμένο σερβικό λαό. Κατάφερε να επαναφέρει σε Σέρβους την ελπίδα την οποία αυτοί είχαν απωλέσει και, επίσης, υπέδειχνε τη σημασία της συμφιλίωσης ανάμεσα σε εμπόλεμες πλευρές. Επίσης, κατά τα δύσκολα αυτά χρόνια για τον σερβικό λαό, ο Πατριάρχης Παύλος κατάφερε να λύσει πολλά προβλήματα, που διαρκούσαν ήδη επί δεκαετίες. Χάρη στις προσπάθειές του τέθηκε τέρμα στη ρήξη ανάμεσα σε Αρχιερείς της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική. Κατάφερε να ανακαινίσει πολλούς σερβικούς ιερούς ναούς και να βελτιώσει, κάπως, τη ζωή των μοναχών, ιδίως στο Κοσσυφοπέδιο, και συνέβαλε ώστε να γίνουν σεβαστοί απόλυτα οι εκκλησιαστικοί κανόνες. «Ολη τη ζωή του ο Πατριάρχης Παύλος την πέρασε στην άσκηση και στις προσπάθειες ενίσχυσης της χριστιανικής πίστης. Αυτός ο μεγάλος άνθρωπος ήταν πράος και ταπεινός όλη τη ζωή του. Το μεγάλο αυτό έργο του το παρατήρησε και το αξιολόγησε ο Θεός, ο οποίος τον έδειξε και τον έφερε ανάμεσα στο σερβικό λαό τότε όταν αυτός τον χρειαζόταν περισσότερο και όταν ο σερβικός λαός χρειαζόταν μεγάλη δόση σοφίας»,- ανέφερε στο τέλος της ομιλίας του ο Σέρβος Πατριάρχης Ειρηναίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου