ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ

Грчка под лупом ЕУ због нехуманог односа према животињама

У 2018. регистровано је 3.734, а у овој 1.799 случајева премлаћивања и сакаћења паса, а упркос постојању закона, кажњено је само 117 власника

Аутор: Јасмина Павловић Стаменићнедеља, 29.12.2019. у 19:19

Друштва за заштиту животиња тврде да су луталице уклоњене с атинских улица – ликвидиране (Фото: EPA/Margarita Kiaou)

Атина – Пред олимпијаду у Атини 2004, градске власти морале су да стерилизују преко 10.000 паса који су живели на градским улицама. Напросто, немогуће је било ући у продавницу или зграду, а да се притом не прескаче преко животиње која мирно спава. У парковима су слободно лутале хорде паса, многи су их у страху заобилазили. Чувени Жућа је био главна атракција свих атинских  демонстрација јер је храбро јуришао, не бојећи се ни сузавца.

Стицао се утисак да Грци обожавају псе и мачке, уопште, све животиње. Међутим, преко ноћи су нестали када је град требало очистити и припремити за госте из целог света. Данима су се водиле полемике где су завршили пси јер су одговорни тврдили да су смештени у пансионима ван Атине, у шта је мало ко веровао. Друштва за заштиту животиња имала су другачију информацију: пси су ликвидирани!

Године су прошле, а Грчка је, према статистикама, доспела на листу земаља у којима се бележи велики број случајева лошег односа према животињама. Само у 2018. регистровано је 3.734, а у овој 1.799 случајева нехуманог односа према псима, укључујући њихово премлаћивање, сакаћење, остављање без адекватне неге. Кажњено је само 117 власника иако нови закон предвиђа строге мере, чак до 30.000 евра или затвор до пет година.

Последњих година у Грчкој су врло популарне борбе паса које власницима доносе високи приход. Иако су забрањене, јавна је тајна да на територији Атине постоји не десетине места у којима се пси боре на смрт. Грчка спада међу земље где су овакви мечеви најраспрострањенији.

„То је организовани криминал, један од најстрашнијих примера нехуманог односа према животињама који нико не жури да заустави. Свако ко је то бар једном видео зна како се и за шта пси припремају, како се хране, у каквим страшним условима живе да би се у рингу борили до смрти”, наводи новинар Теодорис Чондрогранос и подвлачи да су у игри велики улози, који по борби иду и до 50.000 евра, као и да се ништа мање не плаћа за куповину једног таквог пса.

Подсетимо, у древној Грчкој животиње су приношене као жртве боговима, али су у исто време поштоване када је требало да представе неко од божанстава. Тако је грчки бог Пан, славан по својој фрули, имао главу човека и стопала јарца. Сам Зевс претварао се у белог бика када је хтео да заведе лепу Европу и одведе је на Крит...

Ствар је менталитета да ће се комшије бунити, углавном гунђати ако пас лаје и узнемирава околину, али неће пријавити надлежним органима ако тог истог пса туку, остављају без хране, иживљавају се над њим...

Тако је псима у Грчкој забрањен улазак на плаже и купање у мору. Иако никада не уринирају у води и премда спадају у чисте животиње, уколико са псом дођете на плажу, дочекаће вас вика, ружне речи... Они нису добродошли, моментално могу да вас пријаве и да дођете у ситуацију да интервенише полиција. Отпор према псима постоји и у градском превозу, где углавном, сем ако су јако мале расе, не могу да уђу. На бродовима веће расе имају посебно одвојене боксове на горњима палубама.

Ипак, у Грчкој је много љубитеља паса, удружења за збрињавање луталица, све више оних који поштују правила хигијене на улицама и у парковима и, што је најважније, имају гробља животиња на којима, када дође тај дан, достојанствено могу да са растану од свог љубимца.

А мачке? На градским ћошковима има их на десетине. Неретко су агресивне у борби да се докопају следовања хране које им редовно на одређеним местима остављају брижне душе. Умеју да нападну пролазнике или псе на повоцу.

Примера ради, испод малог мостића у центру Родоса налази се „мачкарник” у коме је на стотине малих, веселих и ухрањених маца свих боја, које туристи посматрају са симпатијама, бацају им храну... Али, шта се дешава са тим незаштићеним мачкама, које су чести мотив на грчким разгледницама, кад туристи оду? Већина мачака у Грчкој у ствари нема никога да о њима константно брине.

Европска комисија је чак 2007. тужила грчке власти Европском суду правде због континуиране небриге за благостање животиња са јасним захтевом да Грчка примени све европске законе у вези са заштитом животиња и њихових права. Првенствено се пребацује што Грчка не стерилише животиње, а ту се назире и могућа суштина проблема: Грци стерилизацију сматрају нечим неприродним.

Посебан проблем представљају магарци које на острвима по највећој врућини користе за превоз туриста. Оваква врста превоза на Санторинију већ је неколико година у жижи интересовања Међународних организација за заштиту животиња, које траже да буде укинут јер је нехумано гледати како их власници сатима држе на сунцу без воде и хране и шибају уз 520 степеника који воде према Фири... За шест евра, колико кошта њихова услуга, по 20 сати бивају „на служби”. Неке туристичке организације су чак, у знак солидарисања са животињама, отказале туре по Санторинију. Једино што су учиниле грчке власти јесте одлука да се ограничи терет који магарци могу да носе на леђима, то јест да туриста нема више од 110 килограма.

Број магараца на Санторинију се смањио са 508.000, колико их је било у лето 1955. на неких 12.000, колико их је регистровано 2015, док их данас има свега две хиљаде

DANAS SU MATERICE, veliki praznik MAJKI I ŽENA! Narodno verovanje kaže da ovo treba da uradite da biste imali SLOGU I SREĆU u porodici

Pravoslavni vjernici danas obilježavaju Materice, najveći hrišćanski praznik majki i žena, koji uvijek pada u drugu nedjelju pred Božić.

Toga dana, prema običaju, djeca porane i unaprijed pripremljenim kanapom, koncem, šalom, maramom ili kaišem na prepad vežu majkama noge, na isti način kao što su njih majke vezivale na Djetinjce.

Majka se pretvara da ne zna zašto je vezana. Djeca joj čestitaju praznik, a ona onda dijeli poklone i na taj način se “driješi”. Na isti način se vežu i sve udate žene, koje se “driješe” kolačima ili nekim drugim slatkišima.

Običaj “vezivanja” i “driješenja” predstavlja mnogo više od puke igre ukućana, jer se njime potvrđuje veza ljubavi kojom su povezani svi članovi hrišćanske porodice.

Praznik Materice se u novije vrijeme proslavlja i pri hramovima, naročito po gradovima. Žene u dogovoru sa sveštenikom pripreme prigodan program u kome učestvuju djeca sa prikladnim recitacijama i pjevanjem, a onda djeca vezuju prisutne žene. One se “driješe” poklonima i pripremljenim paketićima, knjigama, krstićima…

Negdje se organizuje posjeta bolnici, naročito dječjim odjeljenjima, gdje se djeci nose pokloni, što daje ovom prazniku puni hrišćanski smisao.

Зашто Србија не финансира повратак домаћих економских миграната, уместо насељавања `арабских`!?

Наравно, овде се поставља и „морално и етичко право“ евроатлантских западних држава (ЕУ и НАТО) да сиромашној Србији данас намећу било какве „мигрантске квоте“ и „непријатељске азиланте“ из земаља које су управо они уништили (тактиком спржене земље) својим илегалним колонијалним ратовима и геноцидним санкцијама, створивши тако један од највећих мигрантских вештачких егзодуса у историји људског друштва- и то по рецепту такозваног „хуманитарног рата“ који су прво испробали на Србији, током варварске НАТО агресије 1999те! То вам је, као када бисте од жртве коју сте обогаљили, захтевали да она, тако обогаљена и ојађена, преузме да се стара о другим вашим, такође обогаљеним жртвама..  

Овде се поново враћамо на тему из наслова- зашто наша држава, уместо да, у сарадњи са „хуманитарним западом“, спонзорише финансијски и логистички повратак најмање пола милиона србских економских миграната- спонзорише (и то агресивно) удомљавање и насељавање Србије, нама „културно-супротстављених“ и недобронамерних миграната, за које добро знамо како су „усрећили Европу“ (која сада покушава да их се растосиља на наш рачун).

Александар Вучић са мигрантима (Архивска фотографија: Твитер)

Зашто Србија не финансира повратак србских економских миграната, уместо насељавања арабских?

СРБски ФБРепортер, Дец-18, 2019

Пише ФБР уредник М. Новаковић

Повод за ову адхок анализу је низ недавних јавних наступа србских државних званичника, као и пратећих (про)режимских текстова у домаћим медијима, на тему збрињавања и трајног насељавања такозваних „афро-азијских и арабских миграната“ на територији државе Србије- Тема којом се бавим у континуитету од 9 година, и коју сам детаљно обрадио у више десетина анализа, као и у својој књизи: „Копље Ислама у срцу Европе“ (априлско издање 2016).

Оно што је по мени посебно забрињавајуће јесте чињеница да домаћи званичници више и не крију своје намере да убрзано спроведу „евро-атлантске планове“ о присилним демографским променама у Србији, које ће неминовно резултирати у убрзану депопулизацију домаћег становништва, „десрбизацију“ наше нације и у крајњој инстанци у перманентни културолошки геноцид над србским (уставотворним) народом у оквиру властите државе.

Ако тај споља наметнути (и изнутра „фанатично-прихваћени“) процес сагледамо у контексту „бараже“ евроунијских и режимски спонзорисаних (политички, медијски и финансијски..) програма, да се у наше друштво „интегришу“ мигранти, углавном исламске вероисповести, и што је посебно забрињавајуће, ради се о углавном мушкарцима војног доба (који се на територији Србије ових дана понашају попут пљачкашких хорди)- док у исто време „наша“ држава практично ништа не ради да заустави супротан процес: одласка у „бели свет“ економски обесправљених србских грађана, углавном младих и школованих људи- онда се поставља озбиљно питање да ли се иза таквог системски организованог и режимски стимулисаног процеса, крију неке друге (много мрачније) осим званичних, наводно хуманитарних, намере!?

Није битно да ли се иза таквог послушничког, ауто-деструктивног и полтронског понашања наших званичника према ЕУ, када је у питању безусловно прихваћање  наметнутих „мигрантских квота“, крије само њихова наивност и жеља да се на тај начин додворе бриселским господарима, у нади да ће им то „отворити неко ново поглавље“, или су пак свесно ступили у заверу против националних интереса државе коју наводно представљају и штите- њихово деловање очигледно има трагичне и дугорочно негативне последице по опстанак наше нације, које чак ако не и представља свесну издају нације, онда засигурно има криминални карактер, бар у домену корупције и некомпетентности.

Управо данас је наша Влада организовала прославу „Међународног Дана Миграната“, на којој је режимски министар Зоран Ђорђевић најавио још већ мигрантску кризу у Србији, и тим поводом се похвалио како је његово министарство усвојило посебан правилник о (трајном) збрињавању малолетних миграната које УНХЦР „нуди Србији“. Ђорђевић је навео да је од почетка мигрантске кризе кроз Србију прошло више од милион миграната, али оно што посебно забрињавајуће, јесте (податак који је он изнео) последњи тренд међу „мигрантима“ да (након одбачености од ЕУ) виде Србију као трајну дестинацију за насељавање. Према нашем министру, само ове године је у Србији „откривено“ 13.315 илегалних миграната, од којих је 12.000 спремно поднело захтев за азил. Другим речима, то значи да данас преко 90% „миграната“ више не види Србију као транзитну земљу, већ је прихвата за (нужну) трајну дестинацију!?

Овде треба подсетити на парадоксалан податак, који је почетком године, изнео управо министар Ђорђевић- он је у фебруару цитирао статистику ОЕБС-а која наводи да је од 2000те (петооктобарског пуча?) Србију напустило 654.000 грађана економских емиграната, и то углавном младих, између 15 и 24 година живота. Министар се тада „јавно забринуо“ и најавио акциони план о заустављању масовног егзодуса и повратка Срба у своју отаџбину. Али као што то видимо из данашњег наступа министра Ђорђевића поводом „Међународног Дана Миграната“, и као што ћемо у наставку анализе сагледати из наступа других државних званичника- за наш режим је очигледно главни приоритет: збрињавање свих, за ЕУ неподобних и непожељних, миграната, који су ових дана „ускладиштени“ широм Србије, док су србски (е)мигранти за њих „последња рупа на свирали“.

Овоме у прилог говоре и недавни натписи из домаће штампе који описују као додатну мотивацију наших грађана за напуштање Србије, несигурност и угроженост домаћег становништва у околини Мигрантских центара, нарочито у пограничним подручјима. Драстичан је пример општине Шид- чије је становништво практично преполовљено од почетка „мигрантске кризе“ (Митровачки портал је тај егзодус описао следећим насловом: „У Шиду ко некад на Косову, народ се исељава под притиском миграната..“).

Уосталом, из угла аутократског напредњачко-социјалистичког режима, таква пракса је за њих много безбеднија, бар када је у питању опстанак на власти- млади и школовани Срби, нарочито они који су своје факултетске дипломе и докторате стекли мукотрпним и озбиљним радом, представљају ону категорију грађана која има тенденцију да се буни, поставља неугодна политичка питања, и има потенцијал да угрози, не само њихову власт, већ и привилеговане партијске позиције у „полуквалификованом и плагијаторском државном сектору“..  

Недавно је наш председник Вучић приликом државне посете Грчкој, великодушно понудио грчком председнику Мицотакису да Србија прихвати „сав вишак малолетних миграната“, што би само по себи био хуманитарни гест вредан похвале, да истовремено у нашој земљи десетине хиљаде србских малишана не живе испод границе сиромаштва и буквално гладују, многи без крова над главом, неки и без једног или чак оба родитеља. Истовремено хиљаде србских избеглица из ратова 90их и даље немају решено стамбено и егзистенцијално питање.

Наравно, овде се поставља и „морално и етичко право“ евроатлантских западних држава (ЕУ и НАТО) да сиромашној Србији данас намећу било какве „мигрантске квоте“ и „непријатељске азиланте“ из земаља које су управо они уништили (тактиком спржене земље) својим илегалним колонијалним ратовима и геноцидним санкцијама, створивши тако један од највећих мигрантских вештачких егзодуса у историји људског друштва- и то по рецепту такозваног „хуманитарног рата“ који су прво испробали на Србији, током варварске НАТО агресије 1999те! То вам је, као када бисте од жртве коју сте обогаљили, захтевали да она, тако обогаљена и ојађена, преузме да се стара о другим вашим, такође обогаљеним жртвама..  

Овде се поново враћамо на тему из наслова- зашто наша држава, уместо да, у сарадњи са „хуманитарним западом“, спонзорише финансијски и логистички повратак најмање пола милиона србских економских миграната- спонзорише (и то агресивно) удомљавање и насељавање Србије, нама „културно-супротстављених“ и недобронамерних миграната, за које добро знамо како су „усрећили Европу“ (која сада покушава да их се растосиља на наш рачун).

Уосталом, да би разумели каква судбина може да очекује у блиској будућности тако „азилантизовану и исламизовану“  Србију, треба да само погледамо недавни историјски пример нашег Косова и Метохије. Тамо су Срби почетком 20ог века представљали већинско становништво- данас смо тамо заступљени у „статистички безначајном проценту“- свакако великим уделом због ратова и етничких чишћења, али ипак највише због супериорног „муслиманског наталитета“. Ако неко мисли да ће насељавањем „опустелих делова“ Србије арабским мигрантима, како то ових дана предлаже наша грађанска повереница Бранкица Јанковић, да нам то „побољша националну крвну слику“, онда се грдно вара. Управо супротно, као што то можемо да видимо на примеру Косова, то ће нам угасити лозу, и то трајно, а од Србије вероватно створити неки нови исламски калифат!?

Наравно, све више постаје очигледно да постојећи србски државни апаратус нема намеру да спроводи било какве програме који су у националном интересу Срба и биолошком опстанку и ревитализације властите нације- већ само оне, споља наметнуте, који ће вештачки и трајно променити демографску карту Србије, и трајно нас „угасити као нацију“.

Миодраг Новаковић, управник и уредник СРБског ФБРепортера

Свакако да излаз постоји, а то је хитна и радикална промена режима, и довођење на власт национално одговорне власти, попут рецимо Орбанове у Мађарској. Све док су нам на власти ови данашњи „дипломски и патриотски плагијатори“ црно нам се пише…

Док се Срби у Црној Гори окупљају у Никшићу поред моштију Светог Василија Острошког, за то време Вучић са Ђукановићем и Рамом сеири по Албанији о некаквом "мини Шенгену"

Народни покрет Срба са Косова и Метохије "Отаџбина" даје пуну подршку српском народу у Црној Гори, Митрополији зетско-приморској као и Епархији никшићко-будимљанској у одбрани српских православних светиња на подручју данашње Црне Горе. Ово тим пре, имајући у виду да је одлуком српког Патријарха из 1752. године донешеној у Карловцима Митрополија зетско-приморска постала егзархом Пећке Патријаршије и њеног трона. Ово је нарочито важно данас када се Митрополит зетско-приморски, његово преосвештенство митрополит Амфилохије Радовић, као лав бори да испуни свету обавезу и да сачува Пећку Патријаршију и српске светиње на Косову и Метохији. За не веровати је да данас нису опасности по судибину српских светиња Турци него актуелни режим у Србији у лику њеног председника Александра Вучића који се одриче јужне српске покрајине било кроз тзв. разграничење или пуно признање самопроглашене републке Косово. Можда је ова борба Митрополита и главни разлог за отимање српских православних светиња у дослуху криминално-диктаторских режима Србије и Црне Горе односно Александра Вучића и Мила Ђукановића. Из тог разлога изостаје реакција званичних државних органа Републике Србије као и њеног председника јер је у питању класична освета пошто је Митрополит главни бедем против предаје јужне српске покрајине сепаратистима. Нормални одговор на ово светогрђе и узурпацију Мила Ђукановића био би да у најмању руку Србија повуче свог амбасадора из Подгорице а протера црногорског из Београда. Нажалост, док се Срби у Црној Гори окупљају у Никшићу поред моштију светог Василија Острошког, саборују бранећи своје светиње, дотле Александар Вучић сеири по Албанији са Милом Ђукановићем заносећи се на чапрас-дивану о некаквом мини Шенгену за земље западног Балкана. Овакво понашање председника Србије је сигнал да је за отимање српских светиња у Црној Гори направљен договор између два председника. Са ове дистанце јасно се види сва наивност српских политичких првака у Црној Гори који су задњих година свесрдно подржавали на предизборним скуповима Српску напредну странку и њеног председника. Чак ни фингирани државни удар у Црној Гори који није могао да буде одрађен без снажне логистичке подршке из Србије није их упозорио да је режим Александра Вучића антисрпски и издајнички. Исто онако као што је 2013. године Бриселским споразмомом Александар Вучић продао Србе на Косову и Метохији исто тако „Ацо Србин“ продаје и Србе у Црној Гори. Наш народ на Косову и Метохији за таквог владара као што је Александар Вучић има обичај да каже да „Под то дрвце, нема хлада“. Оно што данас преостаје нашем народу у Црној Гори јесте да се снажно окупи око СПЦ, да буде једиствен, сложан, принципијелан и доследан у одбрани својих праисконских права и својих православних светиња. А ови криминални режими завршиће на ђубришту историје и судиће им се за свесну велеиздају националних и државних интереса. Како радили тако нам Бого помогао. Косовска Митровица 22.12.2019. године

Σερβία: Ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό παιδεραστή που απήγαγε 12χρονη

0

Η σερβική αστυνομία έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό άνευ προηγουμένου προκειμένου να εντοπίσει ένα 12χρονο κορίτσι, το οποίο φέρεται να απήγαγε καταδικασμένος παιδεραστής.

Η Μόνικα Καριμανόβιτς απήχθη την περασμένη Παρασκευή και έκτοτε οι Αρχές χρησιμοποιούν όσα μέσα διαθέτουν για να την βρουν.

Ο καταζητούμενος Νίνοσλαβ Γιοβάνοβιτς είχε αποφυλακιστεί πέρυσι μετά από 12 χρόνια στη φυλακή για απόπειρα βιασμού.

«Έχουμε σαφείς ενδείξεις ότι ο Γιοβάνοβιτς έκλεψε αυτοκίνητο. Εκεί βρήκαμε τα αποτυπώματά του και ενδείξεις ότι είχε μαζί του τη Μόνικα. Επιβεβαιώσαμε επίσης πως έμειναν για ένα διάστημα σε ένα απομονωμένο σπίτι, κοιμήθηκαν προφανώς και έφαγαν. Βρήκαμε την τσάντα της Μόνικα και έχουμε δύο μάρτυρες που την είδαν στο ίδιο αυτοκίνητο με τον Γιοβάνοβιτς. Αυτή τη στιγμή πιστεύουμε πως η Μόνικα είναι ζωντανή» είπε ο διευθυντής της αστυνομίας, Βλαντιμίρ Ρέμπιτς.

Ο Γιοβάνοβιτς φέρει το προσωνύμιο «ο κουρέας της Μάλτσα» καθώς συνήθιζε να κουρεύει γουλί τα θύματά του.

Πηγή: euronews

Η σερβική Εκκλησία αντιδρά στον νόμο για τις περιουσίες των θρησκευτικών κοινοτήτων που ψηφίστηκε στο Μαυροβούνιο

Από

 Politik

 -

 27/12/2019, 4:19 μμ

του Ν. Πέλπα

Έντονες αντιδράσεις προκαλεί στην Σερβία η υπερψήφιση του νόμου για την «θρησκευτική ελευθερία» από το κοινοβούλιο του Μαυροβουνίου. Σε ανακοινωθέν της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αναφέρεται ότι «ο Πατριάρχης κ. Ειρηναίος εκφράζει την ανησυχία του και είναι βαθειά συγκλονισμένος από τις εξελίξεις». Η μητρόπολη Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας καταγγέλλει ότι ο νέος νόμος θα οδηγήσει στην «αρπαγή των ναών και των μοναστηριών και στην λεηλάτηση της περιουσίας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στο Μαυροβούνιο». Αναφέρεται επίσης ότι κατά τις χθεσινοβραδινές ειρηνικές κινητοποιήσεις που έγιναν στην Ποντγκόριτσα κατά της ψήφισης του νόμου, ξυλοκοπήθηκε από την αστυνομία ο επίσκοπος Μεθόδιος και πιστοί που προσπάθησαν να τον προστατέψουν. Ο νέος νόμος για την «θρησκευτική ελευθερία και την νομική υπόσταση των θρησκευτικών κοινοτήτων» ο οποίος υπερψηφίστηκε σήμερα τα ξημερώματα σε μία επεισοδιακή συνεδρίαση της Βουλής, διευθετεί μεταξύ άλλων και περιουσιακά θέματα. Προβλέπει την εθνικοποίηση των περιουσιακών στοιχείων για τα οποία οι θρησκευτικές κοινότητες δεν είναι σε θέση να αποδείξουν ότι τους ανήκαν πριν από το 1918. Την χρονολογία αυτή, το Μαυροβούνιο απώλεσε την ανεξαρτησία του και εντάχθηκε στο βασίλειο των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων. Τα μεγαλύτερα προβλήματα κατά την εφαρμογή του νόμου αυτού θα αντιμετωπίσει η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία στην δικαιοδοσία της οποίας μετά το 1918, με την αρχή του αυτοματισμού, περιήλθε ολόκληρη η περιουσία, οι ναοί και τα μοναστήρια της καταργηθείσας ορθόδοξης Εκκλησίας του Μαυροβουνίου και δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας. Υπολογίζεται ότι η έκταση γης που σήμερα ανήκει στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία και με βάση τον νέο νόμο μπορεί να αμφισβητηθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς, ανέρχεται σε 12000 στρέμματα. Επίσης, το σημαντικότερο είναι ότι μπορεί να αμφισβητηθεί και η δικαιοδοσία της SPC σε εκατό περίπου ναούς και μοναστήρια που ανεγέρθησαν πριν το 1918, σε δημόσια γη, χωρίς να υπάρχει πράξη αγοραπωλησίας ή δωρεάς. Σε αντίθεση με την σερβική ορθόδοξη κοινότητα, η δεύτερη σε δύναμη, η μουσουλμανική δεν θα αντιμετωπίσει προβλήματα με δεδομένο ότι όλα σχεδόν τα τεμένη ανεγέρθησαν σε κτήματα που αποτελούσαν δωρεά ιδιώτη (βακούφια). 
Εκκλησιαστικοί κύκλοι στην Σερβία εκτιμούν ότι ο νόμος αυτός στοχεύει στην απόσπαση από την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία ναών και μοναστηριών και την παραχώρησή τους στην ανασυσταθείσα, το 1993, ορθόδοξη Εκκλησία του Μαυροβουνίου (CPC). Η αποκαλούμενη ορθόδοξη Εκκλησία του Μαυροβουνίου θεωρείται σχισματική από την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία και δεν έχει αναγνωριστεί από καμία ορθόδοξη Εκκλησία στον κόσμο. 

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΑΣ. ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΣΠΙΤΙ.

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙ ΠΟΝΗΡΟΙ

ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ 14, ΤΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ  ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ.


ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΗΓΑΣ

Σερβία: Έθιμα και παραδόσεις των Χριστουγέννων στα Βαλκάνια

Αφιερωμένες στην παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα, είναι οι ημέρες των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στις βαλκανικές χώρες, ημέρες γιορτινές, γεμάτες φως και αγάπη.

Την παραμονή των Χριστουγέννων στη Ρουμανία, μικροί και μεγάλοι βγαίνουν στους δρόμους για να ψάλλουν τα κάλαντα. Οι παρέες των "καλαντάδων", με τις τσάντες τους στην πλάτη, γυρίζουν τα σπίτια και μοιράζονται ό,τι τους προσφέρουν οι σπιτονοικοκύρηδες: καρύδια, μήλα και τοπικά εδέσματα, όπως αλμυρά κουλουράκια.

Οι "καλαντάδες" κρατούν ένα αστέρι, που συμβολίζει το άστρο της Βηθλεέμ, όταν ψάλλουν τα κάλαντα. Συνήθως, το αστέρι είναι ένας μεγάλος ξύλινος κύκλος, στον οποίο στερεώνονται οχτώ ή δώδεκα τρίγωνα, από τα κλαδιά έλατου, τα οποία ονομάζονται "τούρου". Στη συνέχεια, τυλίγεται σε χαρτιά από διάφορα χρώματα και οι γωνίες του στολίζονται με κρόσια και μικρές καμπάνες. Στο μεγαλύτερο από τα τρίγωνα είναι ζωγραφισμένη η σκηνή του πειρασμού, με τον Αδάμ, την Εύα και το φίδι στον παράδεισο και μορφές Αγγέλων. Στο κέντρο του αστεριού υπάρχει απεικόνιση της Παναγίας με τον νεογέννητο Ιησού, τον Ιωσήφ και τους τρεις μάγους, η οποία και φωτίζεται από μια μικρή λάμπα που βρίσκεται προσαρμοσμένη πάνω στο αστέρι.

Τα κάλαντα του αστεριού ξεκινούν το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων και συνεχίζονται έως και τις 27 Δεκεμβρίου. Ομάδες δύο παιδιών (τα αστέρια όπως είθισται να λέγονται) ή τριών (οι μάγοι) ξεκινούν το "ταξίδι" τους με το αστέρι και περιπλανώνται όχι μόνο μέσα στο ίδιο το χωριό τους, αλλά και στα γειτονικά χωριά, αναγγέλλοντας τη γέννηση του Χριστού. Την ημέρα των Χριστουγέννων το ψωμί μπαίνει κάτω από το τραπέζι για να φέρει καλοτυχία στο σπίτι και το γουρουνόπουλο αποτελεί το κυρίως χριστουγεννιάτικο γεύμα.

Στη Βουλγαρία, η 22η Δεκεμβρίου είναι η ημέρα που "σηματοδοτεί" την έναρξη του εορτασμού των Χριστουγέννων. Σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες, η ημέρα αυτή είναι η αρχή της νέας χρονιάς, άρα είναι πολύ σημαντικό το ποδαρικό στο σπίτι να γίνει από έναν άνθρωπο που θα φέρει γούρι.

Ανήμερα τα Χριστούγεννα οι νοικοκυρές φτιάχνουν ψωμί (όπως η βασιλόπιτα της Πρωτοχρονιάς) στο οποίο τοποθετούν ένα νόμισμα. Το βράδυ, στο τραπέζι της οικογένειας, ο νοικοκύρης του σπιτιού κόβει το ψωμί και το μοιράζει στα μέλη της οικογένειας, αφού πρώτα κόψει τα κομμάτια για την Παναγία και το σπίτι. Οι στάχτες από τα τζάκια που καίνε σκορπίζονται στα χωράφια για να φέρουν καρποφορία σύμφωνα με τις βουλγαρικές δοξασίες.

Παραμονή Χριστουγέννων, το τραπέζι δεν περιλαμβάνει κρέας, ωστόσο, τα επτά διαφορετικά φαγητά που παρασκευάζουν οι νοικοκυρές, μεταξύ των οποίων, ντολμαδάκια με κληματόφυλλα και ρύζι, βρασμένα φασόλια και πιπεριές, μαμαλίγκα (ψωμί από καλαμποκάλευρο), μπορούν να ικανοποιήσουν και τους πιο "απαιτητικούς" ουρανίσκους.

Στην Κροατία, η εορταστική περίοδος αρχίζει στις 6 Δεκεμβρίου, οπότε γιορτάζεται ο Άγιος Νικόλαος, ενώ ανήμερα Χριστουγέννων στο τραπέζι υπάρχει ένα κομμάτι σανό με μία κόκκινη κορδέλα και ένα μήλο που συμβολίζει τη γονιμότητα. Το σανό, μετά τις γιορτές, το ταΐζουν στα ζώα και το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίζεται με καρύδια, γλυκά, κεριά και γυάλινα παιχνίδια.

Τσέσνιτσα (cesnica) ονομάζεται το ψωμί που κόβουν στη Σερβία και το Μαυροβούνιο, το οποίο περιέχει φλουρί. Στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι σκορπούν άχυρα για να υπάρχει υγεία. Στη Σλοβενία, η αντίστοιχη "τσέσνιτσα", ονομάζεται "πότιτσα" (potica) και φέρνει, όπως ορίζουν τα έθιμα, υγεία και καλοτυχία. Στην Βόρεια Μακεδονία, τα Χριστούγεννα γιορτάζονται με το παλαιό ημερολόγιο και στις 5 Δεκεμβρίου στήνονται φωτιές και οι παρέες αναζητούν το φλουρί. Την επόμενη μέρα, που ονομάζεται Μπάντνικ, τα παιδιά ψάλουν τα κάλαντα και το βράδυ ξανακόβουν πίτα με τυχερό νόμισμα. Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 7 Ιανουαρίου.

Κάλαντα των Χριστουγέννων αντηχούν και στους δρόμους πόλεων και χωριών και άλλων βαλκανικών χωρών, όπως η Αλβανία και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, όπως επίσης και στολισμός χριστουγεννιάτικων δέντρων με στολίδια γεμάτα αγάπη.

Ντούσαν Σπάσογιεβιτς: Η Σερβία και η Ελλάδα στον 21ο αιώνα

ΝΤΟΥΣΑΝ ΣΠΑΣΟΓΙΕΒΙΤΣ*

• 

Από την ιστορική συμμαχία μέχρι τη σύγχρονη στρατηγική εταιρική συνεργασία.

Η Ελλάδα και η Σερβία, φυσικοί σύμμαχοι τους τελευταίους δύο αιώνες στον κοινό αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και ευρωπαϊκά Βαλκάνια, συνήψαν συμμαχίες καθοδηγούμενες από το σύνθημα «Τα Βαλκάνια στους βαλκανικούς λαούς». Κατάφεραν, έτσι, να διατηρήσουν τις στενές τους φιλικές σχέσεις, ακόμα και σε καιρούς στους οποίους, λόγω των διεθνών συνθηκών, βρέθηκαν να συμμετέχουν σε ευρύτερες συμμαχίες τις οποίες καθοδηγούσαν αντιμαχόμενες μεγάλες δυνάμεις.

Η Σερβία και η Ελλάδα έχουν μακρά παράδοση στενών φιλικών σχέσεων, που στο παρελθόν πολλές φορές απέδειξαν τους κοινούς στόχους και την πνευματική τους εγγύτητα. Την ιστορικής σημασίας σερβο-ελληνική συνεργασία πρώτος είχε κατανοήσει ο Γιόβαν Ρίστιτς, ένας από τους κορυφαίους Σέρβους εθνάρχες του 19ου αιώνα, και τη συνόψισε ως εξής: «Διότι στην πολιτική, όπως και στη χημεία, υπάρχουν σώματα που μπορούν να συνενωθούν, άλλα πάλι όχι, υπάρχουν εκείνα που έλκονται και εκείνα που απωθούνται και καταστρέφονται και τα οποία θα συνεχίσουν για πάντα να απωθούνται και να καταστρέφονται».

Σύντομα μετά τη «Συνεννόηση με τους Ελληνες», το υπόμνημα που συνέταξε ο τότε πρωθυπουργός Ιλια Γκαράσανιν για τον πρίγκιπα Μιχαήλ Ομπρένοβιτς το 1860, υπεγράφη η πρώτη Συνθήκη Συμμαχίας το 1867, θέτοντας τα θεμέλια για την πρώτη Βαλκανική Συμμαχία και την απελευθέρωση των βαλκανικών λαών από την Οθωμανική κυριαρχία.

Στη διάρκεια των επόμενων εκατό ετών, έχοντας επίγνωση του κοινού πεπρωμένου και της αναγκαιότητας για αμοιβαία συνεργασία, τα δύο κράτη υπέγραψαν πέντε ακόμη συμμαχίες και συμφωνίες. Η ιστορική συμμαχία κορυφώθηκε την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου και του Νικόλα Πάσιτς, και αργότερα τα Βασίλεια της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας ήταν οι μόνες βαλκανικές χώρες που πολέμησαν στο πλευρό των συμμάχων κατά τον Β΄ Π.Π.

Οι διμερείς σχέσεις Σερβίας - Ελλάδας, οι οποίες βρέθηκαν σε μια περίοδο αδράνειας από την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, έλαβαν νέα δυναμική στα τέλη του 2016 και στις αρχές του 2017 με τις επισκέψεις του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αλέξη Τσίπρα στο Βελιγράδι και την επανέναρξη του πολιτικού διαλόγου σε ανώτατο επίπεδο. Αποκορύφωμα όλων των προσπαθειών για την ανανέωση και ενδυνάμωση των διμερών σχέσεων αποτέλεσε η ίδρυση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας (ΑΣΣ) μεταξύ Σερβίας και Ελλάδας.

Τη βαθιά ριζωμένη συνεργασία και αλληλεγγύη των δύο λαών και των δύο χωρών, που διαπερνά την κοινή γνώμη και επεκτείνεται στη δημόσια, εκκλησιαστική και πολιτιστική ζωή, επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχουν ήδη ανοίξει επίτιμα προξενεία της Σερβίας στον Βόλο και της Ελλάδας στη Γιαγκοντίνα, ενώ αναμένεται να ανοίξει και στο Ηράκλειο Κρήτης. Επιπλέον, σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, στο πνεύμα της ανάπτυξης ευρύτερων και βαθύτερων κοινωνικών δεσμών, υπήρξε μεγάλος αριθμός αδελφοποιήσεων πόλεων και δήμων σε όλη την Ελλάδα, από τα Ανώγεια της Κρήτης έως τις Σέρρες της Κεντρικής Μακεδονίας.

Κοινό συμφέρον της Σερβίας και της Ελλάδας αποτελεί η διαφύλαξη της σταθερότητας, της ασφάλειας και της ευημερίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η νέα εποχή στις σερβο-ελληνικές σχέσεις, που κάνει την εμφάνισή της στα τέλη του 2016 και στις αρχές του 2017, είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να ψηφίσει κατά της ένταξης του «Κοσόβου» στην Ιντερπόλ τον Νοέμβριο του 2018, μια θετική στροφή σε σχέση με την αποχή που είχε δηλώσει τον Νοέμβριο του 2015. Η Αθήνα καταδίκασε επίσημα την επιβολή δασμών στα προϊόντα της κεντρικής Σερβίας και της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης από τους προσωρινούς θεσμούς αυτοδιοίκησης της Πρίστινα στη Δεύτερη Σύνοδο του ΑΣΣ στα τέλη Δεκεμβρίου 2018. Είναι σημαντικό ότι υπάρχει συναίνεση του ελληνικού πολιτικού κόσμου για το θέμα Κοσόβου και Μετοχίων, και η τότε αξιωματική αντιπολίτευση υπό την ηγεσία του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας ήδη τον Νοέμβριο του 2018 καταδίκασε ρητά τα παράνομα μέτρα της Πρίστινα μέσω δελτίου Τύπου του τότε επικεφαλής του Τομέα Εξωτερικών.

Παράλληλα, η Σερβία με μεγάλη ανησυχία παρακολουθεί την εξέλιξη των γεγονότων στην Ανατολική Μεσόγειο και καταδικάζει κάθε ενέργεια αντίθετη στο Διεθνές Δίκαιο και τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Το Βελιγράδι υποστηρίζει την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου, συμπεριλαμβανομένων των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου για έρευνα και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων στη δική της ΑΟΖ. Κάθε οικονομική δραστηριότητα σε αυτή τη ζώνη μπορεί να διεξάγεται μόνο με τη σύμφωνη γνώμη των κυπριακών Αρχών και με σεβασμό προς το Διεθνές Δίκαιο και τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Η Ελλάδα είναι κράτος-μέλος της Ε.Ε. που υποστηρίζει με συνέπεια την πολιτική διεύρυνσης. Υποστηρίζει πλήρως την ευρωπαϊκή πορεία της Σερβίας, της οποίας οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν την 21η Ιανουαρίου 2014 επί ελληνικής προεδρίας και ποτέ δεν έχει θέσει εμπόδια σε αυτή την πορεία της, ενώ, συγχρόνως, υποστηρίζει το άνοιγμα των κεφαλαίων διαπραγμάτευσης που είναι ήδη έτοιμα.

Η Σερβία και η Ελλάδα υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση όλων των βαλκανικών χωρών, σύμφωνα με τις αρχές της Ε.Ε., μεταξύ των οποίων είναι και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Οι δύο χώρες εκφράζουν τη σύμφωνη γνώμη σχετικά με τη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και την επιστροφή της στους νόμιμους ιδιοκτήτες αυτής. Αναφορικά με το μείζον ζήτημα του μεταναστευτικού - προσφυγικού, η Σερβία στέκεται αμέριστος συμπαραστάτης της Ελλάδας στην πορεία διαχείρισής του, αποδεικνύοντας έμπρακτα το αίσθημα της ευρωπαϊκής της αλληλεγγύης.

Η Ελλάδα ταυτόχρονα προωθεί τις ήδη ανειλημμένες πρωτοβουλίες συνεργασίας μεταξύ των βαλκανικών κρατών που είναι ήδη μέλη της Ε.Ε. και της Σερβίας (τετραμερής συνεργασία Σερβίας, Ελλάδας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας και τριμερής συνεργασία Σερβίας, Ελλάδας και Κύπρου) σε τομείς όπως άμυνα και ασφάλεια, κατασκευή υποδομών, οδικών και σιδηροδρομικών δικτύων, κοινά ενεργειακά προγράμματα, διευκόλυνση εμπορίου και συνδιοργάνωση μεγάλων αθλητικών γεγονότων. Σήμερα, στα τέλη της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, σε μια εποχή παγκόσμιας αναδιαμόρφωσης, σε καιρούς που όλο και περισσότερο θυμίζουν τον 19ο και όχι τον 20ό αιώνα, δημιουργούνται ad hoc συμμαχίες βασισμένες στα τρέχοντα συμφέροντα και όχι στις διαχρονικές αξίες.

Αντιθέτως, η Σερβία και η Ελλάδα, με την υπογραφή της κοινής διακήρυξης για την καθιέρωση στρατηγικής εταιρικής σχέσης από τους ηγέτες των δύο χωρών, στο πλαίσιο της Τρίτης ΑΣΣ στις 11 Δεκεμβρίου 2019 στην Αθήνα, επισφραγίζουν τη φυσική τους συμμαχία υπηρετώντας τα κοινά συμφέροντα και τις αξίες που ανέκαθεν τους ένωναν.

* Ο κ. Ντούσαν Σπάσογιεβιτς είναι ο πρέσβης της Σερβίας στην Ελλάδα.

Στην Θάσο τα γυρίσματα διαφημιστ. spots για τα καλλιστεία "Miss Serbia"

Με Διευθυντές Σχολείων συναντήθηκε ο Πατρ. Σερβίας

Με Διευθυντές Σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Βελιγραδίου είχε συνάντηση χθες ο Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Ειρηναίος.

Ο Μακαριώτατος υποδέχτηκε με θερμά λόγια τους Διευθυντές, αναφέροντας πως το λειτούργημα που επιτελούν έχει μεγάλη σημασία για τη διαμόρφωση του παιδιού. Παράλληλα τόνισε και τη συμβολή τους στη διατήρηση του Ορθόδοξου φρονήματος των νέων. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη σπουδαιότητα της θρησκείας σήμερα και στο πώς αυτή μπορεί να συμβαδίσει με την επιστήμη.

Από τη πλευρά του ο υπεύθυνος του Πατριαρχείο για θέματα εκπαίδευσης, Δρ. Ντράγκομιρ Σάντο, τόνισε την καλή συνεργασία που υπάρχει μεταξύ του υπουργείου Παιδείας και της Εκκλησίας της Σερβίας.

Μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης, ακολούθησε πρόγραμμα με παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα τραγούδια από χορωδία μουσικού σχολείου της σερβικής πρωτεύουσας.

Στο τέλος ο  Μακαριώτατος προσέφερε ευλογίες σε όλους τους Διευθυντές και τους υπόλοιπους παριστάμενους.