Οταν ένας λαός αδυνατεί στην πλειοψηφία του να εννοήσει έννοιες όπως δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, ελευθερία, κοινή κοινωνική πορεία και πρόοδος, δηλαδή έννοιες που δημιουργήθηκαν ως επί το πλείστον ή αποκλειστικά στην Ελλάδα και αποτέλεσαν ζητούμενο και πρόταγμα αγώνων, ανθρώπων και κοινωνιών, στον τόπο αυτό επί χιλιάδες χρόνια, τότε το πρόβλημα είναι βαθύτερο και πρέπει να αναχθεί στην κατανόηση ακόμα βαθύτερων εννοιών, που αφορούν την προσωπική και κοινωνική συγκρότηση των ανθρώπων και του είδους μας.
Οταν ένας λαός αρνείται ή αποτυγχάνει να συνταχθεί κάτω από τέτοιες θεμελιώδεις έννοιες για την ύπαρξη και την πορεία του και καταφεύγει στην λατρεία συμβόλων και αφελείς εθνοκεντρικές αντιλήψεις παρόμοιες με αυτές των αιώνων της ρωμαιοκρατίας, τότε το μέλλον του όχι μόνο προδιαγράφεται δυσοίωνο, αλλά είναι μαθηματικά βέβαιο ότι διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξή του.
Δεν κινδυνολογούμε και πάντα ελπίζουμε, αλλά αλήθεια δείτε γύρω σας και εάν βρείτε κάτι ενεργό, κάτι ζωογόνο και ζωοδοτικό, πείτε για να το προσθέσουμε στην πράξη της σύγχρονης Ελλάδας, γιατί για εμάς το αποτέλεσμα όσων υπάρχουν γύρω μας, από τις αντιλήψεις των ανθρώπων ως τις συνολικές κοινωνικές αντιλήψεις είναι απολύτως αρνητικό.
Με την φιλοσοφία των “βιοτικών αναγκών” αγωνιστήκαμε, αγωνιζόμαστε και θα αγωνιζόμαστε για να δώσουμε πνοή στην Ελλάδα και στην ανθρωπότητα, όμως αυτό είναι μία πιθανή κατάκτηση που ανήκει στις επόμενες γενιές. Σήμερα, στην κοινωνία της απραξίας, της απαξίωσης κάθε λογικής και κάθε ουσιαστικής ανάλυσης, τα ζητήματα θα πρέπει να τεθούν επί τάπητος με βάση έννοιες που έρχονται από την ιστορία μας και είναι πιο εύκολο να τις εννοήσει ο ανθρώπινος νους.
Καθώς ο πολιτικός κόσμος είναι σχεδόν συνολικά ανίκανος, ανάξιος και τραγικά εξαρτημένος για να δώσει πραγματικές και ουσιαστικές λύσεις, αποτελώντας μία εσωτερικά αναπαραγόμενη κάστα επικίνδυνων για την κοινωνία ανθρώπων, το πρώτο μέλημα είναι να προκύψουν από τα σπλάχνα του λαού και να αναδειχθούν οι πρωτοπόροι της σκέψης και της πράξης, της φιλοσοφίας και της πολιτικής, όχι νέοι διαχειριστές των αυτών συμβιβασμένων και ολέθριων αντιλήψεων, αλλά πραγματικοί πρωτοπόροι που θα ανατρέψουν συνολικά τα δεδομένα του τραγικού πολιτικού και θεσμικού κατεστημένου, που θα δημιουργήσουν νέους θεσμούς και θα οδηγήσουν την χώρα στην σωτηρία της προκοπής.
Από τον αποκομμένο πλήρως από την κοινωνία και απομονωμένο ΣΥΡΙΖΑ, από τον γιο του Μητσοτάκη, το μπουμπούκι της ακραίας νεοφιλελεύθερης συντήρησης, από τους συνοδοιπόρους των μνημονίων και από κάθε τι που μυρίζει αίμα και μούχλα του παρελθόντος δεν έχει η ελληνική κοινωνία να αποκομίσει τίποτα.
Πρέπει να υιοθετηθούν νέες θέσεις, να γίνει κτήμα της πλειοψηφίας μια νέα φιλοσοφία και να εφαρμοστούν ρηξικέλευθες πολιτικές. Μόνο με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουν οι άνθρωποι και ο τόπος να ξεφύγουν από την τεράστια μέγγενη που ζώνει και σφίγγει την χώρα από παντού με σκοπό την συνθλίψει.
Οπως τα κτίρια που κατέρρευσαν γιατί τα υλικά τους ήταν σάπια και σαθρά, έτσι και οι κοινωνίες δεν μπορούν να αναπαλαιωθούν και να ανασυγκροτηθούν με τις ίδιες και χειρότερες αντιλήψεις που τις συνέθεσαν. Όσοι και όσες πιστεύουν κάτι τέτοιο δεν είναι μόνο ανόητοι, αλλά είναι απολύτως επικίνδυνοι.
Ταλανίστηκε και ταλανίζεται η χώρα από κούφιους ανθρώπους, από πολιτικάντηδες “λογιστάκους”, όποιον τίτλο και εάν έφεραν ή τους προσέδωσε το σύστημα. Το ίδιο το σύστημα ονομάτισε “φιλοσόφους” άθλιους μπαρουφολόγους και έδωσε βήμα “αντίστασης” και δημόσιο λόγο μόνο σε κενολόγους, που περιφέρουν 5-6 τσιτάτα που είναι ανίκανα να το βλάψουν. Δεν είναι μόνο οι εξαρτημένοι του συστήματος είναι και οι εξαρτημένοι του δήθεν αντισυστήματος που επιλέχθηκαν από το ίδιο το σύστημα, ώστε να το ενισχύουν πανταχόθεν.
Δεν υπάρχουν σήμερα άλλες λύσεις και άλλες κατανοητές πολιτικές για την σωτηρία της Ελλάδας πέρα από την συστράτευση στον αγώνα για δημοκρατία, για ελευθερία (των ανθρώπων και της χώρας), για εθνική ανεξαρτησία, για γνήσια λαϊκή κυριαρχία και για συλλογική και συνολική πορεία παραγωγικής ανασυγκρότησης και αυτάρκειας. Όχι μόνο λόγια και μην πιστέψετε όποιον αρκείται σε λόγια. Δεν μας αρέσει η κριτική, αλλά η ανάλυση και οι λύσεις. Αντιλαμβανόμενοι τις ανάγκες μια δεκαετία πριν, δεν παράξαμε μόνο φιλοσοφία, αλλά και χειροπιαστές πολιτικές προτάσεις. Και δεν τις κρατούμε, ούτε τις κρατήσαμε για τον εαυτό μας, ούτε απαιτούμε θέσεις ή ανταλλάγματα, ούτε καν επιδιώκουμε να εντάξουμε μέλη στο κίνημά μας ή να προβάλουμε πρόσωπα, γιατί τέτοιες αντιλήψεις είναι απλά μία αναπαραγωγή της συστημικής αθλιότητας και των καχεξιών που παρήγαγε. Δεν θελήσαμε καν να τις επιβάλουμε, ακόμα και εκεί που το έδαφος ήταν πρόσφορο, σεβόμενοι την αξία άλλων ανθρώπων.
Ο τόπος όμως δεν μπορεί να σωθεί με κούφια συνθήματα και με σάπιους θεσμούς. Αν η συνολική ανατροπή δεν γίνει κουλτούρα μας και αν απλώς διαμαρτυρόμαστε ή μεμψιμοιρούμε κατηγορώντας τους αφέντες μας, τότε αργά ή γρήγορα θα έλθουν και νέοι αφέντες και το τέλος όλων μας.
Ακόμα και αν μας έπλασαν ανάξιους, οφείλουμε να το αντιληφθούμε και να αλλάξουμε. Ακόμα και εάν μας πίεσαν και μας πιέζουμε να πειθαρχούμε στην σάπια εξουσία, εμείς πρέπει να σπάσουμε τα δεσμά του νου και της ανάγκης. Ακόμα και εάν οι θεσμοί της εξουσίας είναι δομημένοι για να μας πειθαναγκάζουν, να μας επιβάλλονται και να μας φοβίζουν, εμείς οφείλουμε να τους γκρεμίσουμε και να χτίσουμε νέους θεσμούς ισότητας, δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Αυτό θα είναι το πρώτο, το αναγκαίο και το πιο ουσιαστικό βήμα. Αυτό είναι ό,τι οφείλουμε να κάνουμε σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου