Πως θα κατακτήσεις ένα λαό και θα του κλέψεις τη χώρα του!
του Γρηγόρη Νικολάου
Πρ. Επικεφαλής Παρατηρητών ΟΗΕ στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Γιουγκοσλαβία 1960 -1980 επί προεδρίας Γιόζιπ Μπροζ Τίτο: Ετήσια αύξηση του ΑΕΠ 6,1%, χαμηλό κόστος ζωής, δωρεάν υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση, εγγυημένο το δικαίωμα στην εργασία και στη στέγαση, καλό επίπεδο συγκοινωνίας και μέσων μαζικής μεταφοράς. Ποσοστό εγγραμμάτων 90% με προσδόκιμο ζωής τα 72 έτη. Το μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας το κατείχε ο δημόσιος και όχι ο ιδιωτικός τομέας. Είχε εδραιώσει το δικό της ιδιόμορφο σοσιαλιστικό μοντέλο οικονομικής δραστηριότητας, μικτής οικονομίας με ιδιωτικές επιχειρήσεις και κρατικές βιομηχανίες με συνεργάτες τους εργαζόμενους. Θεωρήθηκε μια επιτυχία του σοσιαλισμού της αγοράς με ρυθμούς ανάπτυξης, υψηλότερους από τις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης αλλά και με ένα προηγμένο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας. Μια πολυεθνική και πολυπολιτισμική χώρα που ζούσε αρμονικά και που αποτελούσε παράδειγμα για πολλές άλλες χώρες στον κόσμο. Μια αρμονική συμβίωση Κροατών, Σέρβων, Ούγγρων, Αλβανών, Τουρκόφωνων, αθίγγανων, ορθόδοξων, μουσουλμάνων, καθολικών κ.α. Άσχετα με το τι συνέβη στο παρελθόν, κατόρθωσαν ξεπερνώντας τις διαφορές αυτές, να δημιουργήσουν μια χώρα πολύ καλού επιπέδου.
Γιατί όμως χύθηκε τόσο αίμα πάνω στη γη αυτής της χώρας; Η ιδέα λοιπόν της ύπαρξης ενός τέτοιου μοντέλου κράτους ήταν ένα αγκάθι στα μάτια των παγκόσμιων δυνάμεων. Οι Σλάβοι και ειδικότερα οι Σέρβοι εθεωρούντο ιστορικά ως ένας περήφανος και ανυπότακτος λαός, φθάνει να σκεφτούμε οτι εορτάζουν ως Εθνική Επέτειο την ήττα του 1389 από τους Οθωμανούς στο Κοσσυφοπέδιο, σαν σύμβολο αυτοθυσίας προς την ελευθερία της πατρίδας. Ακολούθησαν φρικαλέες αγριότητες με στόχο την εκμουσουλμανοποίηση του Σέρβικου Ορθόδοξου λαού. Πολλοί φοβούμενοι έγιναν μουσουλμάνοι. Στα βόρεια η Ρωμαιοκαθολική Αυστροουγγρική αυτοκρατορία (κατέχοντας ήδη την Καθολική Κροατία) προσάρτησε το 1908 παράνομα και την Βοσνία, περιοχή κατοικούμενη και από Γιουγκοσλάβους, και με αφορμή τη δολοφονία του αρχιδούκα της Αυστρίας Φερδινάνδου το 1908, έβαλαν μπροστά το παλαιό σχέδιο Γερμανών και Αυστριακών να επεκτείνουν την αυτοκρατορία τους Νότια και Ανατολικά, επιτιθέμενοι στη Σερβία.
Με το τέλος του 1ου Παγκοσμίου πολέμου, Σέρβοι, Κροάτες και Σλοβένοι υπέγραψαν στην Κέρκυρα την ίδρυση της δικής τους πατρίδας της, Γιουγκοσλαβίας. Το όνειρο της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας έγινε πραγματικότητα ενάντια στην παλαιά τάξη πραγμάτων. Το βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας ήταν πραγματικότητα. Δυστυχώς όμως για βραχύ χρονικό διάστημα, αφού ο πρίγκηπας Παύλος το 1941 υπέγραψε σύμφωνο με τη Ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ, πράγμα που προκάλεσε και την πτώση της βασιλείας. Τότε ο Χίτλερ διέταξε την εξαφάνιση της Γιουγκοσλαβίας και της επιτέθηκε από όλες τις πλευρές.
Ακολούθησε κατοχή και πάλι διαίρεσή της σε 12 κομμάτια. Πλην της Σερβίας που κατείχε η Βέρμαχτ, όλη η υπόλοιπη Γιουγκοσλαβία μοιράστηκε στη φασιστική Ουγγαρία, στη Ναζιστική Ιταλία, στη χιτλερική Βουλγαρία, καθώς και στη φιλοναζιστική Αλβανία. Η Βοσνία χαρίστηκε στις ναζιστικές κροατικές δυνάμεις της Κροατικής Ουσταζι δημιουργώντας το νέο κροατικό κράτος και μάλιστα με τη συμμετοχή της Καθολικής Εκκλησίας. Ο Πάπας Πίος υποστήριξε το φασιστικό καθεστώς εγκρίνοντας ουσιαστικά τη γενοκτονία των Γιουγκοσλάβων. Στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Γιασένοβατς, πανω απο 600.000 Γιουγκοσλάβοι, Εβραίοι και τσιγγάνοι θανατώθηκαν. Διοικητής του Στρατοπέδου στο Γιασένοβατς ήταν Κροάτης κληρικός. Η ισπανική Ιερά Εξέταση ωχριά μπροστά στη συμπεριφορά του Ρωμαιοκαθολικισμού στην Γιουγκοσλαβία. Οι Τσέτνικ (ένοπλο Σερβικό βασιλικό τμήμα αντίστασης) έπαυσε τον αγώνα εναντίον των Ναζί, αφήνοντας τους Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους υπό την ηγεσία του κομμουνιστή Γιόζιπ Μπροζ Τίτο να αγωνίζεται μόνος του για την απελευθέρωση της Γιουγκοσλαβίας συνεπικουρούμενος από μέλη όλων των άλλων εθνοτήτων. Το 1943 διακήρυξε την Νεα Γιουγκοσλαβία που τελικά απελευθερώθηκε 2 χρόνια μετά.
Ο Τίτο κράτησε την Γιουγκοσλαβία έξω από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας εντάσσοντας την στο κίνημα των Αδεσμεύτων Χωρών, στο οποίο ήταν ηγετικό στέλεχος. Ήταν ένας παγκόσμια αναγνωρισμένος ηγέτης, ένα εμπορικό και πολιτικό σήμα κατατεθέν στο παγκόσμιο στερέωμα με καλές σχέσεις με όλα τα κράτη. Η συμβολή του στην παγκόσμια ισορροπία είναι παροιμιώδης και πολλές φορές υπήρξε γέφυρα Ανατολής και Δύσης. Πέθανε τον Μάιο του 1980. Η μεγαλύτερη κηδεία που καταγράφηκε ποτέ παγκόσμια ήταν η δική του. Μετά το θάνατό του, τίποτε δεν θα ομοίαζε με το ιστορικό θαύμα της Γιουγκοσλαβίας.
Και φθάνουμε στο έτος 1984 όπου ο Ρήγκαν, περνώντας την Οδηγία Αποφάσεων Εθνικής Ασφαλείας 133, δηλώνει απόφαση να αποδομηθεί ο χαρακτήρας της σοσιαλιστικής δομής της Γιουγκοσλαβίας, μέσα στο πλαίσιο βέβαια του ψυχρού πολέμου Ανατολής Δύσης. Εφαρμόζοντας το δόγμα της “ειρηνικής επανάστασης” για την ανατροπή κομμουνιστικών καθεστώτων, η CIA ιδρύει την NED (National Endowment for Democracy) Eθνική Προικοδότηση για τη Δημοκρατία, μέσω της οποίας χρηματοδοτεί και λαδώνει δημοσιογράφους, μέσα μαζικής ενημέρωσης, πολιτικούς και υιοθετεί το κίνημα και μετέπειτα κόμμα G17. Ήταν μια μη κυβερνητική οργάνωση από 17 οικονομολόγους υποστηρικτές της Ελεύθερης Αγοράς εκ των οποίων οι 3 ηγέτες, Ντούσαν Βούγιοβιτς, Ζέλικο Μπόγκετιτς και Μπράνκο Μιλάνοβιτς, ήταν μέλη του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Συντονιστής ο καθηγητής οικονομικών Βέσελιν Βούκοτιτς, υπουργός ιδιωτικοποιήσεων και συνεργάτης της Παγκόσμιας Τράπεζας, υπεύθυνος πτώχευσης της Γιουγκοσλαβίας 1989-1990, που την οδήγησε στην κατάρρευση.
‘Ολα τα μέλη της G17 συμμετέχουν στις συνεδριάσεις της Π.Τ. συγκροτώντας δίκτυο επιβολής των αποφάσεων της στη Γιουγκοσλαβία. Με τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση καταργούν όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις του παρελθόντος, καταργούν κεκτημένα εργατικά δικαιώματα, επιβάλλουν περισσότερη δουλειά με λιγότερα χρήματα. Επιβάλουν και ενεργοποιούν το πρόγραμμα «πυροδότησης» της Π.Τ. που ενεργοποιούσε την πτώχευση της κρατικής και ιδιωτικής βιομηχανίας. Οι πτωχευμένες λοιπόν βιομηχανίες αγοράζονται από μια κλίκα ξένων οικονομικών συμφερόντων Τις υπόλοιπες οι πιστωτές τις αποκτούν δια της ιδιωτικοποίησης μέσω εκκαθάρισης εν λειτουργία κα μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ 45 μέρες.
Σε 18 μήνες διακυβέρνησης από τους G17 εξαφανίστηκαν 1.100 επιχειρήσεις, μειώθηκε το βιοτικό επίπεδο κατά 18% και εκτινάχτηκε η ανεργία στο 20%. Αυτό προκάλεσε ένταση μεταξύ των Γιουγκοσλαβικών δημοκρατών. Οι εθνικιστικές και θρησκευτικές διαφορές βρήκαν πρόσφορο έδαφος. Μπροστά στον κίνδυνο έκρηξης, ο πρωθυπουργός Μάρκοβιτς συναντά τον “φίλο” Μπους και ζητά 1 δις δολάρια βοήθεια. Ο Μπους, αφού πλέον δεν είχε την ανάγκη των G17 απορρίπτει κάθε βοήθεια προς τη Γιουγκοσλαβία, και εγκρίνει μέσω του κογκρέσο ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΣΧΙΣΘΕΙ. Στην ουσία, αφού εξουθένωσε οικονομικά το λαό και ξεπούλησε όλη τη χώρα με τη δοτή κυβέρνηση, έβαλε πλώρη και στο διαμελισμό της βοηθώντας οικονομικά (και όχι μόνο) και απροκάλυπτα τα εθνικιστικά και αποσχιστικά κινήματα, προκαλώντας ανακηρύξεις ανεξαρτησίας των δημοκρατιών της Γιουγκοσλαβίας. Ζήτησε από τις Δημοκρατίες να μη συμμετέχουν στις Εθνικές Εκλογές αλλά να κάνουν εσωτερικές εκλογές αυτόνομα, δηλώνοντας ότι η βοήθεια θα πάει σ’ εκείνα τα κόμματα που θα στηρίξουν την απόσχιση. Δηλαδή σε μικρά, υπερεθνικιστικά, φασιστικά κόμματα.
Το 1991 ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 200% με αδύνατη την πληρωμή των τόκων. Η κεντρική κυβέρνηση δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της προς τις δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας, με αποτέλεσμα στις εκλογές στην Κροατία, Σλοβενία και Βοσνία να υπερισχύσουν οι αποσχιστικές εθνικιστικές δυνάμεις όπως σχεδίασαν οι Αμερικανοί. Στη Βοσνία εκλέγεται μετά από διαπραγματεύσεις ο πρώην συνεργάτης των Ναζί, μουσουλμάνος Αλάα Ιζετμπέκοβιτς, στη Σερβία ο αγαπητός στον σερβικό λαό σοσιαλιστής Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Στην Κροατία εκλέγεται ο εθνικιστής, φιλοναζί και επονομαζόμενος μεσσίας της Κροατίας, Φράνιο Τούζμαν. Ο κόσμος στη Βοσνία και στην Κροατία μαζικότατα διαδήλωνε υπέρ της ειρήνης στο Σαράγιεβο και στο Ζάγκρεμπ. Οι Ιζετμπέκοβιτς και Τούζμαν κατέστειλαν βίαια και με τα όπλα τους διαδηλωτές. Αμέσως, Κροατία και Σλοβενία (1991) και Βοσνία (1992) κηρύσσουν την απόσχιση και την ανεξαρτησία τους. ΟΙ ΗΠΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΑ ΝΕΑ ΑΥΤΑ ΚΡΑΤΗ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΣΧΙΣΗ! Σύμφωνα με δήλωση του George Kenney, υπεύθυνου του γραφείου για τη Γιουγκοσλαβία του State Department: “Ως διευθυντής του γραφείου δεν γνώριζα τίποτε, το μάθαμε από τα ΜΜΕ, πιστεύω ότι ήταν ένας ασφαλής τρόπος για να οδηγηθούν τα πράγματα σε εμφύλιο πόλεμο»!
Οι Αμερικανοί στέλνουν 40.000 στρατιώτες και οπλισμό στους Κροάτες. Εξοπλίζουν τους μουσουλμάνους και επιτρέπουν την αποστολή μεγάλης δύναμης Πακιστανών, Τούρκων και Αφγανών στρατιωτών στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο. Μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο Εθνοκάθαρσης με εκδίωξη των Σέρβων από Κοσσυφοπέδιο και Βοσνία. Η Σερβία φαινομενικά είναι αμέτοχη στον Βοσνιακό πόλεμο μεταξύ χριστιανών Σέρβων της Βοσνίας και μουσουλμάνων. Με πρόσχημα την αποκοπή μεταφοράς οπλισμού από τους Σέρβους προς τη Βοσνία, εφαρμόζουν το 1992 εμπάργκο στη Σερβία με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί ο πληθωρισμός σε κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες τοις εκατό.
Ο Σέρβικος λαός εξαθλιωμένος αντιστέκεται και τότε αποφασίζεται το τελικό χτύπημα. Με πρόσχημα τους πρόσφυγες του Κοσσυφοπέδιου που παρακινούμενοι από το αλβανικό UCK εγκαταλείπουν τις εστίες τους, βομβαρδίζεται το Βελιγράδι, το Νις και βεβαίως από λάθος και η Κινεζική Πρεσβεία! Οι βομβαρδισμοί είναι συνεχείς. Καταστρέφονται υποδομές, νοσοκομεία, σχολεία αλλά και βιομηχανίες. Βομβαρδίστηκε 3 φορές η βιομηχανία τσιγάρων στο Νις (τελικά αγοράστηκε από την PHILIPS MORRIS)! Βομβαρδίστηκε το εργοστάσιο αυτοκινήτων YUGO μαζί με τις δεξαμενές νερού προκειμένου να μείνουν οι πολίτες χωρίς νερό και η αρτοβιομηχανίες χωρίς ψωμί! Τσιμεντοβιομηχανίες, διυλιστήρια, τηλεπικοινωνίες, γέφυρες, εκκλησίες δεν γλύτωσαν. Το σχέδιο ήταν να πέσουν οι αξίες και μετά να αγοραστούν, αλλά κυρίως να πιέσουν τους Σέρβους να αποχωρήσουν από το Κοσσυφοπέδιο όπως και έγινε. Ούτε μια στρατιωτική μονάδα δεν βομβαρδίστηκε! Πέφτει ο Μιλόσεβιτς. Το Κοσσυφοπέδιο αποκτά “αυτονομία” με κυβερνήτη τον διοικητή της KFOR του ΟΗΕ. Παραδίδεται η Διοίκηση στον Αλβανό αρχηγό του UCK.
ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ. ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΕΝΤΟΠΙΟ ΠΟΛΙΤΗ. Ορυχεία ψευδαργύρου, ηλεκτρική ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ξενοδοχεία, μεταποίηση κλπ., όλα ανήκουν σε ξένους. Μετά την πτώση του Μιλόσεβιτς και την άνοδο του Βόισλαβ Κοστουνίτσα, το ίδιο συνέβη και στη Σερβία. ΤΟ ΕΡΓΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ. Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΩΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ, ΔΙΕΛΥΣΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΝΤΑΙ!
ΥΣ: Κάποια στοιχεία αντλήθηκαν από το ντοκυμανταίρ “ Το βάρος των αλυσίδων”
Ο Γρηγόρης Νικολάου είναι πρ. στέλεχος του Υπ. Οικονομικών και μέλος του συντονιστικού της Τ.Ο. ΕΠΑΜ Θερμαϊκού
