Τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου προς τιμήν των ιδρυτών του σέρβικου και του γιουγκοσλάβικου μπάσκετ έγιναν ανάμεσα στα ανοιχτά γηπεδάκια του Ερυθρού Αστέρα και της Παρτιζάν, που βρίσκονται δίπλα-δίπλα στο Καλεμέγκνταν του Βελιγραδίου.
Μάλιστα, η πρωτοβουλία για την κατασκευή του μνημείου προήλθε από την Νατάσα Κοβάτσεβιτς, μία θρυλική πρώην παίκτρια του μπάσκετ, που επιβίωσε ενός τρομακτικού τροχαίου δυστυχήματος κι έγινε η πρώτη παίκτρια στον κόσμο που έπαιξε σε επίσημο αγώνα με πρόσθετο μέλος.
Στην όμορφη εκδήλωση, που έδωσε το μήνυμα ενότητας ακόμη και μεταξύ δύο «εχθρικών» κλαμπ, γιορτάστηκε επίσης η φιλία μεταξύ της Σερβίας και της Γαλλίας, καθώς ο Γάλλος προπονητής, Ανρί Ελ, ήταν αυτός που οδήγησε την Εθνική Γιουγκοσλαβίας στη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950.
Μάλιστα, η πρωτοβουλία για την κατασκευή του μνημείου προήλθε από την Νατάσα Κοβάτσεβιτς, μία θρυλική πρώην παίκτρια του μπάσκετ, που επιβίωσε ενός τρομακτικού τροχαίου δυστυχήματος κι έγινε η πρώτη παίκτρια στον κόσμο που έπαιξε σε επίσημο αγώνα με πρόσθετο μέλος.
Στην όμορφη εκδήλωση, που έδωσε το μήνυμα ενότητας ακόμη και μεταξύ δύο «εχθρικών» κλαμπ, γιορτάστηκε επίσης η φιλία μεταξύ της Σερβίας και της Γαλλίας, καθώς ο Γάλλος προπονητής, Ανρί Ελ, ήταν αυτός που οδήγησε την Εθνική Γιουγκοσλαβίας στη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950.
Η Νατάσα Κοβάτσεβιτς δήλωσε: «Το μνημείο είναι αφιερωμένο στην ομάδα που αγωνίστηκε στο Πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, στο Μπουένος Αϊρες. Ο Ανρί Ελ, ήταν ο προπονητής εκείνης της ομάδας που απαρτίστηκε μόνο από παίκτες της Παρτιζάν και του Ερυθρού Αστέρα. Αυτοί ήταν οι άνθρωποι που εκπροσώπησαν τη χώρα μας για χρόνια. Ο Ανρί Ελ, είναι ο μοναδικός προπονητής που κοούτσαρε τέσσερα μέλη του FIBA Hall Of Fame».
Ο πρόεδρος της γαλλικής ομοσπονδίας, Ζαν Πιερ Σιουτά, είπε: «Οταν ήμουν παίδι λάτρευα αυτό που έκαναν οι άνθρωποι που προέρχονταν από τούτη εδώ την περιοχή της Ευρώπης και δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι σήμερα θα είμαι εδώ, στα γήπεδα που έβγαλαν τόσους πολλούς παίκτες. Την ημέρα που προηγήθηκε του αγώνα της Σερβίας με τη Γαλλία στο Ευρωμπάσκετ 2013, συνέβη ένα περισταστικό που θυμάστε πολύ καλά.
Ο πρόεδρος της γαλλικής ομοσπονδίας, Ζαν Πιερ Σιουτά, είπε: «Οταν ήμουν παίδι λάτρευα αυτό που έκαναν οι άνθρωποι που προέρχονταν από τούτη εδώ την περιοχή της Ευρώπης και δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι σήμερα θα είμαι εδώ, στα γήπεδα που έβγαλαν τόσους πολλούς παίκτες. Την ημέρα που προηγήθηκε του αγώνα της Σερβίας με τη Γαλλία στο Ευρωμπάσκετ 2013, συνέβη ένα περισταστικό που θυμάστε πολύ καλά.
Εκείνη την ημέρα, επέβαιναν σε ένα λεωφορείο ένας προπονητής κι ένας μάνατζερ, που δεν είναι πια μαζί μας και τους γνώριζα πολύ καλά προσωπικά. Όταν μάθαμε ότι ένα παιδί ακόμα τραυματίστηκε και για όσα συνέβησαν στην Νατάσα, δεν το σκεφτήκαμε δεύτερη φορά. Η Γαλλία είναι μία χώρα με 285 χιλιάδες εγγεγραμένες παίκτριες του μπάσκετ και ξέραμε ότι είναι υποχρέωσή μας να βοηθήσουμε τη Νατάσα. Εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε ιδέα πως θα μπορούσαμε να το κάνουμε. Καλέσαμε τη Νατάσα να έρθει στο Παρίσι, τη βοηθήσαμε να αποκτήσει το πρόσθετο μέλος της και κάναμε τα πάντα για να βοηθήσουμε το όνειρό της να γίνει πραγματικότητα, διότι, όπως μου είχε πει το όνειρό της ήταν να παίξει ξανά μπάσκετ. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που επαναφέραμε το χαμόγελο στο πρόσωπο μίας νεαρής κοπέλας. Η Νατάσα είναι μία ηρωίδα, την κλέψαμε από εσάς και τόσα ασχολείται με τον γαλλικό αθλητισμό».
Τέλος, ο πρόεδρος της σερβικής ομοσπονδίας, Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, ανέφερε: «Προπονήθηκα πολλές ώρες σε αυτά τα γήπεδα. Αρχικά πήγαινα στο γήπεδο της Παρτιζάν, και όταν ο ήλιος ανέβαινε στον ουρανό πήγαινα δίπλα, σε αυτό του Ερυθρού Αστέρα, όπου υπήρχε περισσότερη σκιά. Αυτά τα γήπεδα είναι κάτι σαν το σπίτι μου.
Τέλος, ο πρόεδρος της σερβικής ομοσπονδίας, Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, ανέφερε: «Προπονήθηκα πολλές ώρες σε αυτά τα γήπεδα. Αρχικά πήγαινα στο γήπεδο της Παρτιζάν, και όταν ο ήλιος ανέβαινε στον ουρανό πήγαινα δίπλα, σε αυτό του Ερυθρού Αστέρα, όπου υπήρχε περισσότερη σκιά. Αυτά τα γήπεδα είναι κάτι σαν το σπίτι μου.
Είναι πολύ σπουδαίο που καταρρίψαμε τον φράχτη που τα χώριζε, καθώς πλέον τα παιδιά μπορούν να πηγαίνουν με μεγάλη ευκολία από το ένα στο άλλο για να παίζουν. Είμαι τυχερός που γνώρισα τον Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς, είμαι τυχερός που γνώρισα όλους αυτούς τους τέσσερις θρύλους. Δύο από αυτούς, αγάπησα ιδιαιτέρως. Τον Αλεξάντερ Νίκολιτς και τον Ράντομιρ Σάπερ, ωστόσο τρέφω μεγάλο σεβασμό για τον Νεμπόισα Πόποβιτς και τον Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου