19/12/2011
Το μοναστήρι Banjska, που βρίσκεται στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο, αποσπά την προσοχή των επισκεπτών με την ομορφιά του, την αξιοπρέπειά του και την μαρτυρία του για την ύπαρξη των Σέρβων και για την πίστη τους. Και όταν σας υποδεχτεί ο ευγενέστατος και χαμογελαστός ηγούμενος, π. Δανιήλ, τότε επιθυμείτε να παραμείνετε όσο περισσότερο μπορείτε και να κρατήσετε την ομορφιά αυτού του μοναστηριού και τη γαλήνη του όσο περισσότερο μπορείτε στη μνήμη σας. Για τα σερβικά μοναστήρια του βορείου Κοσσυφοπεδίου, και μάλιστα και για το μοναστήρι Μπάνσκα, γράφουν οι δημοσιογράφοι Ljiljana Sinđelić Nikolić και Vukomir Petrić.
Μόλις πατήσετε πόδι στον αυλόγυρο του μοναστηριού Banjska αμέσως παρατηρείτε πως εδώ πρόκειται για ένα μεγαλοπρεπέστατο κτίσμα, που έχει πλούσια ιστορία. Και πράγματ πρόκειται για βασιλική λαύρα, δωρεά του Αγίου Σέρβου βασιλιά Μιλούτιν, ο οποίος είχε υποσχεθεί ότι θα κτίσει τόσες εκκλησίες όσα χρόνια θα γίνει επικεφαλής του σερβικού μεσαιωνικού κράτους.
Κράτησε την υπόσχεσή του, διακυβερνούσε τη Σερβία 40 χρόνια και έχτισε εξ ίσου τόσες εκκλησίες. Το μοναστήρι Banjska κτίστηκε τη χρονική περίοδο από το 1312 ως το 1316. Ο ηγούμενος Δανιήλ λέει ότι το μοναστήρι πυρπολήθηκε μετά τη θρυλική Μάχη του Κοσσυφοπεδίου, ανάμεσα σε Σέρβους και Τούρκους, που διαδραματίστηκε το έτος 1389. Οι Τούρκοι το λεηλάτησαν, όμως οι εκεί μοναχοί κατάφεραν να σώσουν τα ιερά λείψανα του κτήρορα, βασιλιά Μιλούτιν, και να τα φέρουν στον τόπο Stari Trg ή Trepča, κοντά στην πόλη Κοσόβσκα Μιτροβίτσα. Όμως, και εκεί κινδύνευαν τα λείψανά του, και για αυτό μεταφέρθηκαν, το έτος 1460, στη Σόφια, πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, όπου βρίσκονται και τώρα. Τον 18ο και τον 19ο αιώνα αυτή η εκκλησία μετατράπηκε σε τζαμί, και όλο το σύμπλεγμα οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν σαν οχυρό τους.
Είναι, πράγματι, δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς σώθηκε, καθόλου, αυτό το μοναστήρι; Όμως, στο σημείο αυτό ο π. Δανιήλ λέει: «Ό,τι είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να κάνει, για το Θεό δεν είναι δύσκολο. Όλα αυτά οφείλονται στην αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και του ανθρώπου προς το Θεό!».
«Ο λαός αγαπάει πολύ το μοναστήρι Banjska και έρχεται συχνά εδώ. Με βοηθάνε οι άνθρωποι, αν και και οι ίδιοι δεν έχουν πολλά πράγματα. Η ζωή είναι δύσκολη εδώ στο Κοσσυφοπέδιο, όμως, οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να ωοηθήσουν»,- λέει, στο τέλος, ο π. Δανιήλ και αναφέρει και ότι ο ίδιος έχει μεγάλη ευθύνη ενώπιον του Θεού, ενώπιον της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και του σερβικού λαού να διαφυλάξει αυτό το μοναστήρι στους δύσκολους αυτούς καιρούς για το σερβικό λαό που ζει στο Κοσσυφοπέδιο. «Προσπαθώ να κάνω όσο μπορώ, με τη βοήθεια του Θεού, επειδή χωρίς τη βοήθεια του Θεού ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα»,- λέει χαρακτηριστικά ο π. Δανιήλ, ηγούμενος του μοναστηριού Μπάνσκα, στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο.
Μόλις πατήσετε πόδι στον αυλόγυρο του μοναστηριού Banjska αμέσως παρατηρείτε πως εδώ πρόκειται για ένα μεγαλοπρεπέστατο κτίσμα, που έχει πλούσια ιστορία. Και πράγματ πρόκειται για βασιλική λαύρα, δωρεά του Αγίου Σέρβου βασιλιά Μιλούτιν, ο οποίος είχε υποσχεθεί ότι θα κτίσει τόσες εκκλησίες όσα χρόνια θα γίνει επικεφαλής του σερβικού μεσαιωνικού κράτους. Κράτησε την υπόσχεσή του, διακυβερνούσε τη Σερβία 40 χρόνια και έχτισε εξ ίσου τόσες εκκλησίες. Το μοναστήρι Banjska κτίστηκε τη χρονική περίοδο από το 1312 ως το 1316. Ο ηγούμενος Δανιήλ λέει ότι το μοναστήρι πυρπολήθηκε μετά τη θρυλική Μάχη του Κοσσυφοπεδίου, ανάμεσα σε Σέρβους και Τούρκους, που διαδραματίστηκε το έτος 1389. Οι Τούρκοι το λεηλάτησαν, όμως οι εκεί μοναχοί κατάφεραν να σώσουν τα ιερά λείψανα του κτήρορα, βασιλιά Μιλούτιν, και να τα φέρουν στον τόπο Stari Trg ή Trepča, κοντά στην πόλη Κοσόβσκα Μιτροβίτσα. Όμως, και εκεί κινδύνευαν τα λείψανά του, και για αυτό μεταφέρθηκαν, το έτος 1460, στη Σόφια, πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, όπου βρίσκονται και τώρα. Τον 18ο και τον 19ο αιώνα αυτή η εκκλησία μετατράπηκε σε τζαμί, και όλο το σύμπλεγμα οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν σαν οχυρό τους.
Είναι, πράγματι, δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς σώθηκε, καθόλου, αυτό το μοναστήρι; Όμως, στο σημείο αυτό ο π. Δανιήλ λέει: «Ό,τι είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να κάνει, για το Θεό δεν είναι δύσκολο. Όλα αυτά οφείλονται στην αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και του ανθρώπου προς το Θεό!».
«Ο λαός αγαπάει πολύ το μοναστήρι Banjska και έρχεται συχνά εδώ. Με βοηθάνε οι άνθρωποι, αν και και οι ίδιοι δεν έχουν πολλά πράγματα. Η ζωή είναι δύσκολη εδώ στο Κοσσυφοπέδιο, όμως, οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να ωοηθήσουν»,- λέει, στο τέλος, ο π. Δανιήλ και αναφέρει και ότι ο ίδιος έχει μεγάλη ευθύνη ενώπιον του Θεού, ενώπιον της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και του σερβικού λαού να διαφυλάξει αυτό το μοναστήρι στους δύσκολους αυτούς καιρούς για το σερβικό λαό που ζει στο Κοσσυφοπέδιο. «Προσπαθώ να κάνω όσο μπορώ, με τη βοήθεια του Θεού, επειδή χωρίς τη βοήθεια του Θεού ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα»,- λέει χαρακτηριστικά ο π. Δανιήλ, ηγούμενος του μοναστηριού Μπάνσκα, στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου