 |
07.12.2011.
Πρόσφατα έγινε η ανακαίνιση της εκκλησίας αφιερωμένης στην Αγία Παρασκευή, στο χωριό Ceraljska reka, στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο, και πριν δύο μήνες στην ίδια εκκλησία έφτασε ο πατήρ Ιωάννης, με την ευλογία του Σεβάσμιου Επισκόπου της Ράσκας και της Πριζρένης, Θεοδοσίου. Ο π. Ιωάννης ζει μόνος του, μέσα στο δάσος, χωρίς νερό και ρεύμα, ενώ στους τριγύρω λόφους βρίσκονται αλβανικά σπίτια. Για τον πατέρα Ιωάννη γράφει η δημοσιογράφος Ljiljana Sinđelić Nikolić, η οποία τον επισκέφθηκε πρόσφατα.Βρίσκουμε τον πατέρα Ιωάννη έξω από το μικρό σπίτι του, πλάι στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, που στηρίζεται σε έναν λόφο. «Ετοιμάζομαι για το χειμώνα, και οι φίλοι μου με βοηθάνε – κόβουν τα δέντρα και σκάβουν τον οχετό. Είμαι εδώ δύο μήνες, δεν έχω ούτε νερό ούτε ρεύμα, όμως, τα καταφέρνω κάπως»,- λέει χαμογελαστός ο π. Ιωάννης, και μας κερνάει με φαγητό, καφέ και τσάι. Η φιλοξενία του, το κελάδημα των πουλιών και ο ήχος των φύλλων που πέφτουν από τα δέντρα του δάσους φαίνονται σαν κάτι πολύ παράξενο σε μας που συνηθίσαμε να ζούμε σε μεγάλες πόλεις...»Ωραία είναι εδώ. Όταν πήγα να μιλήσω με τον επίσκοπο Θεοδόσιο επιθυμούσα μέσα μου να μού δώσει ευλογία ναρθώ εδώ. Αυτός ο τόπος είναι θαυμάσιος, μού άρεσαν τα λόγια σας όταν είπατε ότι ήρθα εδώ για να ζήσω μοναχική ζωή, είναι αλήθεια αυτό. Παρότι είμαι μοναχός εδώ, πάντως, σε μένα έρχονται και πολλοί φίλοι και γνωστοί μου. Κάποια φορά νιώθω καλά όταν είμαι μόνος μου. Όταν κάποιος βρίσκεται σε καλή διάθεση, τότε δεν πειράζει και ας είναι μόνος του στο σπίτι. Όταν ζει κάποιος άνθρωπος μόνος του, τότε έχει καιρό και έχει αρκετό χώρο να αντιμετωπίσει τον εαυτό του, να σκέφτεται με διαφορετικό τρόπο και να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη βαρύτητα τις δοκιμασίες του, τις σκέψεις του...»,- λέει ο π. Ιωάννης.
«Δεν είχα κανένα πρόβλημα με τους Αλβανούς από τα τριγύρω χωριά, καμιά φορά κάποιος Αλβανός βοσκός περνάει από εδώ με το κοπάδι του. Νομίζω πως οι Αλβανοί χωρικοί δεν δείχνουν καμία έχθρα απέναντί μου. Κάποτε και αυτοί έρχονταν εδώ στο εκκλησάκι. Δε φοβάμαι καθόλου, δουλεύω πολύ και ποτέ δε σκέφτομαι ότι κοντά μου ζουν άνθρωποι του άλλου θρησκεύματος. Δε σκέφτομαι ποτέ για αυτό»,- λέει ο π. Ιωάννης, και συνεχίζει ότι η τωρινή εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο κτίστηκε πάνω στα θεμέλια μιας παλιάς, προγενέστερης εκκλησίας. «Φαίνεται πως όλοι ήθελαν να βοηθήσουν ώστε να ανακαινιστεί αυτή η εκκλησία, ακόμα και ένας ιερέας από τη Νέα Υόρκη, ο οποίος είχε οργανώσει μια συνάντηση-ένα γεύμα των δωρητών, καθώς και ένας Έλληνας στρατιώτης, ο οποίος δώρισε τα τούβλα και τα ιερά σκεύη. Στον τοίχο της νέας εκκλησίας βρίσκονται πέτρες από την παλιά εκκλησία, και, επίσης, υπάρχουν πολλά αρχιτεκτονικά κοσμήματα από την παλιά εκκλησία, τμήματα σταυρών και χριστιανικών συμβόλων, και, επίσης, γύρω απ’αυτό το μοναστήρι βρίσκονται ερείπια ενός παλιού οικισμού. Στο βωμό ανακαλύφθηκε ένας ανθρώπινος σκελετός. Ο λαός αυτής της περιοχής λέει τον θρύλο ότι τα παλιά τα χρόνια οι Τούρκοι έκοψαν το κεφάλι ενός Σέρβου ιερέα, ο οποίος είχε πάρει το κεφάλι του και πήγε στο βωμό, όπου και πέθανε»,- λέει ο π. Ιωάννης, και καταλήγει ότι ο σερβικός λαός ερχόταν εδώ κάθε χρόνο τη γιορτή του Γενέσιου της Παναγίας Θεοτόκου (Μικρή Παναγία) και τότε όταν αυτή η εκκλησία δεν ήταν ακόμα ανακαινισμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου