«Νίκολιτς: Η Σερβία είναι έτοιμη να στείλει στρατεύματα στο Κοσσυφοπέδιο», έχει τίτλο το σερβικό Beta
Ιανουάριος 15, 2017. 19:51
Ο πρόεδρος της Σερβίας, Τόμισλαβ Νίκολιτς, δήλωσε ότι η Σερβία είναι έτοιμη να στείλει ένοπλες δυνάμεις στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια, εάν τεθεί σε κίνδυνο ο σερβικός πληθυσμός.
«Εάν σκοτωθούν Σέρβοι, ναι», είπε ο Νίκολιτς στο ερώτημα εάν η Σερβία είναι έτοιμη να στείλει στρατεύματα στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια.
Ο Νίκολιτς μετά τη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου για την Ασφάλεια που πραγματοποιήθηκε στο Γενικό Επιτελείο του Στρατού της Σερβίας, δήλωσε ότι η Σερβία δεν θέλει πόλεμο ότι δεν θα επιτεθεί, αλλά ως χώρα έχει συνταγματική υποχρέωση να προστατεύει τους πολίτες της.
Ο πρόεδρος της Σερβίας πρόσθεσε ότι οποιαδήποτε πρόκληση από την Πρίστινα να προκαλέσει σύγκρουση θα αποτύχει.
Η συνεδρίαση του Συμβουλίου πραγματοποιήθηκε μετά τις πρόσφατες τεταμένες σχέσεις μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας, όταν δεν εδόθη άδεια από τις αλβανικές αρχές, σε σερβικό τρένο να φθάσει στην πόλη Κοσόβσκα Μιτρόβιτσα και αναγκάσθηκε να επιστρέψει στο Βελιγράδι, σύμφωνα με το σερβικό ‘Beta’.
Το Κόσοβο ΔΕΝ είναι Σερβία. Το 1915-1916 προκειμένου να αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση του Κοσόβου, έγινε ευρείας κλίμακας εποικισμός από τη Σερβία. Το Βασίλειο (τότε) των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων, αναγνώριζε μόνο τρεις εθνότητες, αυτές των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων, ενώ θεωρούσαν τους Αλβανούς ως μειονότητα. Πολλοί Αλβανοί και Σλαβόφωνοι μουσουλμάνοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, λόγω των μεταρρυθμίσεων των Σέρβων στο κτηματολόγιο, οι οποίες μεταρρυθμίσεις έπληξαν κυρίως τον αλβανικό πληθυσμό. Μάλιστα το 1935 και 1938 έγιναν δύο συμφωνίες από το Σερβικό βασίλειο, ώστε να μεταναστεύσουν 240.000 περίπου Αλβανοί στην Τουρκία αλλά τελικά αυτό δεν συνέβη λόγω που ξέσπασε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Σέρβοι έκαναν γενοκτονία στο Κόσοβο το 1913 αλλά και σε άλλες περιοχές όπως στο Βράνιε, στο Λεσκόβατς, στο Νόβι Παζάρ (Τρέγκου ι Ρι) και αλλού. Ας δούμε τι λέει ο υποστράτηγος Δ. Ζαγκλής:
«Οι προσαρτησθέντες εις την Σερβίαν Αλβανοί το 1913 ανήρχοντο εις 500.000 της περιοχής Ράσκας, δηλαδή της Πριστίνης-Πρισρένης-Ουροσέβατς-Κοσσυφοπεδίου. Υπήρχον και οι εις τα βορειοδυτικά της Μακεδονίας (Καλκανδελέν/Τέτοβο κ.λπ.) οικούντες Αλβανοί υπερβαίνοντες τας 100.000. Το θέμα όπως βλέπετε είναι απλούν. Δι' ενός στατιστικού πίνακος οι Τούρκοι της Γιουγκοσλαβίας μετεβλήθησαν από της μιας στιγμής εις την άλλην εις Σέρβους. Οι 700.000 Αλβανοί τότε γίνονται 441.740, αλλά πλην τούτου υπάρχει η μάχαιρα, η λόγχη, το πολυβόλον και η φωτιά.
Και αν θέλετε παράδειγμα, ιδού τούτο: Ο Σέρβος σοσιαλιστής βουλευτής Kaskerovitch γράφει τον Σεπτέμβριον του 1913, μετά την κατάπνιξιν εις το αίμα της επαναστάσεως των προσαρτησθέντων εις την Σερβίαν Αλβανών: 'Ο Σερβικός στρατός κατόπιν διαταγής της διοικήσεώς του, κατέκαυσε 35 Αλβανικά χωριά χωρίς να επιτρέψει εις τους κατοίκους αυτών να τα εγκαταλείψουν (ήτοι τους έκαυσαν ζωντανούς). Δεν θέλω να ομιλήσω διά τας γενομένας θηριωδίας κατά τας παλαιοτέρας συγκρούσεις μετά των Αλβανών. Ο Σερβικός στρατός κατ' εντολήν της διοικήσεώς του κατέσφαξε 120.000 Αλβανούς'.
Άλλος Σέρβος στρατιωτικός και ανταποκριτής της εφημερίδος 'Radnitchke Novice' περιγράφει ως εξής τας εντυπώσεις του από την καταστολήν της επαναστάσεως εις το φύλλον της 9/22 Οκτωβρίου 1913:
'Δεν έχω τον καιρόν να σου γράψω δια μακρών. Αλλά μπορώ να σου πω ότι συμβαίνουν εδώ πράγματα φρικιαστικά. Είμαι τρομοκρατημένος και διερωτώμαι ακαταπάυστως πώς οι άνθρωποι μπορεί να είναι τόσο βάρβαροι διά να διαπράττουν τοιαύτας σκληρότητας. Είναι τρομερόν. Δεν τολμώ - εξ άλλου μου λείπει ο καιρός - να σου μιλήσω περισσότερον, αλλά μπορώ να είπω ότι οι Λούμια (αλβανική περιοχή κατά μήκος του ομώνυμου ποταμού) δεν υπάρχει πλέον. Το παν δεν είναι παρά πτώματα, στάχτη και κονιορτός. Υπάρχουν χωριά 50, 100, 200 οικιών που δεν υπάρχει πλέον ούτε ένας άνθρωπος, αλλά κυριολεκτικώς ούτε ένας. Τους συγκεντρώνουν κατά ομάδας από 40 έως 50 και κατόπιν τους τρυπούμε με τας λόγχας μας μέχρι του τελευταίου. Παντού κλέπτουν. Οι αξιωματικοί υποχρεώνουν τους στρατιώτας να μεταβαίνουν εις την Πρισρένην προς πώλησιν των κλοπιμαίων'.
Η εφημερίς συνοδεύει την επιστολήν με την ακόλουθον σημείωσιν: 'Ο φίλος μας διηγείται πράγματα ακόμη φρικιαστικώτερα. Αλλά είναι τα΄σον τρομερά και τόσον σπαρακτικά, που προτιμούμεν να μη τα δημοσιεύσωμεν'.
Το 1920 εξ αφορμής νέας επαναστάσως των Αλβανών εις την περιφέρειαν Δίβρης, οι Σέρβοι κατέστρεψαν άλλα 30 Αλβανικά χωριά.». (Δ. Ζάγκλης, «Η Μακεδονία του Αιγαίου και οι Γιουγκοσλάβοι», 1975)
Δείτε εδώ τί έκαναν οι Σέρβοι στο Κόσοβο, στην πόλη Γιακόβα (ή Ντακόβιτσα) το 1999. Κατέστρεψαν πάνω από 9,500 σπίτια και σκότωσαν εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά. https://www.youtube.com/watch?v=T-HSrgm1Nmo και https://www.youtube.com/watch?v=7QnoEeTO8Rw . Τα ίδια έκαναν στην πόλη Πέγια (γνωστή στα ελληνικά ως Ιπέκιο) https://www.youtube.com/watch?v=pTWpOP29A_0. Στην Βέλικα Κρούσα (Κρούσα ε Μάδε) οι Σέρβοι σκότωσαν όλους τους άντρες της περιοχής και σήμερα οι γυναίκες και τα ορφανά ζουν από βοήθειες κ.α.
ΔιαγραφήΤα ίδια έκαναν οι Σέρβοι και στους μουσουλμάνους της Βοσνίας. Μόνο στη Σρεμπρένιτσα σκότωσαν 8.000 ανθρώπους, ανέμεσα τους γυναίκες και παιδιά κ.α.
«Οι Αλβανοί ήταν οι τελευταίοι από τους λαούς των Βαλκανίων που υποτάχτηκαν», όπως λέει και η Edith Durham. «Μετά τον θάνατο του (του Σκεντέρμπέη) από ισχυρό πυρετό (δηλητηρίαση) το 1467, έμειναν χωρίς ηγεσία και εξαναγκάστηκαν να αποδεχτούν την τουρκική κυριαρχία», συνεχίζει. «Το φυλετικό ένστικτο, αυτό το τυφλό ανεξήγητο ένστικτο της αυτοσυντήρησης, τους οδήγησε εναντίον των παλιών τους καταπιεστών και συμμάχησαν με τους Τούρκους στον επίπονο αγώνα τους να διώξουν τους Σέρβους. Οι Αλβανοί ξαναπήραν τις περιοχές από όπου οι πρόγονοι τους είχαν εκδιωχτεί και τις διατήρησαν μέχρι το 1913.»
Οι Αλβανοί του Κοσόβου ήταν Χριστιανοί που ασπάστηκαν το Ισλάμ. Οι πρώτες εκκλησίες του Κοσόβου ήταν αλβανικές. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα γράμματα στις τοιχογραφίες είναι με ελληνικό και όχι κυριλλικό αλφάβητο, το οποίο χρησιμοποιούσαν κατά καιρούς οι Αλβανοί. Μάλιστα, πολλά γραπτά τους κείμενα πριν την υιοθέτηση του επίσημου λατινικού αλφαβήτου, ήταν γραμμένα με το ελληνικό αλφάβητο. Επιπλέον στις πρώτες εκκλησιες στο Κόσοβο οι άγιοι στις τοιχογραφίες ζωγραφίζονταν με το χαρακτηριστικό αλβανικό καπελάκι (π.χ. σε εκκλησίες στην πόλη Pejë και όχι μόνο).
Όπως μας πληροφορεί ο V. Berard στο έργο του «Μακεδονία και Ελληνισμός» (σελ. 274) οι Έλληνες Βουλευτές καλούσαν τους Σέρβους να μην έχουν εδαφικές βλέψεις στο Κόσοβο, επειδή η περιοχή αυτή «κατοικείται από Αλβανούς, αδελφούς και ομοπάτριους από τον Πελασγό, τον κοινό προπάτορα, συμμάχους αν όχι συμπατριώτες μας» όπως έλεγαν. Εκείνη την εποχή η Ελλάδα έφτανε ως τη Λαμία.
Πολύ σωστά είχε πει σε μία συνέντευξη πριν μερικά χρόνια κάποιος Αλβανός πολιτικός (δεν έχει σημασία ποιος): «Αν κάνετε μια ιστορική διαδρομή θα δείτε ότι το Κόσοβο ποτέ δεν ήταν συστατικό στοιχείο της Σερβίας. Ηταν συστατικό της Μεγάλης Σερβίας, επομένως ήταν υπό κατοχή. Η μάχη που δίνουν οι Σέρβοι για το λεγόμενο λίκνο του έθνους, δεν στηρίζεται στην ιστορία, αλλά σε μύθους. Αν αναφερθούμε σ' εκείνες τις εποχές, η Ελλάδα, το Κόσοβο, η Αλβανία είχαν μια σλάβικη ιστορία, αλλά ήταν ιστορία κατοχής η οποία διήρκησε για ένα διάστημα και μετά αποχώρησαν οι Σλάβοι. Αυτή είναι η αλήθεια. Το 1389 πολέμησαν στην πεδιάδα του Κοσόβου Σέρβοι, Αλβανοί, Ούγγροι, πολέμησαν από κοινού. Μέχρι το 1912 ήταν βιλαέτι της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εδόθη στη Σερβία ως αμοιβή έναν αιώνα. Έναν αιώνα η Σερβία δεν έφτιαξε ουσιαστικές σχέσεις με το Κόσοβο αλλά αντιθέτως εγκαθίδρυσε αποικιακού χαρακτήρα καθεστώς. Οι Σέρβοι σε αυτόν τον αιώνα υιοθέτησαν εθνικιστική ιδεολογία όχι μόνο σε βάρος των Αλβανών αλλά και άλλων εθνοτήτων. Γνωρίζετε ότι οι Κροάτες ενώθηκαν εθελοντικά με τους Σέρβους και μετά από έναν αιώνα χώρισαν πάλι διότι οι Σέρβοι συμπεριφέρονταν σαν ηγεμόνες;».
Όσο για τα Σκόπια, να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε τους 100-150.000 περίπου χριστιανούς ορθόδοξους Αλβανούς που ζουν στην περιοχή Rekë e Epërme (που συμπεριλαμβάνει 17 οικισμούς) και τους οποίους λόγω θρησκείας δεν αναγνωρίζουν ως μειονοτικό στοιχείο οι Σκοπιανοί και προσπαθούν να τους αφομοιώσουν. Αν προσθέσουμε τον αριθμό τους στο ποσοστό των μουσουλμάνων Αλβανών, οι Αλβανοί αποτελούν στο κρατίδιο των Σκοπίων τπαραπάνω από το 25,2% (δηλαδή παραπάνω από 600.000).
ΔιαγραφήΗ απόσπαση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία ξεκίνησε με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ το 1999, όταν βομβαρδίστηκαν άμαχοι, ακόμη και κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα του ορθόδοξου εορτολογίου. Φέτος είδαμε άλλη μια σχετική εξέλιξη κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας των ορθοδόξων. Οι πρωθυπουργοί της Αλβανίας Εντι Ράμα και του Κοσόβου (Κοσσυφοπεδίου) Χακίμ Θάτσι ανακοίνωσαν σε κοινή συνέντευξή τους ότι θα προχωρήσουν στην ένωση Αλβανίας - Κοσόβου, αν η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν παραχωρήσει δικαίωμα ελευθέρας εισόδου στους πολίτες του Κοσόβου. Υπενθυμίζεται ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει ενιαία πολιτική για το ζήτημα του Κοσόβου, διότι η Ελλάς, η Κύπρος, η Ισπανία και η Ρουμανία δεν αναγνωρίζουν την περιοχή αυτή ως ανεξάρτητο κράτος, θέση στην οποία συμφωνεί και η Ρωσία. Αντιθέτως, οι ΗΠΑ και πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν προβεί στην αναγνώριση, ενθαρρύνοντας με τον τρόπο αυτό τον αλβανικό αλυτρωτισμό.
Η Ελλάς ορθώς πράττει και δεν αναγνωρίζει αυτή την οντότητα, διότι αποκόπηκε από τη Σερβία με τη χρήση βίας (αντάρτες του UCK, βομβαρδισμοί κ.λπ.). Το Κοσσυφοπέδιο υπήρξε ιστορικά η κοιτίδα της Ιστορίας και της ορθόδοξης παράδοσης για τον σερβικό λαό. Το 1389 στο Κόσοβο Πόλιε, δηλαδή κοιλάδα των κοτσυφιών (= Κοσσυφοπέδιο) οι Οθωμανοί νίκησαν τους Σέρβους και κατέκτησαν την περιοχή. Οι Σέρβοι το ονομάζουν μάλιστα Κόσοβο και Μετόχια, τονίζοντας έτσι την παρουσία πολλών ιστορικών ορθόδοξων μονών (η λέξη «Μετόχιον» υποδηλώνει ναό ή ασκητήριο που υπάγεται σε μοναστήρι). Επί Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Ιταλοί του Μουσολίνι απέσπασαν το Κόσοβο από την τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία και το απέδωσαν στο προτεκτοράτο τους, την Αλβανία.
Αν η Δύση ανεχθεί την ένωση Αλβανίας και Κοσόβου στην εποχή μας, θα νομιμοποιήσει ουσιαστικά τον σχεδιασμό του Μουσολίνι και θα δώσει αέρα στα πανιά του αλυτρωτισμού των Τιράνων. Τα επόμενα βήματα θα είναι η απόσχιση των δυτικών επαρχιών των Σκοπίων, όπου οι πολυάριθμοι Αλβανοί έχουν ανακηρύξει κράτος εν κράτει (την Ιλλυρίδα) και η διεκδίκηση εδαφών από το Μαυροβούνιο, τη Σερβία (Πρέσεβο) και την Ελλάδα (βλέπε προπαγάνδα περί Τσάμηδων και χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας που περιλαμβάνει την Ηπειρο, τη Δυτική Μακεδονία και την Κέρκυρα).
Δεν ισχυρίζομαι ότι η σημερινή Αλβανία είναι ικανή να απειλήσει την εδαφική ακεραιότητά μας, όμως δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Αν οι ΗΠΑ και ορισμένοι Ευρωπαίοι εταίροι μας ανεχθούν τα μεγαλοαλβανικά σχέδια, τα Βαλκάνια θα εισέλθουν σε μια νέα περίοδο αποσταθεροποιήσεως, ενώ η Ελλάς ακόμη ταλανίζεται από την οικονομική κρίση. Για να διασφαλίσουμε τα ελληνικά αλλά και τα καλώς νοούμενα ευρωπαϊκά συμφέροντα στην περιοχή, οφείλουμε να ανακόψουμε την πορεία προς τη Μεγάλη Αλβανία ή τη Φυσική Αλβανία, όπως πιο διπλωματικά αποκαλείται από τον αλβανικό Τύπο.
Είναι απαραίτητο να διακηρύξουμε για μια ακόμη φορά ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσουμε το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος, διότι, αν το κάνουμε, θα ανοίξουμε τον δρόμο για τη νομιμοποίηση της τουρκικής εισβολής και του ψευδοκράτους στην Κύπρο.
Να διακηρύξουμε ότι η πορεία της Αλβανίας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση και η τυχόν χρηματοδότησή της από ευρωπαϊκά κονδύλια εξαρτάται από τον σεβασμό των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας (Βορειοηπειρωτών).
Να ζητήσουμε από την UNESCO την προστασία των ορθόδοξων ναών και μνημείων που υπάρχουν στο Κόσοβο και έχουν υποστεί καταστροφές, λεηλασίες και βομβιστικές επιθέσεις από φανατικούς μουσουλμάνους Αλβανούς.
Να καταγγείλουμε σε όλα τα διεθνή βήματα την προπαγάνδα των Τιράνων υπέρ των Τσάμηδων, απογόνων των εγκληματιών πολέμου.
Να υπενθυμίσουμε στην κυβέρνηση των Τιράνων ότι δεν λησμονούμε το Πρωτόκολλο της Κερκύρας του 1914, το οποίο προβλέπει Αυτόνομη Βόρειο Ηπειρο εντός Αλβανίας.
Ας μη μένουμε απαθείς θεατές!
Το Εκτελεστικό Συμβούλιο της UNESCO, της οργάνωσης για την προώθηση και διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας αποφάσισε να θέσει την ένταξη του «Κοσσυφοπεδίου» – ένα ντε φάκτο αλβανικό κράτος που δημιουργήθηκε από το ΝΑΤΟ 1999 – 2008. Η Σερβία καταδικάζει την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου σε δύο μέτωπα – στο διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και χρησιμοποιώντας το ιστορικό προηγούμενο του πλούτου των παραδειγμάτων της καταστροφής των σερβικών μεσαιωνικών εκκλησιών, μοναστηριών, τάφων και άλλα ίχνη που μαρτυρούν αιώνες της σερβικής ύπαρξη σε αυτόν τον τομέα.
ΔιαγραφήΤο Κοσσυφοπέδιο (το «πεδίο των κοτσυφιών», στα σερβικά, «Kosova» στα αλβανικά, μια λέξη χωρίς νόημα) θεωρείται από τους Σέρβους ως το λίκνο των χριστιανικών πνευματικών και πολιτιστικών πτυχών τους. Οι Αλβανοί, ένας λαός ορισμένης Παλαιο-βαλκανικής προέλευσης, των οποίων η πρώιμη ιστορία είναι ασαφής, άρχισαν να εγκαθίστανται μαζικά στο Κοσσυφοπέδιο τον 17ο και 18ο αιώνα, ως αποτέλεσμα της οθωμανικής δίωξης των Σέρβων μετά την αποτυχία των αυστριακών δυνάμεων να νικήσουν τους Οθωμανούς.
Μετά τη «μεγάλη μετανάστευση των Σέρβων» το 1690, το Κοσσυφοπέδιο, όπου ούτε ένας καθεδρικός ναός, νεκροταφείο ή άλλο αντικείμενο με κείμενο στην αλβανική υπήρχε, κατοικούνταν σχεδόν αποκλειστικά από αλβανικό μουσουλμανικό πληθυσμό, που κινητοποιήθηκε από τη σημερινή Βόρεια Αλβανία. Παρά το γεγονός ότι πολλοί Αλβανοί είναι Ρωμαιοκαθολικοί Χριστιανοί, μόνο στους Μουσουλμάνους χορηγήθηκαν γαιωκτημονικά προνόμια από τους Τούρκους.
Τον 19ο και 20ο αιώνα, η δημογραφική έκρηξη των Αλβανών σε μια γη στην οποία χρησιμοποιούν σερβικούς γεωγραφικούς όρους για κάθε χείμαρρο, ποτάμι, βουνό, λόφο, πεδιάδα, δάσος, χωριό ή πόλη (με εξαίρεση κάποιο νεοϊδρυθέν γεωγραφικό αντικείμενο που αντικατοπτρίζει την οθωμανικό αραβο-περσική ετυμολογία), αποδείχθηκε καταστροφική για την παρουσία των Σέρβων. Η θέση των τελευταίων έγινε χειρότερη από το πολιτικό καθεστώς του «Κοσσυφοπεδίου» στην κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία.
Μετά το 1998, Αλβανοί μαχητές, ενθαρρυνόμενοι από χώρες υπό δυτική επιρροή, καθώς και ορισμένα ισλαμικά κέντρα εξουσίας, ξεκίνησαν μια ανελέητη εξέγερση. Στο πλαίσιο της μεγάλης πιθανότητας ότι το «Κόσοβο» θα πάρει την κατάσταση μέλους της UNESCO, ο παραλογισμός είναι ότι οι Αλβανοί θα έχουν προληπτικούς ελέγχους επί σερβικών αντικειμένων- μερικά από αυτά αξιοσημείωτης αρχιτεκτονικής δεξιοτεχνίας.
Τα ιστορικά αρχεία δείχνουν για αιώνες και ιδιαίτερα μετά το 1999, ότι σε εκατοντάδες περιπτώσεις Αλβανοί κατέστρεψαν εκκλησίες και άλλα Ορθόδοξα Χριστιανικά αντικείμενα καθώς και κάθε τι που τους θύμιζε έντονα την Σερβική ιστορική-πολιτισμική παρουσία στο Κοσσυφοπέδιο που προηγείται ιστορικά της πρόσφατης άφιξής τους ως Οθωμανοί πολεμιστές.
Η απόσπαση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία ξεκίνησε με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ το 1999, όταν βομβαρδίστηκαν άμαχοι, ακόμη και κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα του ορθόδοξου εορτολογίου. Φέτος είδαμε άλλη μια σχετική εξέλιξη κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας των ορθοδόξων. Οι πρωθυπουργοί της Αλβανίας Εντι Ράμα και του Κοσόβου (Κοσσυφοπεδίου) Χακίμ Θάτσι ανακοίνωσαν σε κοινή συνέντευξή τους ότι θα προχωρήσουν στην ένωση Αλβανίας - Κοσόβου, αν η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν παραχωρήσει δικαίωμα ελευθέρας εισόδου στους πολίτες του Κοσόβου. Υπενθυμίζεται ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει ενιαία πολιτική για το ζήτημα του Κοσόβου, διότι η Ελλάς, η Κύπρος, η Ισπανία και η Ρουμανία δεν αναγνωρίζουν την περιοχή αυτή ως ανεξάρτητο κράτος, θέση στην οποία συμφωνεί και η Ρωσία. Αντιθέτως, οι ΗΠΑ και πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν προβεί στην αναγνώριση, ενθαρρύνοντας με τον τρόπο αυτό τον αλβανικό αλυτρωτισμό.
ΔιαγραφήΗ Ελλάς ορθώς πράττει και δεν αναγνωρίζει αυτή την οντότητα, διότι αποκόπηκε από τη Σερβία με τη χρήση βίας (αντάρτες του UCK, βομβαρδισμοί κ.λπ.). Το Κοσσυφοπέδιο υπήρξε ιστορικά η κοιτίδα της Ιστορίας και της ορθόδοξης παράδοσης για τον σερβικό λαό. Το 1389 στο Κόσοβο Πόλιε, δηλαδή κοιλάδα των κοτσυφιών (= Κοσσυφοπέδιο) οι Οθωμανοί νίκησαν τους Σέρβους και κατέκτησαν την περιοχή. Οι Σέρβοι το ονομάζουν μάλιστα Κόσοβο και Μετόχια, τονίζοντας έτσι την παρουσία πολλών ιστορικών ορθόδοξων μονών (η λέξη «Μετόχιον» υποδηλώνει ναό ή ασκητήριο που υπάγεται σε μοναστήρι). Επί Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Ιταλοί του Μουσολίνι απέσπασαν το Κόσοβο από την τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία και το απέδωσαν στο προτεκτοράτο τους, την Αλβανία.
Αν η Δύση ανεχθεί την ένωση Αλβανίας και Κοσόβου στην εποχή μας, θα νομιμοποιήσει ουσιαστικά τον σχεδιασμό του Μουσολίνι και θα δώσει αέρα στα πανιά του αλυτρωτισμού των Τιράνων. Τα επόμενα βήματα θα είναι η απόσχιση των δυτικών επαρχιών των Σκοπίων, όπου οι πολυάριθμοι Αλβανοί έχουν ανακηρύξει κράτος εν κράτει (την Ιλλυρίδα) και η διεκδίκηση εδαφών από το Μαυροβούνιο, τη Σερβία (Πρέσεβο) και την Ελλάδα (βλέπε προπαγάνδα περί Τσάμηδων και χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας που περιλαμβάνει την Ηπειρο, τη Δυτική Μακεδονία και την Κέρκυρα).
Δεν ισχυρίζομαι ότι η σημερινή Αλβανία είναι ικανή να απειλήσει την εδαφική ακεραιότητά μας, όμως δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Αν οι ΗΠΑ και ορισμένοι Ευρωπαίοι εταίροι μας ανεχθούν τα μεγαλοαλβανικά σχέδια, τα Βαλκάνια θα εισέλθουν σε μια νέα περίοδο αποσταθεροποιήσεως, ενώ η Ελλάς ακόμη ταλανίζεται από την οικονομική κρίση. Για να διασφαλίσουμε τα ελληνικά αλλά και τα καλώς νοούμενα ευρωπαϊκά συμφέροντα στην περιοχή, οφείλουμε να ανακόψουμε την πορεία προς τη Μεγάλη Αλβανία ή τη Φυσική Αλβανία, όπως πιο διπλωματικά αποκαλείται από τον αλβανικό Τύπο.
Είναι απαραίτητο να διακηρύξουμε για μια ακόμη φορά ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσουμε το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος, διότι, αν το κάνουμε, θα ανοίξουμε τον δρόμο για τη νομιμοποίηση της τουρκικής εισβολής και του ψευδοκράτους στην Κύπρο.
Να διακηρύξουμε ότι η πορεία της Αλβανίας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση και η τυχόν χρηματοδότησή της από ευρωπαϊκά κονδύλια εξαρτάται από τον σεβασμό των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας (Βορειοηπειρωτών).
Να ζητήσουμε από την UNESCO την προστασία των ορθόδοξων ναών και μνημείων που υπάρχουν στο Κόσοβο και έχουν υποστεί καταστροφές, λεηλασίες και βομβιστικές επιθέσεις από φανατικούς μουσουλμάνους Αλβανούς.
Να καταγγείλουμε σε όλα τα διεθνή βήματα την προπαγάνδα των Τιράνων υπέρ των Τσάμηδων, απογόνων των εγκληματιών πολέμου.
Να υπενθυμίσουμε στην κυβέρνηση των Τιράνων ότι δεν λησμονούμε το Πρωτόκολλο της Κερκύρας του 1914, το οποίο προβλέπει Αυτόνομη Βόρειο Ηπειρο εντός Αλβανίας.
Ας μη μένουμε απαθείς θεατές!
Ο στρατηγός Γεώργιος Α. Λεβέντης στο βιβλίο του «Η κατά της Μακεδονίας επιβουλή» γράφει τα εξής αποκαλυπτικά σχετικά με τον ανθελληνικό τους ρόλο των Σλάβων στο Μακεδονικό ζήτημα:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Παρά την πολιτικήν ήτταν της (με τη Συνθήκη του Βερολίνου μετά το 1878), η Ρωσία δεν παραιτείται των προθέσεών της και αρχίζει έναν εντονότατο αγώνα διά τον εκσλαβισμόν της Νοτίως του Αίμου περιοχής. Από τότε αρχίζει το μαρτύριο του ελληνισμού της Μακεδονίας και της Ανατολικής Ρωμυλίας. Το 1912 η Ελλάς, η Σερβία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και το Μαυροβούνιο συνεμάχησαν και κήρυξαν τον πόλεμον εναντίον της Τουρκίας. Ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει τα Σέρβια, την Κοζάνη, την Θεσσαλονίκη και φθάνει μέχρι τας εκβολάς του Στρυμώνος. Ο Έλλην αρχιστράτηγος Αρχιστράτηγος αναγκάζεται να διαθέσει το σύνολο σχεδόν των δυνάμεών του προς την Θεσσαλονίκη. Έτσι λόγω ελλείψεως δυνάμεων, δεν δύναται να προχωρήσει προς την Ελληνικοτάτην περιοχήν του Μοναστηρίου-Κρουσόβου την οποίαν προλαμβάνουν να καταλάβουν οι Σέρβοι, εκεί που δεν υπήρχε σχεδόν κανέναςω Σέρβος. Οι Βούλγαροι που έχουν τον ισχυρότερον στρατόν των Βαλκανίων, μετά την κατάληψιν των Σερρών, Δράμας, Καβάλας και Ανδριανουπόλεως (σημ. Μάριου Δημόπουλου: δηλαδή περιοχών καθαρά Ελληνικών) συνθηκολογούν με τους Τούρκους και στρέφονται εναντίον των πρώην συμμάχων τους, για να πραγματοποιήσουν το όνειρο της Μεγάλης Βουλγαρίας του Αγίου Στεφάνου. Η Ελλάς και η Σερβία αντιδρούν κατά των Βουλγάρων και στις 18 Ιουνίου 1913 ο Ελληνικός στρατός αντεπιτίθεται…Η Σερβία όμως την κρίσιμη αυτή στιγμήν συνθηκολογεί πρόωρα με τους Βουλγάρους.».
Όπως βλέπουμε λοιπόν οι Σέρβοι δεν μας φέρθηκαν σωστά. Αλλά μη νομίζετε ότι περιορίστηκαν σε αυτό. Για διαβάστε παρακάτω τι γράφει ο στρατηγός Λεβέντης: «Οι Σέρβοι μετά την λήξιν του πολέμου, αφού εγκατεστάθησαν στην περιοχή του Μοναστηρίου εξηνάγκασαν με οργανωμένες το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής να εγκαταλείψει τις εστίες του και να καταφύγει στην Ελλάδα». Άρα οι κύριοι υπαίτιοι για το ότι η Βόρεια Μακεδονία έπαψε να είναι ελληνική, είναι οι Σέρβοι.
Συνεχίζει ο στρατηγός Λεβέντης:
Διαγραφή«Η Σερβική προσηλυτιστική εργασία μεταξύ των κυρίως Σλαβοφώνων κατοίκων της Μακεδονίας ήρχισεν μόνον από του 1887. Εν αρχή αύτη περιωρίσθη εις μεν το Βιλαέτιον του Κοσσυφοπεδίου βορείως της γραμμής Περλέπε-Κρουσόβου-Αχρίδος και εις το Βιλαέτιον Θεσσαλονίκης εις την κοιλάδα της Στρωμνίτσης. Αργότερον όμως η προσηλυτιστική προσπάθεια των Σέρβων επεξετάθη εις Μοναστήριον, αυτήν ταύτην την Θεσσαλονίκην, τας Σέρρας και εις τους Ελληνόφωνους της Χαλκιδικής. Η Ελληνική κυβέρνησις τότε διεμαρτυρήθη εις την Σερβικήν κυβέρνησιν η οποία εις απάντησιν την διαβεβαίωνε ότι ενδιαφέρεται μόνον διά τα βόρεια διαμερίσματα των Βιλαετίων Κοσσυφοπεδίου και Θεσσαλονίκης. Αντιστρόφως προς τας διαβεβαιώσεις ταύτας εις σχετικήν συζήτησιν εις την Σερβικήν Βουλήν το 1889 ο Σέρβος πρωθυπουργός Charachivine δήλωσε: “Η μητέρα πατρίς οφείλει να προπαρασκευάσει αυτά (εννοεί προσηλυτισμόν) μετά της αυτής αποφασιστικότητος είτε ζώσι εκεί μόνον Σέρβοι ή μόνον καθαροί Βούλγαροι ή Μογγόλοι ή Κινέζοι. Και θέλει το πράξει διότι το οφείλει και διότι είναι χρέος της”. Την διεύθυνσιν του Σερβικού αγώνος εις Μακεδονίαν έχει αναλάβει ο Εθνικός Σύλλογος “Άγιος Σάββας” εδρεύων εις Βελιγράδιον. Η εις βάρος του Σλαβόφωνου Ελληνισμού προπαγάνδα της Σερβίας εις Μακεδονίαν διεξάγεται κυρίως διά του διορισμού Σλαβοφώνων Διδασκάλων και Ιερέων και διά της παροτρύνσεως τελέσεως υπό των Σλαβοφώνων της λειτουργίας εις την Σλαβικήν, ενώ αντιθέτως ο Ελληνικός κλήρος και εις τα Σλαβόφωνα ακόμη χωριά ετέλει την λειτουργίαν εις την Ελληνικήν. Ενδεικτικόν του μεγέθους της Σερβικής προσπαθείας διά εκσερβισμόν της Μακεδονίας είναι ότι μόνον το 1887 ενεγράφη εις το δημόσιον Σερβικόν προϋπολογισμόν το ποσόν των 4.000.000 χρυσών φράγκων διά έξοδα του Σερβικού Κομιτάτου Μακεδονίας. Οι Σέρβοι και αυτοί καρπούνται των αγαθών της Τουρκικής εναντίον της Ελλάδος αγανακτήσεως μετά τον πόλεμον του 1897, οπότε κατόπιν πιέσεως της Ρωσίας ο Σουλτάνος προβαίνει εις παραχωρήσεις προς τους Σέρβους εις περιοχήν Αχρίδος-Μοναστηρίου αλλά και εις αυτήν ταύτην την Θεσσαλονίκην. Είναι λυπηρόν ότι ο τότε Πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως Άνθιμος ο Ζ κατά το 1895 επηρεάσθη υπέρ των Σέρβων και επέτρεψεν να διδάσκεται η Σερβική γλώσσα εις Ελληνικά σχολεία Σλαβοφώνων Ελληνικών κοινοτήτων της Μακεδονίας. Προσπάθειαι των Σέρβων εγκρίσει του Πατριάρχου Ανθίμου να γίνηται λειτουργία Σερβιστί εις εκκλησίας Θεσσαλονίκης-Εδέσσης- Βερροίας-Πελαγωνίας απέτυχε λόγω αντιδράσεως των κατοίκων. Εις την περιοχήν όμως Πολυάνης Στρωμνίτσης η Σερβική προπαγάνδα έσχεν επιτυχίας. Πολλοί δε μαθηταί εστρατολογούντο εκείθεν διά να φοιτήσουν εις το νεοϊδρυθέν Σερβικόν σχολείον Θεσσαλονίκης.
Το 1896 τη ανοχή του Πατριαρχείου και παρά την αντίδρασιν της Ελληνικής παροικίας, κατέλαβον οι Σέρβοι τον μέγαν Ελληνικόν ναόν των Σκοπίων. Την ιδίαν δε εποχήν η Σερβική κυβέρνησις ηρνήθη να αναγνωρίσει τον νεοεκλεγέντα Έλληνα επίσκοπον Σκοπίων Αμβρόσιον...SYNEXIZETAI...
....ΣΥΝΕΧΕΙΑ....Μετά την από του 1897 αύξουσαν πίεσιν των Βουλγαρικών κομιτάτων τόσον εναντίον των Ελλήνων όσον και των Σέρβων, άρχονται τον Μάρτιον του 1899 εν Αθήναις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελληνικής και Σερβικής κυβερνήσεως προς κοινήν αντιμετώπισιν των Βουλγάρων.
ΔιαγραφήΜελετάται κατ’ αυτάς σχέδιον διά την κατανομήν των σφαιρών επιρροής Ελλάδος και Σερβίας εις Μακεδονίαν. Αι συνομιλίαι αρχίζουν με βάσιν το Ελληνικόν σχέδιον, καθ’ ό η μεν Ελληνική επιρροή θα εξικνείτο προς Βορράν μέχρι Νευροκοπίου, Μελενίκου, Περλεπέ, Κρουσόβου, Στρούγκας, η δε Σερβική προς Νότον μέχρι της γραμμής Ροδοβίτσα, Βελεσά, Δίβρη.
Η ελληνική κυβέρνησις αναλαμβάνει την υποχρέωσιν να μεσολαβήσει παρά τω Πατριαρχείω Κωνσταντινουπόλεως διά τον διορισμόν Σέρβων επισκόπων εις Σκόπια, Πρισρένη, Βελέσσα και Δίβρην. Εις αντιστάθμισμα η σερβική κυβέρνησις θα κατήργει τα προξενεία της εις Μεσημβρινήν Μακεδονίαν ιδίως των Σερρών, Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου. Αντιστοίχως δε θα έπαυον να λειτουργούν τα ελληνικά σχολεία εις την ζώνην επιρροής της Σερβίας και τα σερβικά εις την ελληνικήν τοιαύτην.
Αι ανωτέρω διαπραγματεύσεις είναι λίαν ενδεικτικαί των αντιλήψεων αίτινες επεκράτουν την εποχήν εκείνην ως προς τα βόρεια όρια του Ελληνισμού της Μακεδονίας.
Ενώ όμως αι διαπραγματεύσεις έβαινον καλώς και επέκειτο η υπογραφή συμφωνιών, η Σερβία επιτυγχάνει το θέρος του 1899 άνευ μεσολαβήσεως της Ελλάδος την αντικατάστασιν του Έλληνος επισκόπου Σκοπίων διά Σέρβου. Την ίδιαν εποχήν δε τη παρεμβάσει της Ρωσίας επέρχεται προσέγγισις Σερβίας-Βουλγαρίας προς κοινήν προσπάθειαν εκσλαβισμού της Μακεδονίας.»....ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
...ΣΥΝΕΧΕΙΑ...Οι Σέρβοι λοιπόν παρόμοια με τους Βούλγαρους προσπαθούσαν να κλέψουν από την Ελλάδα την λεγόμενη «Αιγαιακή» Μακεδονία. Και παρουσίαζαν και ψεύτικες στατιστικές, για να υποστηρίξουν ότι η πλειοψηφία των κατοίκων της Μακεδονίας ήταν τάχα Σέρβοι. Ο στρατηγός Λεβέντης παρουσιάζει στατιστική του 1900 του Σέρβου εθνολόγου Coptchevitch για τα τρία βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσσυφοπεδίου, σύμφωνα με την οποία η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν Σέρβοι!!! Ας δούμε την στατιστική:
ΔιαγραφήΒούλγαροι 57.000
Έλληνες 212.000
Σέρβοι 2.048.000
Παρουσιάζει επίσης και στατιστική του 1900 του Βούλγαρου εθνολόγου V. Kantchoff για τα τρία αυτά βιλαέτια, σύμφωνα με την οποία η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν Βούλγαροι!!! Ας δούμε τη στατιστική:
Βούλγαροι 1.184.036
Έλληνες 214.329
Σέρβοι 700
Και σχολιάζει ο στρατηγός Λεβέντης: «Εις τας ανωτέρω δύο στατιστικάς Σλάβων εθνολόγων, θεωρουμένου εκάστου εις την ιδιαιτέραν του πατρίδα ως αυθεντία, καταφαίνονται χαρακτηριστικώς αφ’ενός μεν η κατά του Ελληνισμού ψευδολογία των Σλάβων, αφ’ ετέρου δε η μεταξύ Σέρβων και Βουλγάρων αντιζηλία εν Μακεδονία.».
Από όλα αυτά φαίνεται ότι η Σερβία όπως και η Βουλγαρία προσπαθούσαν να προσαρτήσουν τη Μακεδονία. Η διαφορά μεταξύ Βουλγάρων και Σέρβων ήταν ότι οι πρώτοι χρησιμοποιούσαν βία, ενώ οι δεύτεροι διπλωματία. Όπως και να έχει το πράγμα, οι Σέρβοι κάθε άλλο παρά φίλοι των Ελλήνων ήταν.
Παρόμοιες πληροφορίες για την ανθελληνική δράση των Σέρβων αποκαλύπτει ο υποστράτηγος Δ. Ζάγκλης στο βιβλίο του «Η Μακεδονία του Αιγαίου και οι Γιουγκοσλάβοι» (εκδ. 1975). Ας δούμε τι γράφει:
Διαγραφή«Η συμπεριφορά της επισήμου Σερβίας υπήρξεν απιστεύτως αντιπολιτική και ανθελληνική μετά την Μικρασιατικήν καταστροφήν, γράφει ο ιστορικός Κ. Άμαντος (Κ.Ι. Άμαντος, “Ιστορικαί σχέσεις Ελλήνων, Σέρβων και Βουλγάρων”, Αθήναι 1949, σελ.81) του 1922. Η Σερβία κατήγγειλε την δεκαετή ελληνοσερβικήν συμμαχίαν του 1913 (Παρά το 10ον άρθρον ότι δεν δύναται να καταγγελθεί προ της παρελεύσεως δεκαετίας κ.λπ.), εζήτησε να μην εγκατασταθούν Έλληνες πρόσφυγες εκ Μικράς Ασίας εις την περιφέρειαν Φλωρίνης, όπου κατοικούν πολλοί σλαβόφωνοι και την πραγματοποίησιν των υποσχεθέντων περί ελευθέρας Σερβικής ζώνης εις την Θεσσαλονίκην. Αι τελευταίαι απαιτήσεις κατήντησαν παράλογοι, διότι οι Σέρβοι εζήτησαν να έχουν ανεξάρτητον Σερβικήν ζώνην εν Θεσσαλονίκη. Η κυβέρνησις Παγκάλου θέλουσα να εξασφαλίσει την Σερβικήν φιλίαν ή ουδετερότητα εν περιπτώσει περιπετειών προς τους Τούρκους και Βουλγάρους, δεδομένου ότι τότε η πολιτική κατάστασις ήτο εξαιρετικά ανώμαλος και αι σχέσεις ημών μετά της Τουρκίας και Βουλγαρίας ευρίσκοντο εις έκρυθμον σημείον, τέλος δε δεν απεφεύχθη η σύγκρουσις μετά της Βουλγαρίας, έστω και τοπική (εισβολή VI Μεραρχίας εις την περιοχήν Πετριτσίου), εδέχθη το 1926 τας Σερβικάς αξιώσεις, αν και η Σερβική ζώνη Θεσσαλονίκης εξυπηρέτει μόνον το 3% του Σερβικού εμπορίου και την περιφέρειαν μόνον του Αξιού και όχι του Μοραβα. Η συμφωνία Παγκάλου επροκάλεσε τόσην αντίδρασιν, ώστε δεν επεκυρώθη εν Ελλάδι. Μετά την άνοδον του Ελ. Βενιζέλου εις την αρχήν το 1928, μετέβη ούτος εις Σερβίαν και επέτυχεν κατά την συνάντησιν αυτού μετά του βασιλέως Αλεξάνδρου εις Bled την ακύρωσιν των συμφωνιών του στρατηγού Παγκάλου.
Μετά την δημιουργηθείσαν αντίδρασιν εν Ελλάδι εκ των συμφωνιών της κυβερνήσεως Παγκάλου, και επομένως αι προσπάθειαι των Σέρβων προς απορρόφησιν της Θεσσαλονίκης απετύγχανον, η Σερβική προπαγάνδα ενετάθη εις βάρος ημών. Ούτω το περιοδικόν της εθνικής Γιουγκοσλαβικής οργανώσεως “Νοροντα Οντμπράνα”, της οποίας επίτιμος πρόεδρος ήτο ο βασιλεύς Αλέξανδρος, έγραφε το 1926 τα εξής: “Το εθνογραφικόν όριον του εθνικού ημών στοιχείου προς νότον είναι το Αιγαίον Πέλαγος από της εκβολής του ποταμού Αλιάκμονος δυτικώς της Θεσσαλονίκης και κατά μήκος τούτου και της δεξιάς γραμμής της διαχωρίσεως των υδάτων μέχρι των Αλβανικών συνόρων και της Ηπείρου. Εις ολόκληρον αυτήν την έκτασιν της Ελληνικής Μακεδονίας μέχρι των Βαλκανικών πολέμων δεν κατώκει ουδέ μια χιλιάς Ελλήνων την εθνικότητα, και εις την οποίαν ευρίσκοντο 310.000 ομοεθνείς ημών ως επικρατούν στοιχείων μευαξύ Τούρκων, Εβραίων, Τσιγγάνων κ.λπ.’. Οι Έλληνες δια να πραγματοποιήσουν όσον τον δυνατόν ευκολότερον τον εξελληνισμόν της Μακεδονίας έρριψαν εις αυτήν 700.-800.000 ψυχάς, τους πρόσφυγας αυτών εκ Μικράς Ασίας εν μέσω του πληθυσμού μας”».
Δηλαδή με λίγα λόγια, οι Σέρβοι ισχυρίζονταν ότι στην Ελληνική Μακεδονία οι Έλληνες ήταν ελάχιστοι και η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν οι Σέρβοι, ενώ οι Βούλγαροι υποστήριζαν ότι η Ελληνική Μακεδονία κατοικείτο σχεδόν αποκλειστικά από Βούλγαρους. Το ότι στην περιοχή της Μακεδονίας η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν οι Έλληνες επιβεβαιώνεται από δύο στατιστικές, μια τουρκική στατιστική του 1905 και μια Ευρωπαϊκή στατιστική του 1904. Σύμφωνα με την τουρκική στατιστική του 1905 στα τρία βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσσυφοπεδίου κατοικούσαν 647.000 Έλληνες, 527.000 Βουλγαρίζοντες και 167.000 Σέρβοι. Και οι περισσότεροι Βουλγαρίζοντες ζούσαν στο βιλαέτιο του Κοσσυφοπεδίου, κάτι που σημαίνει ότι στα Βιλαέτια Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου το πλειοψηφούν στοιχείο ήταν το ελληνικό. Το ίδιο επιβεβαιώνεται και από την άποψη της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας 1904. Στα βιλαέτια Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου πλην των Αλβανικών επαρχιών Δίβρυς και Ελμπασάν ζούσαν 652.000 Έλληνες και μόνο 355.000 Βουλγαρίζοντες.
Ας δούμε όμως τι άλλα γράφει στη συνέχεια ο υποστράτηγος Ζάγκλης για την ανθελληνική δράση των Σέρβων:
Διαγραφή«Το έτος 1926 υπήρξεν γονιμότατον εις σωβινιστικάς Σερβικάς εκδηλώσεις, αλλά και πολιτικάς πιέσεις κατά της Ελλάδος. Ήτο το τελευταίον έτος των πολιτικών ανωμαλιών εν Ελλάδι από του 1922 και έπρεπε να επωφεληθούν οι φίλοι και σύμμαχοι Σέρβοι. Πλην των διαφόρων δημοσιευμάτων και παράγοντες πνευματικής ηγεσίας των Σέρβων ανέλαβον διά διαλέξεων να καταστήσουν σαφείς τας ιμπεριαλιστικάς βλέψεις των Σέρβων. Ούτω ο Σέρβος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου Milojevitch έκαμε μιαν διάλεξιν εις το πανεπιστήμιον του Βελιγραδίου, περίληψιν της οποίας εδημοσίευσεν η εφημερίς “Politika” του Βελιγραδίου την 5ην Ιανουαρίου του 1926. Αλλά ας δώσωμεν τον λόγον εις τον ιστορικόν Κ. Άμαντον, ο οποίος εις το βιβλίον του “Ιστορικαί σχέσεις Ελλήνων, Σέρβων και Βουλγάρων” (εκδ. 1949, σελ. 83) γράφει τα εξής: “Αργά περιήλθεν εις γνώσιν μου περίληψις διαλέξεως του καθηγητού Milojevitch ‘Περί των εν Μακεδονία Σέρβων”. Ο κ. Milojevitch θέλει να στηρίξει τας Σερβικάς αξιώσεις εις λόγους ανθρωπογεωγραφικούς και δι’ αυτό βλέπει ότι αι κοιλάδες του Μοραβα και του Αξιού αποτελούν γεωγραφικήν ενότητα. Της θεωρίας ταύτης το συμπέρασμα θα είναι ότι πρέπει και αι δυο κοιλάδες να ανήκουν εις το αυτό κράτος, την Σερβίαν δηλαδή. Την ενότητα Μοραβα-Αξιού υπεστήριξε κατά πρώτον ο γνωστός Σέρβος γεωγράφος Gvijitch λεπτομερέστερον εις το βιβλίον του La Peninsule Balkanique το 1918, όταν δηλαδή οι Σέρβοι ήρχισαν να σκέπτονται περί προσαρτήσεως της Θεσσαλονίκης. Η γενόμενη προπαγάνδα υπέρ της θεωρίας αυτής αποβλέπει να προσαρτήσει την Μακεδονίαν, να στρέψει δε τους Βούλγαρους προς τας Θρακικάς ακτάς. Αν οι Βούλγαροι αποδεχθούν την θεωρίαν, η σεβοβουλγαρική προσέγγισις θα συντελεσθεί”».
Συνεχίζει ο υποστράτηγος Ζάγκλης:
«Ο Milojevitch κατόρθωσε να πείσει το Συμβούλιον “Ομλαντίνα”, δηλαδή την εθνικήν οργάνωσιν της νεολαίας, όπως εις το Συνέδριον αυτής διακηρύξει ως επαρχίας Σερβικάς την Μακεδονίαν και την Βόρειον Αλβανίαν. Ιδού κατά ποιον πρωτότυπον τρόπον εδημιουργήθησαν αι πρώται κινήσεις των Σέρβων προες επέκτασιν της Σερβίας επί των εδαφών της Μακεδονίας και Αλβανίας. Πράγματι πρωτότυπος, γνήσιος σλαβικός!!! Το 1873 ο Milojevitch δημοσιεύει χάρτην, διά του οποίου επεκτείνει την Σερβίαν προς Δυσμάς μεν μέχρι της Αδριατικής, προς Νότον κατά μήκος του Δρίνου και των λιμνών της Μακεδονίας μέχρι του Ολύμπου, και προς Ανατολάς μέχρι του Πύργου επί του Ευξείνου Πόντου. Κατ’ αυτόν τον τρόπον τα 3/4 της Βαλκανικής γίνονται Σερβικά. Πολιτικώς και ιστορικώς ο χάρτης αυτός έχει την αυτήν ιστορικήν αξίαν όσην και οι Βουλγαρικοί και δη του Rozof οι οποίοι χαρακτηρίζουν ως Βουλγαρικά ομοίως τα 3/4 της Χερσονήσου.».
Ενώ όμως οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι προσπαθούσαν να κλέψουν τα ελληνικά εδάφη της Μακεδονίας, το 1907 ο φιλέλληνας Αλβανός πολιτικός Ισμαήλ Κεμάλ Βλώρα, ο μετέπειτα ιδρυτής του Αλβανικού κράτους και πρώτος πρωθυπουργός της Αλβανίας, στην επίσημη εφημερίδα του Σωτηρία έγραψε σε άπταιστα Ελληνικά: «Δεν επιτρέπεται ζήτημα Μακεδονικόν. Υπάρχει μεν Μακεδονία εν τη Ευρωπαϊκή Τουρκία ως υπάρχει εν τη Ασιατική Τουρκία Καρία, Παφλαγωνία ως υπάρχει εν Ελλάδι Λακεδαίμων και Βοιωτία, δεν υπάρχουν όμως Μακεδόνες. Κυρίως Μακεδονικόν ζήτημα δεν υπάρχει. Οι το Μακεδονικόν ζήτημα παρουσιάζοντες δεν αποβλέπουσι παρά εις τον σχηματισμόν της Μεγάλης Βουλγαρίας. Οι Έλληνες ουδόλως ζητούν να παραβιάσουν τα δικαιώματα των άλλων γενών, η στάσις των είναι απλώς αμυντική. Το Βουλγαρικόν στοιχείον όμως εμπνέεται από άλλων διαθέσεων, ζητεί δι’ όλων των μέσων να εξαπλωθεί επί βλάβη του Ελληνικού στοιχείου. Ανάγκη λοιπόν ή το σαλβικόν στοιχείον να στερηθεί της εξωτερικής του υποστηρίξεως ήτις το καθιστά επιθετικόν ή το Ελληνικό στοιχείον εξ ίσου να υποστηριχθεί, ώστε να δυνηθεί να διατηρήσει ό, τι θέλουν να του αποσπάσουν. Τοιαύτη είναι η αμοιβαία στάσις των Ελλήνων και Βουλγάρων εν τη Θράκη και Μακεδονία. Ενώ οι πρώτοι (οι Έλληνες) ζητούν να καθέξουν τας καθαρώς Ελληνικάς χώρας (της Μακεδονίας), οι Βούλγαροι κάμνουν ό, τι είναι δυνατόν διά να καταπατήσουν τας κτήσεις των άλλων εθνικοτήτων και προ πάντων τους ελληνικούς τόπους. Οι Έλληνες εν και μόνον πράγμα επιθυμούν, να προφυλαχθούν κατά πάσης παραβιάσεως των ιστορικών και εθνολογικών δικαιωμάτων τους.».
ΔιαγραφήΜε λίγα λόγια, ο Ισμαήλ Κεμάλ υποστήριζε την Ελληνικότητα της Μακεδονίας και αντιτασσόταν προς τον σλαβικό επεκτατισμό κατά της Ελληνικής Μακεδονίας.
ΔιαγραφήΗ απόσπαση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία ξεκίνησε με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ το 1999, όταν βομβαρδίστηκαν άμαχοι, ακόμη και κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα του ορθόδοξου εορτολογίου. Φέτος είδαμε άλλη μια σχετική εξέλιξη κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας των ορθοδόξων. Οι πρωθυπουργοί της Αλβανίας Εντι Ράμα και του Κοσόβου (Κοσσυφοπεδίου) Χακίμ Θάτσι ανακοίνωσαν σε κοινή συνέντευξή τους ότι θα προχωρήσουν στην ένωση Αλβανίας - Κοσόβου, αν η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν παραχωρήσει δικαίωμα ελευθέρας εισόδου στους πολίτες του Κοσόβου. Υπενθυμίζεται ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει ενιαία πολιτική για το ζήτημα του Κοσόβου, διότι η Ελλάς, η Κύπρος, η Ισπανία και η Ρουμανία δεν αναγνωρίζουν την περιοχή αυτή ως ανεξάρτητο κράτος, θέση στην οποία συμφωνεί και η Ρωσία. Αντιθέτως, οι ΗΠΑ και πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν προβεί στην αναγνώριση, ενθαρρύνοντας με τον τρόπο αυτό τον αλβανικό αλυτρωτισμό.
Η Ελλάς ορθώς πράττει και δεν αναγνωρίζει αυτή την οντότητα, διότι αποκόπηκε από τη Σερβία με τη χρήση βίας (αντάρτες του UCK, βομβαρδισμοί κ.λπ.). Το Κοσσυφοπέδιο υπήρξε ιστορικά η κοιτίδα της Ιστορίας και της ορθόδοξης παράδοσης για τον σερβικό λαό. Το 1389 στο Κόσοβο Πόλιε, δηλαδή κοιλάδα των κοτσυφιών (= Κοσσυφοπέδιο) οι Οθωμανοί νίκησαν τους Σέρβους και κατέκτησαν την περιοχή. Οι Σέρβοι το ονομάζουν μάλιστα Κόσοβο και Μετόχια, τονίζοντας έτσι την παρουσία πολλών ιστορικών ορθόδοξων μονών (η λέξη «Μετόχιον» υποδηλώνει ναό ή ασκητήριο που υπάγεται σε μοναστήρι). Επί Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Ιταλοί του Μουσολίνι απέσπασαν το Κόσοβο από την τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία και το απέδωσαν στο προτεκτοράτο τους, την Αλβανία.
Αν η Δύση ανεχθεί την ένωση Αλβανίας και Κοσόβου στην εποχή μας, θα νομιμοποιήσει ουσιαστικά τον σχεδιασμό του Μουσολίνι και θα δώσει αέρα στα πανιά του αλυτρωτισμού των Τιράνων. Τα επόμενα βήματα θα είναι η απόσχιση των δυτικών επαρχιών των Σκοπίων, όπου οι πολυάριθμοι Αλβανοί έχουν ανακηρύξει κράτος εν κράτει (την Ιλλυρίδα) και η διεκδίκηση εδαφών από το Μαυροβούνιο, τη Σερβία (Πρέσεβο) και την Ελλάδα (βλέπε προπαγάνδα περί Τσάμηδων και χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας που περιλαμβάνει την Ηπειρο, τη Δυτική Μακεδονία και την Κέρκυρα).
Δεν ισχυρίζομαι ότι η σημερινή Αλβανία είναι ικανή να απειλήσει την εδαφική ακεραιότητά μας, όμως δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Αν οι ΗΠΑ και ορισμένοι Ευρωπαίοι εταίροι μας ανεχθούν τα μεγαλοαλβανικά σχέδια, τα Βαλκάνια θα εισέλθουν σε μια νέα περίοδο αποσταθεροποιήσεως, ενώ η Ελλάς ακόμη ταλανίζεται από την οικονομική κρίση. Για να διασφαλίσουμε τα ελληνικά αλλά και τα καλώς νοούμενα ευρωπαϊκά συμφέροντα στην περιοχή, οφείλουμε να ανακόψουμε την πορεία προς τη Μεγάλη Αλβανία ή τη Φυσική Αλβανία, όπως πιο διπλωματικά αποκαλείται από τον αλβανικό Τύπο.
Είναι απαραίτητο να διακηρύξουμε για μια ακόμη φορά ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσουμε το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος, διότι, αν το κάνουμε, θα ανοίξουμε τον δρόμο για τη νομιμοποίηση της τουρκικής εισβολής και του ψευδοκράτους στην Κύπρο.
Να διακηρύξουμε ότι η πορεία της Αλβανίας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση και η τυχόν χρηματοδότησή της από ευρωπαϊκά κονδύλια εξαρτάται από τον σεβασμό των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας (Βορειοηπειρωτών).
Να ζητήσουμε από την UNESCO την προστασία των ορθόδοξων ναών και μνημείων που υπάρχουν στο Κόσοβο και έχουν υποστεί καταστροφές, λεηλασίες και βομβιστικές επιθέσεις από φανατικούς μουσουλμάνους Αλβανούς.
Να καταγγείλουμε σε όλα τα διεθνή βήματα την προπαγάνδα των Τιράνων υπέρ των Τσάμηδων, απογόνων των εγκληματιών πολέμου.
Να υπενθυμίσουμε στην κυβέρνηση των Τιράνων ότι δεν λησμονούμε το Πρωτόκολλο της Κερκύρας του 1914, το οποίο προβλέπει Αυτόνομη Βόρειο Ηπειρο εντός Αλβανίας.
Ας μη μένουμε απαθείς θεατές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απόσπαση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία ξεκίνησε με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ το 1999, όταν βομβαρδίστηκαν άμαχοι, ακόμη και κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα του ορθόδοξου εορτολογίου. Φέτος είδαμε άλλη μια σχετική εξέλιξη κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας των ορθοδόξων. Οι πρωθυπουργοί της Αλβανίας Εντι Ράμα και του Κοσόβου (Κοσσυφοπεδίου) Χακίμ Θάτσι ανακοίνωσαν σε κοινή συνέντευξή τους ότι θα προχωρήσουν στην ένωση Αλβανίας - Κοσόβου, αν η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν παραχωρήσει δικαίωμα ελευθέρας εισόδου στους πολίτες του Κοσόβου. Υπενθυμίζεται ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει ενιαία πολιτική για το ζήτημα του Κοσόβου, διότι η Ελλάς, η Κύπρος, η Ισπανία και η Ρουμανία δεν αναγνωρίζουν την περιοχή αυτή ως ανεξάρτητο κράτος, θέση στην οποία συμφωνεί και η Ρωσία. Αντιθέτως, οι ΗΠΑ και πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν προβεί στην αναγνώριση, ενθαρρύνοντας με τον τρόπο αυτό τον αλβανικό αλυτρωτισμό.
Η Ελλάς ορθώς πράττει και δεν αναγνωρίζει αυτή την οντότητα, διότι αποκόπηκε από τη Σερβία με τη χρήση βίας (αντάρτες του UCK, βομβαρδισμοί κ.λπ.). Το Κοσσυφοπέδιο υπήρξε ιστορικά η κοιτίδα της Ιστορίας και της ορθόδοξης παράδοσης για τον σερβικό λαό. Το 1389 στο Κόσοβο Πόλιε, δηλαδή κοιλάδα των κοτσυφιών (= Κοσσυφοπέδιο) οι Οθωμανοί νίκησαν τους Σέρβους και κατέκτησαν την περιοχή. Οι Σέρβοι το ονομάζουν μάλιστα Κόσοβο και Μετόχια, τονίζοντας έτσι την παρουσία πολλών ιστορικών ορθόδοξων μονών (η λέξη «Μετόχιον» υποδηλώνει ναό ή ασκητήριο που υπάγεται σε μοναστήρι). Επί Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Ιταλοί του Μουσολίνι απέσπασαν το Κόσοβο από την τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία και το απέδωσαν στο προτεκτοράτο τους, την Αλβανία.
Αν η Δύση ανεχθεί την ένωση Αλβανίας και Κοσόβου στην εποχή μας, θα νομιμοποιήσει ουσιαστικά τον σχεδιασμό του Μουσολίνι και θα δώσει αέρα στα πανιά του αλυτρωτισμού των Τιράνων. Τα επόμενα βήματα θα είναι η απόσχιση των δυτικών επαρχιών των Σκοπίων, όπου οι πολυάριθμοι Αλβανοί έχουν ανακηρύξει κράτος εν κράτει (την Ιλλυρίδα) και η διεκδίκηση εδαφών από το Μαυροβούνιο, τη Σερβία (Πρέσεβο) και την Ελλάδα (βλέπε προπαγάνδα περί Τσάμηδων και χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας που περιλαμβάνει την Ηπειρο, τη Δυτική Μακεδονία και την Κέρκυρα).
Δεν ισχυρίζομαι ότι η σημερινή Αλβανία είναι ικανή να απειλήσει την εδαφική ακεραιότητά μας, όμως δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Αν οι ΗΠΑ και ορισμένοι Ευρωπαίοι εταίροι μας ανεχθούν τα μεγαλοαλβανικά σχέδια, τα Βαλκάνια θα εισέλθουν σε μια νέα περίοδο αποσταθεροποιήσεως, ενώ η Ελλάς ακόμη ταλανίζεται από την οικονομική κρίση. Για να διασφαλίσουμε τα ελληνικά αλλά και τα καλώς νοούμενα ευρωπαϊκά συμφέροντα στην περιοχή, οφείλουμε να ανακόψουμε την πορεία προς τη Μεγάλη Αλβανία ή τη Φυσική Αλβανία, όπως πιο διπλωματικά αποκαλείται από τον αλβανικό Τύπο.
Είναι απαραίτητο να διακηρύξουμε για μια ακόμη φορά ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσουμε το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος, διότι, αν το κάνουμε, θα ανοίξουμε τον δρόμο για τη νομιμοποίηση της τουρκικής εισβολής και του ψευδοκράτους στην Κύπρο.
Να διακηρύξουμε ότι η πορεία της Αλβανίας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση και η τυχόν χρηματοδότησή της από ευρωπαϊκά κονδύλια εξαρτάται από τον σεβασμό των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας (Βορειοηπειρωτών).
Να ζητήσουμε από την UNESCO την προστασία των ορθόδοξων ναών και μνημείων που υπάρχουν στο Κόσοβο και έχουν υποστεί καταστροφές, λεηλασίες και βομβιστικές επιθέσεις από φανατικούς μουσουλμάνους Αλβανούς.
Να καταγγείλουμε σε όλα τα διεθνή βήματα την προπαγάνδα των Τιράνων υπέρ των Τσάμηδων, απογόνων των εγκληματιών πολέμου.
Να υπενθυμίσουμε στην κυβέρνηση των Τιράνων ότι δεν λησμονούμε το Πρωτόκολλο της Κερκύρας του 1914, το οποίο προβλέπει Αυτόνομη Βόρειο Ηπειρο εντός Αλβανίας.
Ας μη μένουμε απαθείς θεατές!
Το Εκτελεστικό Συμβούλιο της UNESCO, της οργάνωσης για την προώθηση και διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας αποφάσισε να θέσει την ένταξη του «Κοσσυφοπεδίου» – ένα ντε φάκτο αλβανικό κράτος που δημιουργήθηκε από το ΝΑΤΟ 1999 – 2008. Η Σερβία καταδικάζει την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου σε δύο μέτωπα – στο διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και χρησιμοποιώντας το ιστορικό προηγούμενο του πλούτου των παραδειγμάτων της καταστροφής των σερβικών μεσαιωνικών εκκλησιών, μοναστηριών, τάφων και άλλα ίχνη που μαρτυρούν αιώνες της σερβικής ύπαρξη σε αυτόν τον τομέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Κοσσυφοπέδιο (το «πεδίο των κοτσυφιών», στα σερβικά, «Kosova» στα αλβανικά, μια λέξη χωρίς νόημα) θεωρείται από τους Σέρβους ως το λίκνο των χριστιανικών πνευματικών και πολιτιστικών πτυχών τους. Οι Αλβανοί, ένας λαός ορισμένης Παλαιο-βαλκανικής προέλευσης, των οποίων η πρώιμη ιστορία είναι ασαφής, άρχισαν να εγκαθίστανται μαζικά στο Κοσσυφοπέδιο τον 17ο και 18ο αιώνα, ως αποτέλεσμα της οθωμανικής δίωξης των Σέρβων μετά την αποτυχία των αυστριακών δυνάμεων να νικήσουν τους Οθωμανούς.
Μετά τη «μεγάλη μετανάστευση των Σέρβων» το 1690, το Κοσσυφοπέδιο, όπου ούτε ένας καθεδρικός ναός, νεκροταφείο ή άλλο αντικείμενο με κείμενο στην αλβανική υπήρχε, κατοικούνταν σχεδόν αποκλειστικά από αλβανικό μουσουλμανικό πληθυσμό, που κινητοποιήθηκε από τη σημερινή Βόρεια Αλβανία. Παρά το γεγονός ότι πολλοί Αλβανοί είναι Ρωμαιοκαθολικοί Χριστιανοί, μόνο στους Μουσουλμάνους χορηγήθηκαν γαιωκτημονικά προνόμια από τους Τούρκους.
Τον 19ο και 20ο αιώνα, η δημογραφική έκρηξη των Αλβανών σε μια γη στην οποία χρησιμοποιούν σερβικούς γεωγραφικούς όρους για κάθε χείμαρρο, ποτάμι, βουνό, λόφο, πεδιάδα, δάσος, χωριό ή πόλη (με εξαίρεση κάποιο νεοϊδρυθέν γεωγραφικό αντικείμενο που αντικατοπτρίζει την οθωμανικό αραβο-περσική ετυμολογία), αποδείχθηκε καταστροφική για την παρουσία των Σέρβων. Η θέση των τελευταίων έγινε χειρότερη από το πολιτικό καθεστώς του «Κοσσυφοπεδίου» στην κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία.
Μετά το 1998, Αλβανοί μαχητές, ενθαρρυνόμενοι από χώρες υπό δυτική επιρροή, καθώς και ορισμένα ισλαμικά κέντρα εξουσίας, ξεκίνησαν μια ανελέητη εξέγερση. Στο πλαίσιο της μεγάλης πιθανότητας ότι το «Κόσοβο» θα πάρει την κατάσταση μέλους της UNESCO, ο παραλογισμός είναι ότι οι Αλβανοί θα έχουν προληπτικούς ελέγχους επί σερβικών αντικειμένων- μερικά από αυτά αξιοσημείωτης αρχιτεκτονικής δεξιοτεχνίας.
Τα ιστορικά αρχεία δείχνουν για αιώνες και ιδιαίτερα μετά το 1999, ότι σε εκατοντάδες περιπτώσεις Αλβανοί κατέστρεψαν εκκλησίες και άλλα Ορθόδοξα Χριστιανικά αντικείμενα καθώς και κάθε τι που τους θύμιζε έντονα την Σερβική ιστορική-πολιτισμική παρουσία στο Κοσσυφοπέδιο που προηγείται ιστορικά της πρόσφατης άφιξής τους ως Οθωμανοί πολεμιστές.