Η ιστορία πίσω από την συγκλονιστική φωτογραφία με τα άψυχα, αγκαλιασμένα κορμιά των Admira Ismic και Bosko Brkic που σκοτώθηκαν το 1993 στον πόλεμο της Βοσνίας
Οι Admira Ismic και Bosko Brkic κείτονταν νεκροί και αγκαλιασμένοι για επτά ολόκληρες ημέρες πριν περιμαζέψουν τα άψυχα κορμιά τους από το σημείο που σκοτώθηκαν
Οι Admira Ismic και Bosko Brkic κείτονταν νεκροί και αγκαλιασμένοι για επτά ολόκληρες ημέρες πριν περιμαζέψουν τα άψυχα κορμιά τους από το σημείο που σκοτώθηκαν από τις σφαίρες ενός ελεύθερου σκοπευτή, πάνω στη γέφυρα Vrbanja στο Σεράγεβο. Σήμερα, σχεδόν 24 χρόνια μετά, η ιστορία των «Ρωμαίου & Ιουλιέτας» της Βοσνίας εξακολουθεί να συγκινεί και να αποτελεί παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης σε έναν κόσμο που συνεχίζεται να μαστίζεται από συρράξεις όπου η αγάπη ακόμη δεν έχει καταφέρει να νικήσει τον πόλεμο.
Το 1993, η 25χρονη Admira μαζί με τον 24χρονο αγαπημένο της Bosko προσπαθούσαν να αποδράσουν από το υπό πολιορκία τότε Σεράγεβο, εν μέσω του πολέμου σε Βοσνία-Ερζεγοβίνη, που διήρκεσε από το Μάρτιο του 1992 μέχρι το Δεκέμβριο του 1995. Αλλά η Μουσουλμάνα από τη Βοσνία και ο Χριστιανός από την Σερβία δεν κατάφερνα ποτέ να γλιτώσουν αφού στην προσπάθειά τους να διαφύγουν, σκοτώθηκαν από τα πυρά ενός ελεύθερου σκοπευτή. Όταν πυροβόλησαν τον Bosko, η Admira σύρθηκε μέχρι το μέρος του, αγκάλιασε το χωρίς ζωή πια κορμί του και μετά πέθανε κι εκείνη, σύμφωνα με μαρτυρίες. Εγκλωβισμένοι στη ζώνη πυρός της χώρας, τα πτώματα του αγαπημένου ζευγαριού παρέμειναν εκεί για μία εβδομάδα, πριν τελικά απομακρυνθούν κατά τη διάρκεια μια προσωρινής παύσης πυρών.
Πολλοί είναι εκείνοι του τους αποκαλούν «Ρωμαίος & Ιουλιέτα» της Βοσνίας, αλλά η μητέρα του Bosko εξηγεί: «Αποτελούν όντως σύμβολο ειρήνης αλλά η αγάπη τους δεν ήταν ποτέ απαγορευμένη. Οι δύο οικογένειες πάντα τρέφαμε σεβασμό η μία για την άλλη. Ακόμη μιλάω με τους γονείς της Admira».
«Πληροφορηθήκαμε τον θάνατό τους από έναν ερασιτέχνη ραδιοφωνικό εκφωνητή δύο μέρες αργότερα, όταν μας πήρε τηλέφωνο για να επιβεβαιώσει την φήμη πως οι δυο τους είχαν σκοτωθεί», θυμάται από την πλευρά της η μητέρα της Admira. Όπως ομολογεί, αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια της είναι ακόμη δύσκολο να μιλάει για τον «άδικο χαμό» των «δύο παιδιών της«. «Το πρώτο τους φιλί ήταν την Πρωτοχρονιά του 1984. Ήταν η χρονιά που το Σεράγεβο φιλοξένησε τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες», λέει. Όσο κι αν την πονά ο θάνατος της κόρης της, λέει πως ποτέ δεν θα ευχόταν αυτό το πικρό τέλος σε κανέναν, ούτε στον άνθρωπο που την σκότωσε. Ξεκαθαρίζει μάλιστα πως δεν τρέφει μίσος για καμία από τις τρεις πλευρές που ενεπλάκησαν τότε στον πόλεμο- ούτε του Ορθοδόξους Χριστιανούς Σέρβους, ούτε τους Μουσουλμάνους Βοσνίους ούτε τους Καθολικούς Κροάτες. Κατά τη διάρκεια του πολέμου σκοτώθηκαν περίπου 100.000 άνθρωποι, ανάμεσά τους και 14 μέλη της οικογενείας της. Μόνο στο Σεράγεβο σκοτώθηκαν από πυρά πάνω από 12.000 άνθρωποι. «Κάθε φορά που έφευγα από το σπίτι, γύριζα και χαιρετούσα την οικογένειά μου γιατί ποτέ δεν ήξερες αν θα γύριζες πίσω ζωντανός. Για κάθε πολίτη υπήρχε μια σφαίρα με το όνομά του γραμμένο πάνω», λέει η 70χρονη Nera.
Σύμφωνα με ειδικούς και μεγάλη μερίδα πολιτών του Σεράγεβο, η ιστορία του δραματικού θανάτου του συγκεκριμένου ζευγαριού αποτελεί μάθημα μέχρι σήμερα που έχει πολλά να διδάξει για τις εθνικές και θρησκευτικές διακρίσεις και μίσος που αυτές γεννούν.
Ωστόσο, σχέσεις όπως των Ismic και Brkic είναι σήμερα ολοένα και σπανιότερες.
Οι Admira Ismic και Bosko Brkic κείτονταν νεκροί και αγκαλιασμένοι για επτά ολόκληρες ημέρες πριν περιμαζέψουν τα άψυχα κορμιά τους από το σημείο που σκοτώθηκαν.
Μέλη της οικογένειας και φίλοι του ζευγαριού παρίστανται στην τελετή ταφής στο νεκροταφείο Lion του Σεράγεβο στις 10 Απριλίου 1996. Τρία χρόνια μετά το θάνατό τους, οι σωροί των δύο αγαπημένων επέστρεψαν στην πατρίδα τους.
Όπως αποκαλύπτουν πρόσφατα στοιχεία, πριν τον πόλεμο τουλάχιστον το 13% των γάμων ήταν μεικτοί και σε πόλεις όπως το Σεράγεβο και η Μόσταρ το ποσοστό των γάμων ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων έφτανε μέχρι και το 40%. Σήμερα τέτοιο γάμοι είναι σπάνιοι και ανέρχονται σε ένα μόλις 4% σε ολόκληρη την χώρα.
«Σε έναν κόσμο που διψά για πόλεμο, ο Bosko και η Admira ήταν τρελοί ο ένας για τον άλλον», είχε πει λίγο μετά τον θάνατό τους ο δημοσιογράφος του Reuters, Kurt Schork, που πέθανε λίγα χρόνια αργότερα στη Σιέρα Λεόνε. Η τελευταία του επιθυμία ήταν οι μισές στάχτες του να ταφούν δίπλα στον τάφο του ζευγαριού στο Σεράγεβο.
Ο τάφος των «Ρωμαίου & Ιουλιέτας» της Βοσνίας αποτελεί σημείο αναφοράς και μαζεύει δεκάδες επισκέπτες όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου