Ο μεγαλύτερος σε ηλικία μοναχός στο Άγιο Όρος, δηλαδή ο γέροντας Ιωάννης του Χιλιανδαρίου, απεβίωσε στο 104ο έτος ηλικίας του στην Ιερά Μονή Χιλιανδαρίου. Γεννήθηκε στη Σερβία, ζούσε στην Ιταλία, Γερμανία και Αγγλία, και έγινε μοναχός της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στη μονή του Χιλιανδαρίου, στον Άθω. Επιμέλεια Λιλιάνα Σίντζελιτς Νίκολιτς.
Δεν πρέπει πάντα να γνωρίζουμε έναν άνθρωπο για να τον αγαπήσουμε και να τον θαυμάσουμε, και ακριβώς τέτοιος ήταν ο πατήρ Ιωάννης (ο κατά κόσμον Vitomir Radojičić). Για αυτόν τον γέροντα άκουσα από εκείνους που επισκέπτονταν το Άγιο Όρος, και όλοι τους έλεγαν ωραία λόγια για αυτόν και διηγούνταν αυτά που τους έλεγε με σοφό τρόπο. Άκουγαν, δηλαδή, τις διδαχές του. Μού έλεγαν για ένα περιστατικό που συνέβη στο μοναστήρι του Χιλιανδαρίου, πριν μερικά χρόνια, όταν ένας νεαρός είπε στον γέροντα Ιωάννη: «Εύχομαι να τα εκατοστήσεις!». Ο πατέρας Ιωάννης χαμογέλασε και είπε: «Η ευχή σου δεν είναι και τόσο καλή, επειδή εγώ είμαι ήδη 99 ετών». Και έζησε 104 χρόνια της ζωής του. Ίσως κάποιος θα ρωτήσει πώς, τι έκανε, τι έτρωγε, τι είχε πάντα στο νου του; Εκείνοι που τον γνώριζαν ήξεραν πολύ καλά την απάντηση, και εμείς που δεν τον γνωρίσαμε μόνο μπορούμε να υποθέσουμε, διαβάζοντας τα βιβλία για τη ζωή του και κοιτάζοντας τις φωτογραφίες του.
Ο πατήρ Ιωάννης γεννήθηκε το έτος 1908 στο χωριό Umčari, κοντά στο Βελιγράδι. Έλαβε μέρος στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως, μεταπολεμικά, ήταν αναγκασμένος να εγκαταλείψει τη Σερβία, εξαιτίας των κομουνιστικών Αρχών. Πρώτα πήγε στην Ιταλία, έπειτα στη Γερμανία και μετά τη Γερμανία πήγε στην Αγγλία. Από μικρός ζούσε τη ζωή εν Χριστώ και αγαπούσε να πάει στο σερβικό μοναστήρι του Χιλιανδαρίου. Όταν πέθανε η γυναίκα του, πήγε στο Άγιο Όρος όπου άρχισε τη μοναχική ζωή ανοιχτής καρδιάς και πλήρης από αγάπη προς τον Κύριο και προς τους ανθρώπους. Πέρυσι μας έφθασε η ωραία είδηση ότι ο γέροντας Ιωάννης άρχισε να χρησιμοποιεί τον υπολογιστή στο 103ο έτος ηλικίας. Έτσι γίνεται με ανθρώπους που έχουν εξευγενισμένη πνευματική ζωή, όπως είναι η περίπτωση με τον μοναχό Ιωάννη.
Είναι γνωστός και σαν κηπουρός του Χιλιανδαρίου, αυτό ήταν το πρώτο και το τελευταίο καθήκον του, το οποίο ο ίδιος εκπλήρωνε μέχρι το θάνατό του. Καλλιεργούσε μικρούς κήπους, φύτευε διάφορα λουλούδια, αλλά και οπωροκηπευτικά, και πάντα τραγουδούσε, πρώτα στο Χιλιανδάρι και έπειτα και στις Καρυές. Και ποτέ δεν παραπονέθηκε για τη δουλειά του. Πάντα εξηγούσε ότι και το έργο είναι προσευχή, ότι ο ίδιος προσεύχεται καθώς εργάζεται. Τα λαχανικά του ήταν υπέροχα, επειδή ήταν εξευγενισμένα με την αγάπη του. Όταν του έλεγαν να μη δουλεύει τόσο πολύ, αυτός δεν έλεγε τίποτα, μόνο χαμογελούσε. Σε ηλικία 99 ετών ο γέροντας Ιωάννης έλεγε στους επισκέπτες ότι το μοναστήρι του Χιλιανδαρίου χτίζεται και ανακαινίζεται, ότι έρχονται πολλοί επισκέπτες, ότι χρειάζονται πολλά λαχανικά, και ότι ο ίδιος αγαπάει να το κάνει. Πάντα ήξερε τι πρέπει να κάνει και πώς να αρχίζει και να τελειώνει κάθε έργο με την προσευχή, ήξερε πώς να διδάσκει και νουθετεί τους ανθρώπους με γλυκιά και προτρεπτική λέξη. «Είναι αλήθεια ότι η φωνή του αντηχούσε στον κήπο, ανάμεσα σε κοκκινοπίπερο, κολοκύθι και ντομάτα, ο ίδιος εξέφραζε ευχαριστίες στο Θεό για κάθε μέρα της ζωής του και ήξερε ότι μια ωραία λέξη και ωραίος τρόπος συμπεριφοράς σημαίνει πολλά και στα φυτά»,- έλεγαν αυτοί που τον γνώριζαν. Τα ωραία λόγια του είναι γραμμένα και σε πολλά βιβλία, αγαπούσε την ποίηση, διάβαζε και έγραφε πολύ. Αφιέρωσε το βιβλίο «Οι στίχοι του Χιλιανδαρίου» ακριβώς στην Ιερά Μονή Χιλιανδαρίου και στις πολυάριθμές συναντήσεις που είχε εκεί με τους πιστούς, και το βιβλίο του με τίτλο «Τα φτωχά χρόνια» το αφιέρωσε στα παιδικά του χρόνια και στα χρόνια του πολέμου. Το βιβλίο της ζωής του τώρα έκλεισε. Ο γέροντας Ιωάννης εξευγένισε και δίδαξε πολλούς με τη ζωή του και θα τον θυμόμαστε με χαρά και αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου