Ήδη επί μερικά χρόνια γίνεται λόγος για ενίσχυση του ριζοσπαστικού ισλαμισμού στο χώρο των Δυτικών Βαλκανίων, και για την τωρινή ισχύ του σ’αυτό το τμήμα της Ευρώπης μπορούν να εκφραστούν μόνο κερδοσκοπίες. Η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση σε βάρος ενός αστυνομικού σταθμού στην πόλη Ζβόρνικ, της Δημοκρατίας των Σέρβων της Βοσνίας, που φέρει σαφή σφραγίδα του ισλαμικού εξτρεμισμού, σύμφωνα με τη γνώμη πολλών, κρούει τον κώδωνα του συναγερμού και αποτελεί προειδοποίηση και έκκληση υπέρ της λήψης προληπτικών μέτρων σ’αυτή την περιοχή. Ετοιμότητα για αυτό, έστω στα λόγια, δεν απουσιάζει. ‘Ομως, υπάρχουν και άλλες τάσεις που προκαλούν ανησυχία. Γράφει ο Βούκομιρ Πέτριτς.Ανησυχία αποτελεί η προσπάθεια ορισμένων κύκλων στο χώρο της Πρώην Γιουγκοσλαβίας να σχετικοποιήσουν και ελαχιστοποιήσουν τον ριζοσπαστικό ισλαμισμό, να τον χαρακτηρίσουν σαν κάποια έκφραση των ανθρωπίνων και των θρησκευτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, με λίγα λόγια να παρουσιαστεί αυτός αλλιώς, και όχι σαν ριζοσπαστικός ισλαμισμός.
Τα πράγματα γύρω από την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στην πόλη Ζβόρνικ είναι γνωστά. Και ο ίδιος ο δράστης της επίθεσης φρόντισε ώστε να δείξει ότι το έκανε «στο όνομα του Αλάχ», δηλ. με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο σε πολλά σημεία του πλανήτη μας αθώοι άνθρωποι και θεσμοί των κρατών αποτελούν στόχο επίθεσης, για χάρη κάποιου «δρόμου του Αλάχ». Για αυτό αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ορισμένοι κρατικοί ηγέτες, κρατικοί θεσμοί και ΜΜΕ προσπαθούν, με διάφορες κερδοσκοπίες τους, να αποκρύψουν την αλήθεια ότι στο Ζβόρνικ επρόκειτο για καθαρώς τρομοκρατική επίθεση. Ειδικά, τα μέσα ενημέρωσης της Βοσνίας, αλλά και ορισμένων άλλων χωρών, γίνεται λόγος για κάποια «εκδίκηση», για ένα αγόρι στον οποίο οι Σέρβοι σκότωσαν πατέρα στον πόλεμο, για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια...Τα ίδια μέσα ενηέρωσης δεν αναφέρουν την είδηση ότι ακόμα και τα μέλη της οικογένειας αυτού του φονιά παραδέχτηκαν ότι ο ίδιος έπαιρνε πολλά όπλα και τα έφερνε στο σπίτι του, ότι ετοιμαζόταν για κάποια επίθεση και ότι τελούσε υπό ισχυρή πίεση ατόμων που συνδέονται με κάποιο λεγόμενο Ισλαμικό κράτος (ISIL), ότι δεν ήταν ικανοποιημένος από τη θρησκευτική ζωή του περιβάλλοντος στο οποίο ζούσε, αλλά ότι ζητούσε κάτι άλλο, διαφορετικό...Πολλά ΜΜΕ και πολλοί αξιωματούχοι των χωρών της τριγύρω περιοχής των Βαλκανίων απέφυγαν να χαρακτηρίσουν τη δολοφονία ενός Σέρβου αστυνομικού και τον τραυματισμό δύο άλλων αστυνομικών από μέρους ενός Βοσνίου-μουσουλμάνου σαν απλή τρομοκρατική επίθεση και απηύθυναν έκκληση υπέρ της «εγκράτειας, όσπου να διασαφηνιστούν τα πράγματα με ανάκριση». Ανακύπτει τώρα το ερώτημα γιατί γίνονται όλα αυτά τα πράγματα και γιατί τα πράγματα δεν αποκαλούνται με το πραγματικό τους όνομα; Ορισμένοι πολιτικοί λες και δεν έμαθαν τα πιο σημαντικά μαθήματα και δεν έβγαλαν διδάγματα από τους αιματηρούς εμφυλίους πολέμους που μαίνονταν πριν από ένα συντομο χρονικό διάστημα στο χώρο της Πρώην Γιουγκοσλαβίας ή από τις φρικτές σκηνές που βλέπουμε καθημερινά σε ορισμένα μέρη του κόσμου, πρωταγωνιστές των οποίων είναι οι ισλαμιστές. Και πάλι έχουμε την κατάσταση, σε μια πολυεθνική και πολυθρησκευτική χώρα, όπως είναι η Βοσνία, να δικαιολογούνται τα εγκλήματα των μελών ενός λαού σε βάρος των μελών του άλλου λαού, να δικαιολογούνται οι τρομοκρατικές επιθέσεις τις οποίες έκαναν «οι δικοί μας» σε βάρος των «δικών τους». Πώς μπορεί να πει κανείς ότι στην πόλη Ζβόρνικ ένας μουσουλμάνος ισλαμιστής έφθασε μπροστά σε έναν αστυνομικό σταθμό της πόλης και άρχισε να πυροβολεί, σκοτώνοντας έναν αθώο Σέρβο αστυνομικό και τραυματίζοντας δύο άλλους Σέρβους αστυνομικούς, επρόκειτο για «εκδίκηση» και ότι αυτή η «εκδίκηση» δεν αποτελεί κανένα κακό; Και τον πατέρα του σκοτωμένου Σέρβου αστυνομικού στο Ζβόρνικ σκότωσε κάποιος μουσουλμάνος στον εμφύλιο πόλεμο στη Βοσνία, πριν είκοσι χρόνια. Και τι έγινε; Μήπως πρέπει να αναμένουμε από τα παιδιά του σκοτωμένου Σέρβου αστυνομικού να «εκδικηθούν¨κάποια μέρα και να σκοτώσουν κάποιον από την οικογένεια του φονιά; Και ποιος μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια «εκδίκηση»; Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που επιβάλλονται και που δείχνουν πως πρέπει να τεθεί αμέσως τέρμα στην πολιτική των διπλών μέτρων και σταθμών. Όλα τα πράγματα έχουν το όνομά τους και πρέπει να αποκαλούνται με το όνομά τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου