Στην επικράτεια του Κοσσυφοπεδίου βρίσκονται τα μαργαριτάρια της σερβικής ορθόδοξης αρχιτεκτονικής, εικονογραφίας, νωπογραφίας. Πολλά από αυτά, που διατηρούνται επί αιώνες, έχουν υποστεί τεράστιες ζημιές στη σύγκρουση του 1999, έπειτα τα είχαν καταστραφεί οι Αλβανοί εξτρεμιστές το 2004. Σήμερα, χάρη στις προσπάθειες της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, τα αρμόδια όργανα της Σερβίας και με τη βοήθεια της UNESCO, μερικά από αυτά αποκαθίστανται. Γράφει η δημοσιογράφος Ljiljana Sinđelić Nikolić.
Ας θυμηθούμε στην αρχή, ότι στην περιοχή του Κοσσυφοπεδίου, η διάδοση του χριστιανισμού χρονολογείται από την εποχή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα και Παύλο. Αυτή η επισκοπή έγινε το 1189 το τμήμα του σερβικού κράτους, και κατά την περίοδο της βασιλείας της Σερβικής δυναστείας των Νέμανιτς χτίστηκαν πολυάριθμες εκκλησίες και μοναστήρια που αποτελούν την κορυφή του ευρωπαϊκού χριστιανικού πολιτισμού.
Μετά πρόσφατες πυρκαγιές, κατάρρευση, καταστροφή, πολλά μοναστήρια και εκκλησίες έπρεπε όσο το δυνατόν συντομότερα να σωθούν από την καταστροφή. Αυτό που είναι σημαντικό να σημειωθεί είναι το γεγονός ότι τα κτίρια αυτά δεν αποτελούν απλά ένα πολιτιστικό μνυμείο, αλλά αποτελούν μέρος της ζωής της εκκλησίας, που σημαίνει ότι ακόμα και σήμερα εκεί τελούνται θρησκευτικές τελετές. Στις περιοχές όπου οι Σέρβοι εκδιώχθηκαν, μοναχοί και ιερείς της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είτε δεν έφυγαν καθόλου, είτε γρήγορα επέστρεψαν στα μοναστήρια και τις εκκλησίες τους, με τιμή τον πόνο, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες. Μερικά από αυτά τα μοναστήρια εμφανίζονται στη λίστα της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Ακριβώς μέσω αυτής της οργάνωσης σε εξέλιξη βρίσκοναι εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης σε διάφορα μοναστήρια. Τα χρήματα για τις εργασίες δόθηκαν από τη Ρωσία, η οποία για το εν λόγω έργω χορήγησε δύο εκατομμύρια δολάρια.
Το μοναστήρι Ντέτσανι φημίζεται για την ομορφιά του, ειδικά των τοιχογραφιών του. Η εκκλησία χτιζόταν από το 1327 μέχρι το 1335. Ο κύριος καθεδρικός ναός της μονής έχει τη μεγαλύτερη διατηρημένη συλλογή βυζαντινής τέχνης. Οι τοιχογραφίες αυτές θα πρέπει να προστατευτούν, επειδή οι εργασίες αποκατάστασης σταμάτησαν κατά τον πόλεμο. Στο μοναστήρι ελπίζουν ότι χάρη στη δωρεά της Ρωσίας μέσω της UNESCO θα ολοκληρωθεί η αποκατάσταση των πολύτιμων τοιχογραφιών, φημισμένων για την ομορφιά και τη σημασία τους.
Εκτός από τις εργασίες στο μοναστήρι Ντέτσανι, εργάζεται σε πολλά άλλα μοναστήρια και εκκλησίες. Ας σημειώνουμε εκκλησία της Παναγιάς Ljeviska στο Πρίζρεν που χτίστηκε στις αρχές του 14ου αιώνα. Αλβανοί εξτρεμιστές την έχουν καεί επανειλημμένα, καταστρέφοντας τις τοιχογραφίες, που είναι αρκετά κατεστραμμένες. Αποκατάσταση είναι πολύ απαιτητική, αλλά οι ειδικοί έχουν πλέον τις ευκαιρίες και τα υλικά που θα βοηθήσουν την Παναγία Ljeviška να λάμψει πάλι σε πλήρη δόξα.
Στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία τονίζουν ότι είναι πολύ σημαντική η αποκατάσταση και η προστασία των μοναστηριών και των εκκλησιών, όμως, είναι σημαντική και διαδικασία επιστροφής των Σέρβων στα σπίτια τους, στις εκκλησίες τους. Αυτή η διαδικασία είναι πολύ αργή, Σέρβοι είναι ακόμα θύματα επιθέσεων στο Κοσσυφοπέδιο, δεν τους επιστρέφει η περιουσία τους. Όμως, ανεξαρτήτως απ’ αυτό, Σέρβοι δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τη γη και τα σπίτια τους, ελπίζοντας ότι η συνύπαρξη μπορεί να είναι δυνατή, ότι θα γίνονται σεβαστά τα δικαιώματά τους, τα ιερά τους και τα σπίτια τους, όπως γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Ας θυμηθούμε τα λόγια του αείμνηστου (μακάριου) Αγιότατου Σέρβου Πατριάρχη Παύλου, ο οποίος έζησε πολλές δεκαετίες στο Κοσσυφοπέδιο: «Πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα έρθει η ώρα όταν οι επιτιθέμενοι θα ντραπούν. Προσευχόμαστε και για τους εχθρούς μας, να καταλάβουν ότι όταν κάνεις κακό αυτό δεν μπορεί να φέρει τίποτα καλό σε κανέναν. Ας τους αφήσουμε να γνωρίζουν ότι, μετά από όλες τις ζημιές με τις οποίες υποβαθμίζουν τους άλλους, τελικά θα νικήσουν τους εαυτούς τους με την απελπισία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου