Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 17 Ιουλίου 2012, 18:15
Ανταπόκριση από το Βελιγράδι
Στο μεταπολεμικό Βελιγράδι επικρατεί πλέον ένας οικονομικός οργασμός. Ανεξαρτήτως από τις πολιτικές εξελίξεις και την επάνοδο στην εξουσία των πνευματικών τέκνων (και των μηχανισμών) του Σλόμπο Μιλόσεβιτς με το ιδιότυπο μετακομμουνιστικό χαρακτήρα τους, εν τούτοις ο «καπιταλισμός».
Έτσι, η αλυσίδα εστίασης «McDonald's» με τα γνωστά παγκοσμίως χάμπουργκερ, λάνσαρε στη βαλκανική αυτή πρωτεύουσα με πόστερ και διαφημίσεις δύο νέα προϊόντα. Το ένα «Italia» περιέχει μοτσαρέλα, το γνωστό τυροκομικό προϊόν από βουβαλίσιο γάλα (τουλάχιστον ως προς την παραδοσιακή παρασκευή του).
Το δεύτερο προϊόν ονομάζεται «Ζορμπά» και για λόγους ευνόητους περιέχει φέτα και μάλιστα ελληνικότατη (θεωρητικά), αφού στη διαφημιστική αφίσα της πολυεθνικής εταιρείας, φιγουράρει περήφανα η ελληνική σημαία.
Ως εκ θαύματος οι Ιταλοί κατάφεραν να κλείσουν μία κεντρική συμφωνία με την πολυεθνική εταιρεία. Η τελευταία δεσμεύτηκε να προμηθεύεται την Μοτσαρέλα από την Ιταλία και μόνον όπου το προϊόν αυτό είναι κλειδωμένο ως ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης). Για την ιταλική τυροκομία αυτό σημαίνει πολύ σημαντική αύξηση εσόδων.
Αντιθέτως, η Ελλάδα δεν προχώρησε (διότι δεν ενδιαφέρθηκε) σε μία ανάλογη συμφωνία. Έτσι, η πολυεθνική προμηθεύεται το προϊόν «Φέτα» το οποίος επίσης είναι κλειδωμένο ως ΠΟΠ, παγκοσμίως, από τρίτες αγορές. Άρα, το χάμπουργκερ περιέχει λευκό τυρί Αργεντινής ή Δανίας και σίγουρα όχι ορεινής Ναυπακτίας. Οι τρίτες χώρες πωλούν λευκό τυρί ιδίας ή αναλόγου υφής, αλλά με εντελώς υποβαθμισμένη γεύση σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή.
Το χρονικό μιας συνειδητής (λόγω ανεπάρκειας) ολιγωρίας
Σε κάθε σημείο της πόλης του Βελιγραδίου φιγουράρει πόστερ της McDonald's με τα νέα Μεσογειακά της προϊόντα. Το Mc Italia και το Zorba. Η συμφωνία αυτή ήταν από τις πιο μεγάλες της ιταλικής κυβέρνησης καθώς ο υπουργός Τροφίμων έκλεισε συμφωνία με την κεντρική McDonalds στις ΗΠΑ για τη δημιουργία του Mc Italia το οποίο με βάση τη σύμβαση ανάμεσα στα δύο μέρη θα είχε ιταλική μοτσαρέλα και θα πουλιέται σε όλες τις χώρες. Η υλοποίηση της συμφωνίας δημιουργεί την ανάγκη για την παραγωγή ακόμα 1,5 εκατομμυρίων τόνων μοτσαρέλας και άρα περισσότερα ιταλικά προϊόντα προς εξαγωγή, περισσότερη δουλειά για ιταλικές εταιρίες και πολλά περισσότερα για τους εργαζόμενους.
Περιδιαβαίνοντας στο Βελιγράδι θα διαπιστώσετε ότι δίπλα από το Mc Italia υπήρχε και το Zorba με την ελληνική σημαία από πάνω και φέτα στη θέση του τυποποιημένου τυριού.
Η φέτα, όμως, είναι παγκόσμια «κλειδωμένη» ως αποκλειστικό ελληνικό προϊόν από τις 14 Οκτωβρίου 2002 με βάση την απόφαση 107/96 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και μια μεγάλη σειρά άλλων ελληνικών τυριών. Άρα, κάποια Αρχή θα μπορούσε να ρωτήσει την εταιρεία από που αγοράζει την φέτα της για να φτιάξει τα εκατομμύρια «Zorba» σε όλο τον πλανήτη.
Για να διαπιστώσετε το μέγεθος της αδράνειας ή της παράνοιας του ελληνικού μηχανισμού μια απλή αναζήτηση στο alibaba (http://www.alibaba.com/showroom/feta-cheese.html) διαπιστώνετε ότι 312 εταιρείες σε όλο τον πλανήτη παράγουν και εμπορεύονται φέτα. Από την Ουκρανία και την Αίγυπτο μέχρι τις ΗΠΑ, την Αλβανία, την Τουρκία και άλλες χώρες. Αν τολμούσε κάποιος να κάνει κάτι αντίστοιχο με αμερικάνικο προϊόν ή γαλλικό ή ιταλικό θα ήταν τελείως διαφορετικό. Οι αντιδράσεις για την παγκόσμια ελληνική κατοχύρωση της φέτας ήταν τόσο μεγάλες που πήρε χρόνια η δικαστική διαμάχη με τη Δανία.
Βέβαια, η φέτα δεν είναι το μοναδικό προϊόν καθώς και στη Βουλγαρία κυκλοφορεί το προϊόν «Ουζάκι του Ζορμπά». Η εταιρεία έχει έδρα στο Karnobat στο δρόμο για το Burgas και κάνει διαφήμιση παντού και οι μόνοι που αντέδρασαν ήταν οι βουλγάρικες οργανώσεις για τα δικαιώματα των καταναλωτών.Τέλος, την ευθύνη για τα ελληνικά προϊόντα ΠΟΠ έχει ο Οργανισμός Πιστοποίησης και Επίβλεψης Γεωργικών Προϊόντων (Ο.Π.Ε.ΓΕ.Π.), με διακριτικό τίτλο AGROCERT που είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων που λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος υπό την εποπτεία του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων (Ν.2637/98). Τα φυλλάδιά του για τα ελληνικά προστατευμένα τυριά είναι τραγικά και είναι μάλλον άλλη μια κλασική περίπτωση δημόσιας υπηρεσίας που δεν είναι η δουλειά της να προστατεύει τα προστατευμένα προϊόντα της.
Συμπέρασμα, δεν φτάνει ο γραφειοκρατικός και δικαστικός αγώνας για να γίνει ένα προϊόν ελληνικό.
Απαιτείται έλεγχος, προστασία και παρεμβάσεις σε πολλά επίπεδα (εμπορικό, διπλωματικό, γαστρονομικό) για να μπορέσει ένα προϊόν να παραμείνει ελληνικό καθώς και τα χρήματα είναι πολλά, ο ανταγωνισμός μεγάλος και η αγορά... αμείλικτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου