+

ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ 30.05.2011.  -Υπαίθριος τουρισμός της περιοχής Κόσιεριτς- «Απο νωρίς το πρωί περνάμε την ώρα μας στον καθαρό αέρα, κάνουμε περίπατο στα μυρωδάτα λειβάδια, μαζεύουμε φρούτα του δάσους, ακούμε τα πουλιά να κελαηδούν και το παραπλήσιο ρυάκι, και όλα αυτά μέχρι αργά το απόγευμα, μέχρι το βράδυ σχεδόν, όταν όλο το χωριό βυθίζεται μέσα στη γαλήνη και ησυχία»,- έγραψε ένας νομικός από το Βελιγράδι, στο βιβλίο των εντυπώσεων, ο οποίος είχε περάσει τις διακοπές, μαζί με τα μέλη της οικογενείας του, στην περιοχή της σερβικής πολίχνης Kosjerić. Για την κωμόπολη Κόσιεριτς και για τον εκεί υπαίθριο τουρισμό γράφει η δημοσιογράφος Jelena Gligorić. Κάθε χρόνο εκατοντάδες Σέρβων και ξένων τουριστών έρχονται να περάσουν τις διακοπές τους στον υπαίθριο τουρισμό της περιοχής της πολίχνης Κόσιεριτς, στα νοτιοδυτικά διαμερίσματα της Σερβίας, και στα τριγύρω χωριά Seča Reka, Skakvci, Mionica, Varda...Εδώ οι χωρικοί υποδέχονται τους επισκέπτες και τους καλωσορίζουν με κρύο νερό από την πηγή και με σπιτίσιο γλυκό του κουταλιού, ενώ όταν οι επισκέπτες φεύγουν, τότε οι χωρικοί δίνουν σ’αυτούς, σαν δώρο  μια κανάτα από γλυκό, λίγο τυρί-κρέμα ή λίγο σπιτικό τυρί, Επίσης, οι τουρίστες μπορούν να απολαύσουν και τα φαγητά της ντόπιας κουζίνας, να θαυμάζουν την παρθένα φύση, τα πράσινα λιβάδια και τους βοσκότοπους. Άλλωστε, στην περιοχή της κωμόπολης Kosjerić, σε απόσταση 130 χιλιομέτρων από το Βελιγράδι, και κοντά στο πασίγνωστο βουνό και λουτροθεραπευτήριο Divčibare, μεταξύ των πόλεων Valjevο και Užice, στα μέσα της δεκαετίας του 80, του περασμένου αιώνα, δηλαδή το έτος 1985, οι χωρικοί άρχισαν, για πρώτη φορά στη Σερβία, να ασχολούνται με υπαίθριο τουρισμό, όταν μια ομάδα ξένων τουριστών από είκοσι χώρες του κόσμου επισκέφθηκε για πρώτη φορά αυτήν την περιοχή. Σήμερα, στην τριγύρω περιοχή σήμερα υπάρχουν 20 μεγάλα σπιτονοικοκυριά που ενοικιάζονται στους ντόπιους και ξένους τουρίστες. Οι λάτρες της παρθένας φύσης μπορούν να απολαμβάνουν τη φύση ώρες ατέλειωτες, πολλοί απ’αυτούς μπορούν να κάνουν εκδρομές στην τριγύρω φύση και να δουν πολλά φυσικά φαινόμενα, να ψαρεύουν στα γάργαρα ποτάμια, να μαζεύουν μανιτάρια και ιαματικά βότανα, μπορούν να ασχοληθούν με έργα στο χωράφι, μαζί με τον οικοδεσπότη, να μαζεύουν φρούτα και να φτιάχνουν ρακί. Πολλές γυναίκες μαθαίνουν να κεντάνε και να πλέκουν, να φτιάχνουν διάφορα προϊόντα αγγειοπλαστικής και να μαγειρεύουν τα παλιά παραδοσιακά φαγητά αυτής της περιοχής.

ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ 23/05/2011 -Το σύμπλεγμα των Ανακτόρων στην περιοχή Dedinje Βελιγραδίου- Το σύμπλεγμα των Ανακτόρων του Βελιγραδίου βρίσκεται στη λοφώδη περιοχή Dedinje, στην περιφέρεια της πόλης, απ’όπου απλώνεται η θέα προς την πόλη του Βελιγραδίου, προς τα δάση Košutnjak και Topčider, που αποτελούν τόπους αναψυχής, και προς το βουνό Avala. Το εν λόγω σύμπλεγμα απλώνεται σε έκταση 135 εκταρίων, μέσα σε ένα μεγάλο πάρκο με πλούσια βλάστηση. Το παλιότερο κτίσμα είναι τα Βασιλικά Ανάκτορα, και κτίστηκαν την περίοδο από το 1924 ως το 1929, με χρηματικά μέσα του βασιλιά Αλέξανδρου Α΄ ο οποίος ζούσε εκεί με τη βασίλισσα Μαρία και το γιο Πέτρο, πατέρα του σημερινού ανάδοχου του θρόνου – Αλέξανδρου Καρατζώρτζεβιτς. Τα λεγόμενα «Λευκά Ανάκτορα» αποτελούν αντιπροσωπευτικό έπαυλη με έναν όροφο, κτισμένη με λευκό μάρμαρο σε σερβο-βυζαντινή τεχνοτροπία του αρχιτέκτονα Živojin Nikolić και ακαδημαϊκού Nikolaj Krasnov. Η πρόσοψη κτίστηκε από μάρμαρο του νησιού Brač, της Αδριατικής, που χρησιμοποιήθηκε, επίσης, και για κτίσιμο του Λευκού Οίκου στην Ουάσιγκτον. Το σαλόνι  έχει την όψη του στυλ της Αναγέννησης και του Μπαρόκ, τα έπιπλα είναι αυθεντικά, και στους τοίχους βρίσκονται διάφορα ταπισερί από τον 17ο και 18ο αιώνα, με μοτίωα από τη σερβική Ιστορία και από ορισμένα σερβικά λαϊκά ποιήματα. Επίσης, ένα μέρος των τοίχων ίναι στολισμένο με αντίτυπα τοιχογραφιών από τα σερβικά μοναστήρια Sopoćani και Dečani, που έχουν καταχωρηθεί στον κατάλογο της ΟΥΝΕΣΚΟ για την προστασία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Και στα Βασιλικά και στα Λευκά ανάκτορα βρίσκεται μεγάλος αριθμός εξαιρετικά πολύτιμων πινάκων διαφόρων ζωγράφων από τη Σερβία, τη Βενετία, τη Φλαμανία και τη Γαλλία, όπως είναι ο Pusena και ο Brojgela. Επίσης, εδώ υπάρχουν και πολλά πολύτιμα έργα γλυπτικής ξακουστών Σέρβων καλλιτεχνών, όπως είναι ο Ιvan Meštrović και ο Toma Rosandić. Στο ισόγειο των Βασιλικών Ανακτόρων βρίσκεται ένα δωμάτιο για ανάπαυση, μια αίθουσα για μπιλιάρδο και μια αίθουσα κινηματογράφου, που ήταν ανάμεσα στις πρώτες στη Σερβία. Ο εσωτερικός χώρος είναι έργο του Nikolaj Krasnov, έχοντας σαν πρότυπο τα ανάκτορα στο Κρεμλίνο. Εδώ βρίσκεται και το άγαλμα του πολεμιστή, μοναδικό έργο που σώζεται και το οποίο έκανε η βασίλισσα Μαρία, γιαγιά του αναδόχου του θρόνου Αλέξανδρου Καρατζώρτζεβιτς, που ήταν πολύ αγαπημένη βασίλισσα στο λαό και ήταν προικισμένη καλλιτέχνιδα. Επίσης υπάρχει και παρεκκλήση των Ανακτόρων, αφιερωμένο στον Άγιο Ανδρέα Πρωτόκλητο, προστάση και γιορτή των μελών της σερβικής βασιλικής οικογένειας. Το παρεκκήση κτίστηκε έχοντας σαν παράδειγμα την Εκκλησία του Βασιλιά, στο μοναστήρι Studenica, από τον 12ο αιώνα. Το έτος 1934 ο βασιλιάς Αλέξανδρος είχε την επιθυμία να κτίσει επίσημες οικίες και στους γιους του – Πέτρο, Τόμισλαβ και. Ανδρέα, όμως, ο ίδιος δεν έζησε να δει το τέλος αυτών των έργων, το έτος 1937, επειδή δολοφονήθηκε το 1934 στη Μασαλία. Ο πρώτος κάτοικος των Ανακτόρων ήταν ο Παύλος Καρατζόρτζεβιτς με τα μέλη της οικογενείας του. Στο κεντρικό χωλ των Λευκών Ανακτόρων βρίσκεται ο πίνακας που παρουσιάζει τον Σέρβο βασιλιά Αλέξανδρο, έργο του μεγάλου Σέρβου ζωγράφου Paja Jovanović, όμως, εδώ υπάρχουν και έργα Γάλλων ζωγράφων από το πρώτο μισό του 17ου αιώνα. Η τραπεζαρία έχει έπιπλα με στυλ του Chippendale, με διάφορα πολύτιμα σκεύη από πορσελλάνη. Το μεγάλο και το Μικρό επίσημο σαλόνι έχουν έπιπλα σε στυλ του ΛούΙ 15ου, με πολύφωτα από τη Βενετία. Πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη βιβλιοθήκη των Ανακτόρων βρίσκονταν παραπάνω από 50 χιλιάδες βιβλίων, όμως, πολλά απ’αυτά χάθηκαν στη δίνη του πολέμου. Από το 1941 ως το 1945 τα μέλη της σερβικής βασιλικής οικογένειας βρίσκονταν σε εξορία στο Λονδίνο, και το έτος 1945 γεννήθηκε ο ανάδοχος του θρόνου – Αλέξανδρος, την εποχή κατά την οποία στα Λευκά Ανάκτορα εγκαταστάθηκε ο τότε πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας Josip Broz Tito. Την εποχή του κομουνισμού, το σύμπλεγμα των ανακτόρων παρέμεινε κλειστό για τη δημοσιότητα. Στις αρχές αυτού του αιώνα το σύμπλεγμα των Ανακτόρων στο Ντέντινιε επανήλθε και πάλι στα χέρια των μελών της δυναστείας Καρατζώρτζεβιτς, και έτσι στα Ανάκτορα εγκαταστάθηκε ο πρίγκηπας Αλέξανδρος Β΄ Καρατζόρτζεβιτς με τη σύζυγό του, πριγκίπισσα Κατερίνα. Τα Ανάκτορα έχουν γίνει και πάλι τόπος εστίασης πολλών υψηλόβαθμων παραγόντων του δημόσιου βίου του Βελιγραδίου και της Σερβίας γενικά, με πολυάριθμες δεξιώσεις και με εκδηλώσεις ευεργεσίας.

ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ 16/05/2011   - H χαράδρα του ποταμού Βράτνα -    Η χαράδρα του ποταμού Βράτνα, που αποτελεί πραγματική όαση της παρθένας φύσης, βρίσκεται στην Ανατολική Σερβία, στην περιοχή Κράινα του Νέγκοτιν, δηλαδή σε μια αρκετά απρόσιτη περιοχή, και για αυτό δεν αποτελεί πασίγνωστο τουριστικό προορισμό, με την πραγματική έννοια της λέξης. Όμως, αυτή η χαράδρα αποτελεί γνωστό προορισμό για πολλούς λάτρες της φύσης, σπηλαιολόγους και κυνηγούς. Για πρώτη φορά αναφέρεται στα κείμενα του γνωστού βαλκανολόγου Feliks Kanic, από τις αρχές του 19ου αιώνα, ενώ ο γνωστός Σέρβος επιστήμονας Jovan Cvijić ιδρυτής του Σερβικού Γεωγραφικού Συνδέσμου, έκανε σειρά επιστημονικών ερευνών σ’αυτήν την περιοχή, επίσης πριν από εκατό και άνω χρόνια. Ο ποταμός Vratna, που αποτελεί σπάνιο στην Ευρώπη φυσικό φαινόμενο, πηγάζει στην ανατολική πλευρά της οροσειράς Veliki greben, και εκβάλλει στον ποταμό Δούναβη κοντά στην κωμόπολη Brza palanka. Ο ερευνητής Jovan Cvijić ανακάλυψε ότι το ποτάμι πηγάζει από μια μεγάλη σπηλιά, και ότι έχει και υπόγεια ροή, και ότι το ποτάμι δημιουργεί μερικούς μικρούς καταράκτες, και περνάει, σε μήκος εκατό μέτρων, και από τρεις καμάρες – φυσικά φαινόμενα, που είναι αποτέλεσμα της διαύρωσης του χώματος, και που ονομάζονται Μικρή, Μεγάλη και Στεγνή καμάρα ή αψιδωτή πύλη. Το μήκος της Μικρής πύλης είναι 15 μέτρα, το πλάτος της είναι 30 μέτρα, ενώ ο όγκος του ανοίγματός της είναι 34 μέτρων. Κοντά στη Μικρή πύλη βρίσκεται η Μεγάλη πύλη του ποταμού Βράτνα, μήκους 45 μέτρων και ύψους 26 μέτρων, ενώ η Στεγνή πύλη βρίσκεται κάπως πιο μακριά, και είναι αρκετά απρόσιτη, έχοντας κοντά της τρεις μικρές σπηλιές, για τις οποίες οι σπηλαιολόγοι λένε πως μπορούν να αποτελέσουν ελκτυκό τουριστικό φαινόμενο. Στη χαράδρα του ποταμού Βράτνα υπάρχει πλούσιος ζωϊκός και φυτικός κόσμος. Κατά μήκος της όχθης αυτού του ποταμού, που είναι συνολικά 26 χιλιόμετρα, φυτρώνουν 24 διάφορα είδη δένδρων και 150 είδη χόρτου. Αυτή η περιοχή αποτελεί βιότοπο 50 διαφόρων ειδών πτηνών, και εδώ έρχονται πολλοί κυνηγοί, επειδή στη χαράδρα υπάρχουν πολλά ελάφια και ζαρκάδια. Τα μοναδικά κτίσματα της περιοχής της χαράδρας του ποταμού Βράτνα, στην Ανατολική Σερβία, είναι το ομόνυμο μοναστήρι, το οποίο έκτισε ο Αρχιεπίσκοπος Νικόδημος της Τισμεδίας, την εποχή του Σέρβου βασιλιά Μιλούτιν, τον 13ο αιώνα, και, λίγο πιο μακριά απ’αυτό βρίσκεται το καταφύγιο των κηνυγών. Πριν τρία χρόνια σ’αυτήν την περιοχή έλαβε χώρα μια μουσική και πολιτιστική εκδήλωση αφιερωμένη στο Σέρβο μουσουργό Στέβαν Μοκράνιατς, που κατάγεται απ’αυτήν την περιοχή, σε διοργάνωση του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης Νέγκοτιν. Όλα αυτά εμπνέουν ελπίδες ότι η περιοχή της χαράδρας του ποταμού Βράτνα, καθώς και η τριγύρω περιοχή της πόλης Νέγκοτιν, με την πανέμορφη φύση της και τους περίφημους αμπελονες, θα καταχωρηθεί, σύντομα, στον τουριστικό χάρτη της Σερβίας, μαζί με όλες τις άλλες φυσικές ομορφιές και αξιοθέατα της χώρας μας.

Το επιφυλασσόμενο κτήμα Ζασάβιτσα 11/05/2011 Η Κυβέρνηση της Σερβίας κήρυξε πρόσφατα την περιοχή δίπλα στο ποτάμι Ζασάβιτσα (Zasavica) ένα από τα ειδικά επιφυλασσόμενα κτήματα της χώρας και περιοχή κατοχυρωμένης παρθένας φύσης Α΄ κατηγορίας, πράγμα με το οποίο τέθηκαν υπό προστασία του Κράτους παραπάνω από 1800 εκτάρια της τριγύρω έλώδους περιοχής, των πυκνών δασών και του τοπίου που έχει εξαιρετικά μεγάλη φυσική ομορφιά. Στην ουσία, η περιοχή δίπλα στο ποτάμι Ζασάβιτσα αποτελεί ένα μεγάλο βάλτο, με θηρότοπο και βιότοπο σπανίων πουλιών, δηλαδή μία από τις προστατευμένες περιοχές, που καταχωρήθηκαν στο κείμενο της Διεθνούς Σύμβασης του Ramsar, και που προστατεύει τα έλη παντού στον πλανήτη μας, συνολικής έκτασης 145 εκατομμυρίων εκταρίων γης.. Το ποτάμι Zasavica έχει μήκος 33 χιλιομέτρων και τέμνει τη βόρρεια περιοχή της σερβικής επαρχίας Mačva και της νότιας επαρχίας της Βοϊβόδινας, σε απόσταση περίπου ογδόντα με εκατό χιλιόμετρα στα δυτικά του Βελιγραδίου. Ο τοπικός πληθυσμός αποκαλεί αυτήν την περιοχή, μαζί με το ποτάμι, ‘έλος’ ή ‘βάλτος’ επειδή όλη η επιφάνεια του νερού είναι σκεπασμένη με διάφορα φυτά και με πυκνή βλάστηση. Κάποτε, αυτό το ποτάμι, που τώρα αποτελεί μέρος της περιοχής του ποταμού Σάββου, ήταν περιοχή του ποταμού Δρίνου, όμως, με την πάροδο του χρόνου η ροή αυτού του μικρού ποταμού άλλαξε πορεία, και σε ορισμένα σημεία σταθμεύει, και αποτελεί μικρή λίμνη. Στην επιφάνεια του ήρεμου ποταμού Zasavica φυτρώνουν διάρορα είδη φυτών, ιδίως το λευκό και το κίτρινο νούφαρο, ενώ τα ύδατα του ποταμού είναι γεμάτα ψάρια (δηλαδή, εδώ μπορεί να βρει κανείς 20 διάφορα είδη ψαριών, ανάμεσα στα οποία είναι και το σπάνιο είδος ψαριού, γνωστό σαν Umbra krameri). Επίσης, η περιοχή του ποταμού Ζασάβιτσα αποτελεί βιότοπο πολλών σπανίων πουλιών και ζώων, πράγμα που σημαίνει ότι τα ύδατα του ποταμού παραμένουν να είναι καθαρά. Επίσης, κάθε χρόνο στην περιοχή Ζασάβιτσα έρχεται ολοένα και περισσότερος αριθμός τουριστών, που απολαμβάνουν τη γαλήνη αυτού του τόπου και την παρθένα φύση. Πολλοί τουρίστες μπορούν να κάνουν έναν γύρο της περιοχής Zasavica, με μικρά πλοιάρια, πράγμα που αποτελεί μια αξέχαστη ανάμνηση, επειδή αυτό αποτελεί ένα είδος σαφάρι, στο οποίο οι τουρίστες μπορούν να τραβήξουν πολλές ενδιαφέρουσες φωτογραφίες. Σχεδόν όλοι οι τουρίστες από τη χώρα και το εξωτερικό, που έρχονται για πρώτη φορά στην περιοχή Ζασάβιτσα, φεύγοντας απ’αυτήν λένε πως θα ξανάρθουν και πάλι.

ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ 29.04.2011. Αγαπητοί ακροατές, στο πλαίσιο της στήλης «Ομορφιές και αξιοθέατα της Σερβίας», απόψε θα γίνει λόγος για τη λεγόμενη ‘Πόλη του διαβόλου’ (στα σερβικά Djavolja varoš), που είχε καταταχτεί, το προηγούμενο έτος, ανάμεσα σε 77 φυσικά φαινόμενα του κόσμου, που έθεσαν υποψηφιότητα για εκλογή των Επτά θαυμάτων του κόσμου. Ήταν, για πολύ καιρό, ανάμεσα σε πρώτα ευρωπαϊκά φυσικά φαινόμενα, όμως, τελικά δε νίκησε, παρότι υπάρχουν μεγάλες ευκαιρίες να καταταχτεί στην κατάλογο της ΟΥΝΕΣΚΟ για την προστασία του παγκόσμιου φυσικού πλούτου. Η λεγόμενη ‘Πόλη του διαβόλου’ (Djavolja varoš), αποτελεί πραγματικό ‘μνημείο της φύσης’, και βρίσκεται στα νότια διαμερίσματα της Σερβίας, στους πρόποδες του βουνού Radan, στη νότια σερβική επαρχία Τόπλιτσα, σε απόσταση 27 χιλιομέτρων από την πόλη Κουρσούμλια. Αυτή η περιοχή έχει πολλές πηγές μεταλλικού και θερμοϊαματικού νερού. Η ‘Πόλη του διαβόλου’, αποτελεί μόνο ένα από τα φυσικά φαινόμενα της Σερβίας ιδιαίτερα μεγάλο ενδιαφέροντος. Πρόκειται, στην ουσία, για φυσικό φαινόμενο στο προστατευμένο εθνικό πάρκο, που αποτελείται από 202 χωματένιες φιγούρες που σχηματίστηκαν από τη διαύρωση του χώματος. Μερικές απ’αυτές έχουν σχήμα ανθρώπου ύψους παραπάνω από δύο μέτρα, και, επίσης, φαίνεται πως έχουν ένα είδος καπέλου απάνω τους. Ο τοπικός λαός δύσκολα βρίσκει λόγια για να εξηγήσει αυτό το φυσικό φαινόμενο. Ο θρύλος λέει ότι πρόκειται για τοίχους των παλιών εκκλησιών, τις οποίες κατέστρεψαναν οι διαβόλοι, κι έτσι έμεινε η ονομασία ‘Πόλη του διαβόλου’. Μερικοί έλεγαν ότι πρόκειται για κάποια κατάρα, με την οποία ο διάβολος τιμώρησε τους ανθρώπους.Αυτή η ονομασία δεν προσελκύει καθόλου του ανθρώπους, που απέφευγαν αυτόν τον τόπο. Ο λαός, φοβούμενος απ’αυτές τις φιγούρες, έλεγε πως ‘αυτές κινούνται, περπατούν και μεγαλώνουν’, όμως, μόλις κατά το τελευταίο διάστημα αποδείχθηκε, και από επιστημονική βάση, ότι πρόκειται για φυσικό φαινόμενο, που δημιουργήθηκε από διάφορα ορυκτά, που είναι εξ ίσου ενδιαφέρον όπως και τον λεγόμενο ‘Κήπο των θεών’ στις ΗΠΑ. Τον τελευταίο καιρό, την ‘Πόλη του διαβόλου’ επισκέπτεται όλο και μεγαλύτερος αριθμός ντόπιων και ξένων τουριστών. Το έτος 1959 η ‘Πόλη του διαβόλου’ κηρύχθηκε εθνικό πάρκο, που τελεί υπό προστασία του Κράτους. Από τότε έχει εμπλουτιστεί κατά πολύ η τουριστική προβολή αυτού του τόπου και όλης της τριγύρω περιοχής, με κατασκευή αυτοκινητόδρομων και άλλων δρόμων πρόσβασης, καθώς και με οικοδόμηση ορισμένων νέων τουριστικών εγκαταστάσεων στην παραπλήσια πόλη Κουρσούμλια και στις τριγύρω λουτροπόλεις.

Ιπποτροφείο Ζομπνάτιτσα 23/04/2011 Στη διασταύρωση των δρόμων που οδηγούν από τη Δυτική και την Κεντρική Ευρώπη προς τη Μέση Ανατολή και την Ασία, κοντά στα σερβο-ουγγρικά σύνορα και σε άμεση απόσταση από την πόλη Bačka Topola, στο έδαφος της σερβικής επαρχίας της Βοϊβοδινας, βρίσκεται το ιπποτροφείο Zobnatica, που γιόρτασε, το έτος 2009, τα 230 χρόνια ύπαρξης. Τα άλογα απ’αυτό το ιπποτροφείο ήταν πασίγνωστα στις ιπποδρομίες παντού στην Πρώην Γιουγκοσλαβίας, κερδίζοντας πολλά βραβεία στη χώρα, αλλά και διεθνώς. Στο σύμπλεγμα του ιπποτροφείου Zobnatica, που έλαβε όνομα από τη ιπποφορβή (zob) βρίσκεται ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο και μεγάλο εστιατόριο, μαζί με ένα σύγχρονα εξοπλισμένο αγρόκτημα. Αυτό το ιπποτροφείο κατέχει σήμερα 80 εκλεκτά άλογα και προσφέρει μέσα του ιδανικές συνθήκες για ιππασία. Έχει και ένα μεγάλο ιπποδρόμιο και ιπποστάσιο. Μπροστά στην είσοδο του ιπποδρομίου βρίσκεται το άγαλμα αφιερωμένο στο άλογο Jadran, το οποίο πολλοί αποκαλούσαν ‘λευκός κύκνος’. Αυτό το άλογο διακρίθηκε ιδιαίτερα στις ιπποδρομίες και κέρδισε 30 από τις συνολικά 33 ιπποδρομίες στις οποίες έτρεχε. Αυτό το ιπποτροφείο και όλο το τριγύρω αγρόκτητα, που απλώνεται σε έκταση 2800 εκταρίων, αναφέρεται για πρώτη φορά το έτος 1743, στο κείμενο του λεγόμενου «Διαρκούς συμφωνητικού» και γίνεται ένα από τα 12 επίσημα αγροκτήματα της παραπλήσιας πόλης Subotica. «Εκείνη την εποχή, πολλοί κάτοικοι της πόλης  Subotica, και ιδίως τα μέλη ορισμένων πλούσιων οικογενειών, αλλά και μερικοί αξιωματικοί – ακρίτες, υψηλού βαθμού, άρχισαν να αγοράζουν τη γη γύρω από το αγρόκτημα Zobnatica, και πολλοί απ’αυτούς άρχισαν να κτίζουν εξοχικά σπίτια, στα οποία περνούσαν διακοπές. Μερικοί από τους αξιωματικούς άρχισαν να ασχολούνται και με ιπποτροφία»,- γράφει στο κείμενο του «Διαρκούς συμφωνητικού», από το 1743. ΄Ετσι, πολλές οικογένειες άρχισαν να ασχολούνται με ιπποτροφία στην περιοχή του χωριού Zobnatica, της περιοχής Bačka, δηλαδή του βορείου μέρους της σερβικής επαρχίας της Βοεβόδινας, και οι πιο γνωστές απ’αυτές τις οικογένειες ήταν οι οικογένειες Vojnić, Terlei και Lelbah. Το πρώτο μεγάλο ιπποστάσιο στην περιοχή Bačka, και συγκεκριμένα στο χωριό Zobnatica, το ίδρυσε ο τότε μεγαλοϊδιοκτήτης Ilija Vojnić, από το μέρος Bajše, το 1779. Τα άλογά του, που ήταν δυνατά και υγιή, τα χρησιμοποιούσαν, κάποτε, και άνδρες του αυστριακού στρατού. Οι διάδοχοί του, δηλαδή τα μέλη της οικογένειας Terlei, αγόρασαν μερικά άλογα από την Αγγλία, τα οποία μετεξελίχθηκαν, αργότερα, σε ένα ξεχωριστό είδος άλογου, το λεγόμενο ‘άλογο της περιοχής Μπάτσκα’. Η 3η κατά σειρά οικογένεια που ασχολούνταν με ιπποτροφία ήταν η οικογένεια Lelbah, που ίδρυσαν ένα σταύλος ειδικά για άλογα που τρέχουν στα ιπποδρόμια. Υπάρχουν ορισμένα γραπτά στοιχεία που λένε ότι το έτος 1925 το άλογο με όνομα Rablo, από τη Zobnatica,  θριάμβευσε στο πρώτο ντέρμπυ του Βασιλείου της τότε Γιουγκοσλαβίας. Τώρα, τελευταία, το αγρόκτημα και το ιπποστάσιο Zobnatica βρίσκονται σε ιδιοκτησία ενός Έλληνα επιχειρηματία, ο οποίος κάνει σχέδια για ίδρυση ενός μεγάλου τουριστικού κέντρου σ’αυτό το μέρος της Ευρώπης. Το ιπποστάσιο τώρα έχει περίπου 80 άλογα, έχει ένα ιπποδρόμιο, σχολείο ιππασίας και γήπεδα για αλογοδαμαστές. Επίσης, εδώ υπάρχει και Μουσείο ιπποτροφίας. Πρόκειται για ιδανικό τόπο για αναψυχή, με μικρή λίμνη και με πυκνά δάση, στα οποία έρχονται, πολύ συχνά, οι κυνηγοί. Κάθε χρόνο εδώ έιτουργεί και μια ζωγραφική παροικία, ενώ οι τουρίστες που έρχονται από τη βόρειο Σερβία, αλλά και από την Ουγγαρία, μπορούν να επισκεφθούν και μικρό ζωολογικό κήπο, αλλά και εστιατόριο, που σερβίρει φαγητά της ντόπιας κουζίνας, με υπέροχο κρασί της τριγύρω περιοχής.

Η χαράδρα στον Δούναβη στην τοποθεσία Τζερντάπ 16/04/2011 Μία από τις ιδιαίτερες φυσικές ομορφιές της Σερβίας αποτελεί η χαράδρα Đerdap (των λεγόμενων Σιδηρών Πυλών), που βρίσκεται μέσα στο Εθνικό Πάρκο «Τζέρνταπ», δηλαδή  στα ανατολικά διαμερίσματα της Σερβίας, σε απόσταση 200 περίπου χιλιομέτρων από το Βελιγράδι, στα ύδατα του μεγάλου ποταμού Δούναβη, ο οποίος τέμνει τη Σερβία σε μήκος των 588 χιλιομέτρων, και οι όχθες του οποίου αποτελούν ιδανικό τόπο για την παραπέρα ανάπτυξη του τουρισμού στη Σερβία. Για το θέμα αυτό γράφει η δημοσιογράφος Γιελένα Γκλίγκοριτς. Το Εθνικό Πάρκο «Τζερντάπ» είναι και ο μεγαλύτερος από τους συνολικά πέντε Εθνικούς Δρυμούς στη Σερβία. Απλώνεται σε έκταση 63 χιλιάδων εκταρίων, σε έδαφος το οποίο καλύπτουν τρεις δήμοι και περιλαμβάνει και περίπου 100 χιλιόμετρα όχθης του ποταμού Δούναβη. Πολλοί λένε ότι αυτή είναι και μια από τις ωραιότερες περιοχές της Ευρώπης, στην οποία είναι παρούσα και η αρχαιότερη γεωλογική ιστορία της γηραιάς ηπείρου (δηλ. ο αρχαιολογικός χώρος «Λέπενσκι βιρ» από τη νεολυθική εποχή, με τις πασίγνωστες αρχαίες ανθρώπινες φιγκούρες). Στο έδαφος αυτού του Εθνικού Δρυμού βρίσκονται και 3 κλεισούρες, δύο φαράγγια και 3 κοιλάδες. Η μεγαλύτερη και η βαθύτερη χαράδρα λέγεται Veliki kazan (Μεγάλο καζάνι), βάθους και μέχρι 300 μέτρων. Εδώ πρόκειται ταυτόχρονα και για το μεγαλύτερο σε είδος ανοικτό μουσείο της φύσης και της αρχαιολογίας στην Ευρώπη. Σε απρόσιτο γκρεμώδη βράχο πάνω από το Δούναβη βρίσκεται και το περίφημο Κάστρο του Γκόλομπατς, που κτίστηκε κατά τον 14ο αιώνα, για λόγους ελέγχου της ποταμοπλοϊας. Πρόκειται για κατοχυρωμένο πολιτιστικό αγαθό εξαιρετικής σημασίας. Στον βράχο, υπεράνω του Δούναβη βρίσκεται και φημισμένος Πίνακας του Τραϊανού (Ρωμαίου αυτοκράτορα) από τον 1ο αιώνα προ Χριστού, πράγμα που αποτελεί ένα ακόμα αξιοθέατο αυτής της περιοχής. Τέλος, αναφέρουμε ότι κοντά στον Εθνικό Δρυμό Đerdap βρίσκονται και οι τοποθεσίες Viminacium και Gamzigrad, που αποτελούν μέρος του μεγάλου τουριστικού γύρου της Σερβίας, και που φέρει όνομα «Δρόμος των Ρωμαίων αυτοκρατόρων», έχοντας υπόψη το γεγονός ότι στο χώρο της πατρίδας μας, της Σερβίας, γεννήθηκαν 17 καποτινοί Ρωμαίοι αυτοκράτορες.

ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ 08/04/2011 -Το βουνο Στάρα πλάνινα- Το σερβικό βουνό Stara planina (στη μετάφραση ‘Παλιό βουνό’), αποτελεί ένα μικρότερο μέρος της Οροσειράς των Καρπαθίων και απλώνεται κατά μήκος των συνόρων προς τη Βουλγαρία. Σ’αυτό το βουνό υπάρχει και η ψηλότερη κορυφή της Σερβίας, δηλαδή το Midžor, με υψώμετρο των 2169 μέτρων. Επίσης, το βουνό Stara planina αποτελεί ιδανική σύνδεση παρθένας φύσης, ενδιαφέρουσας Ιστορίας και πλούσιας Παράδοσης, και, επίσης, αποτελεί και βιότοπο σπανίων ζώων και πουλιών. Εκτός απ’αυτά, το βουνό Στάρα πλάνινα πρόκειται να γίνει σύντομα και ένα από τα μεγαλύτερα χειμερινά κέντρα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, και ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά κέντρα της χώρας. Για το θέμα αυτό γράφει η δημοσιογράφος Jelena Gligorić. Στο βουνό Stara planina, το οποίο πολλοί αποκαλούν ‘στέγη της Σερβίας’, φυτρώνουν 1195 διάφορα είδη φυτών και ιαματικών βότανων που κινδυνεύουν από αφανισμό, επίσης και πολλά είδη φρούτων και φόρβης. Στην περιοχή αυτού του μεγάλου βουνού, που καλύπτει εξαιρετικά μεγάλες εκτάσεις, ζουν περίπου 30 είδη θηλαστικών ζώων και παραπάνω από 200 είδη πτηνών, όμως, ανάμεσα στο σερβικό λαό αυτό το βουνό είναι γνωστό για την ύπαρξη αυτόχθωνου είδους πρόβατου, κατσίκας και βοδιού, που έχουν προσαρμόσει τη ζωή τους στους βοσκότοπους που βρίσκονται ψηλά στα βουνά. Σχεδόν έξι μήνες οι υψηλότερες κορφές αυτού του βουνού βρίσκονται κάτω από παχύ στρώμα χιονιού, πράγμα που δημιουργεί ιδανικές δυνατότητες για ανάπτυξη των χειμερινών σπορ και με διάφορες πίστες χιονοδρομίας, που έχουν συνολικό μήκος δύο χιλιομέτρων και που έχουν προσαρμοστεί προς όλες τις κατηγορίες χιονοδρόμων. Στον τόπο που λέγεται Konjarnik υπάρχει τετραθέσιο σύρμα, χορητικότητας 1400 χιονοδρόμων την ώρα, και αφετηρία ενός σκι – ανελκυστήρα βρίσκεται στον τόπο Sunčana dolina (Ηλιόλουστη κοιλάδα). Επίσης υπάρχει και μια πίστα χιονοδρομίας για τα παιδιά, στον τόπο Markova livada. Στον τόπο Stari mlin, όπου υπάρχει ξεχωριστό χιονοδρομικό κέντρο, βρίσκεται πίστα χιονοδρομίας με τεχνητό χιόνι, που κρατάει τουλάχιστο 30 ώρες. Για το προσεχές έτος προβλέπεται κατασκευή νέων σκι συρμάτων, καθώς και διεύρυνση της πίστας χιονοδρομίας, και η αλληλοσύνδεσή τους. Στον τόπο Jabučko ravnište εκτελούνται έργα οικοδόμησης έξι ξενοδοχείων, και για την εκτέλεση αυτών των έργων πρόκειται να επενδυθούν συνολικά 60 εκατομμύρια ευρώ. Το μισό αυτών των χρηματικών μέσων το εξασφάλισε το Δημόσιο, και το άλλο μισό το εξασφάλισαν ορισμένοι χρηματοδότες από την Ισπανία. Το βουνό Stara planina αποτελεί θησαυροφυλάκειο της σερβικής λαϊκής παράδοσης. Συγκεκριμένα, τα μέλη του συνδέσμου «Ιzvor» (δηλαδή ‘Πηγή’), από την παραπλήσια πόλη Knjaževac, που αποτελείται κυρίως από γυναίκες, ασχολούνται με εργόχειρο και με κεντήματα, καθώς και με ράψιμο παλιών σερβικών λαϊκών ενδυμασιών. Ιδιαίτερα, αυτές οι γυναίκες φτιάχνουν διάφορες μάλλινες κάλτσες, με διάφορα κεντημένα στολίδια, που φορούσαν οι Σέρβοι χωρικοί αυτής της περιοχής τον 18ο αιώνα. Αυτές οι κάλτσες πλέκονυαι από μαύρο μαλλί, μέσα σε μια βδομάδα. Όλο αυτό το λαϊκό εργόχειρο στεγάζεται στο Μουσείο λαϊκής παράδοσης, στην πόλη Knjaževac. Οι γυναίκες – σπιτονοικοκυρές, που είναι μέλη αυτού του Συνδέσμου ετοιμάζουν και διάφορα παραδοσιακά φαγητά που έτρωγαν, κάποτε, οι βοσκοί της περιοχής Στάρα Πλάνινα. Το πιο γνωστό φαγητό λέγεται belmuž, ένα μίγμα φρέσκου τυριού αυτής της περιοχής και καλαμποκίσιου αλευριού, που ψήνεται σαν ψωμί, έχει ιδιότυπη γεύση και μυρωδιά.

OMOΡΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ 01.04.2011. Αγαπητοί ακροατές, στο πλαίσιο της στήλης «Ομορφιές και αξιοθέατα της Σερβίας» θα γίνει λόγος για εθνικό πάρκο που λέγεται «Αυλή του Τέρζιτς» και που εγκαινιάστηκε το έτος 2005. Στο κέντρο αυτού του πάρκου βρίσκεται, κάτω από μια βελανιδιά, το ξύλινο άγαλμα του Gvozden Terzić, καποτινού ιδιοκτήτη αυτού του κτήματος και γνωστού αγγειοπλάστη, ντυμμένου με την παλιά σερβική ενδυμασία. Το άγγαλμα έκανε ο εγγονός του, ο οποίος αναπαλαίωσε και ανακαίνισε όλη την αυλή. Συγκεκριμένα, το εν λόγω πάρκο, μαζί με το παλιό σερβικό και παραδοσιακό νοικοκυριό και το μουσείο, βρίσκεται κοντά στο κέντρο του χωριού Ζλάκουσε, στο σερβικό βουνό Ζλάτιμπορ, περιτριγυρισμένο από δάσος της οξιάς. Το χωριό είναι γνωστό για την αγγειοπλαστική του, ενώ στην εν λόγω «Αυλή του Τέρζιτς» βρίσκονται δύο σπίτια, το ένα από τα οποία κτίστηκε πριν 100 και άνω χρόνια, κτισμένο με τούβλα, με λοξή στέγη και με παλιά κεραμίδια που χρησιμοποιούνταν εκείνη την εποχή. Στο πρώτο σπίτι εξελίσσονταν η καθημερινή οικογενειακή ζωή των οικίων, ενώ στο άλλο σπίτι οι οικίοι γιόρταζαν διάφορες γιορτές του σπιτιού, δέχονταν καλεσμένους...Το παλιότερο σπίτι έχει ανακαινιστεί και έγινε ένα είδος μοντέρνου τουριστικού διαμερίσματος με τρία δωμάτια. Στς σπίτια της τριγύρω περιοχής του χωριού Ζλάκουσε υπάρχουν ακόμα 50 κλίνες για τους επισκέπτες που έρχονται σ’αυτό το χωριό. Το άλλο σπίτι, στο οποίο την εποχή του Β΄Παγκοσμίου πολέμου ήταν ένα σχολείο, τώρα βρίσκεται ένα δωμάτιο – μουσείο, με διάφορα παλιά σερβικά αντικείμενα, λαϊκές ενδυμασίες, παλιά βιβλία, περιοδικά και ταχυδρομικές κάρτες από την περιοχή του βουνού Ζλάτιμπορ, εδώ υπάρχουν και φωτοστιγμιότυπα από τον πόλεμο και περικοπές από πολεμικά ημερολόγια. Επίσης, εδώ μπορεί να δει κανείς και σειρά από μετοχές σερβικών τραπεζών από την εποχή του Βασιλείου, διάφορα παράσημα, ενδυμασίες, αργαλειοί και άλλα πολλά.   Στην «Αυλή του Τέρζιτς» βρίσκονται ακόμα και μερικές μικρές καλύβες και ένα μικρό γαλακτοκομείο, υπάρχουν τρία δωμάτια για αναψυχή την εποχή του καλοκαιριού, επίσης υπάρχει και ένα τεχνητό ρυάκι με μια μικρή λίμνη. Το καλοκαίρι μέσα σ’αυτήν την αυλή οργανώνονται διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, φεστιβάλ λαϊκού τραγουδιού, τη μουσική τους παίζουν λαϊκές ορχήστρες, λαμβάνουν χώρα διάφορες λογοτεχνικές βραδυές, εκθέσεις ζωγραφικής και υπάρχει μια παροικία ζωγράφων και αγγειοπλαστών. Επίσης εδώ λαμβάνει χώρα, κάθε φθινόπωρο, το φεστιβάλ λαϊκού τραγουδιού «Ζλάκουσε», με τη συμμετοχή πολλών λαογραφικών συγκροτημάτων από τη Σερβία. Στην τριγύρω περιοχή υπάρχουν πολλοί τόποι εκδρομής και αναψυχής. Επίσης, αυτή η περιοχή είναι ιδανική για ορειβάτες και για όσους αγαπάνε να επισκέπτονται τις σπηλιές. Έτσι, κοντά βρίσκεται η σπηλιά Potpećka pećina, με καταράκτες, παλιούς μύλους, με ένα ιχθυοτροφείο και μια ψαροταβέρνα που βρίσκεται στην όχθη του ποταμού Petnica. Επίσης υπάρχει και μονοπάτι μέχρι την κορυφή που λέγεται Gradina, όπου υπάρχει ένα μνημείο, σε σχήμα πέτρινης πυραμίδας, από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Λίγο πιο μακριά υπάρχει και ένα ύχωμα από το οποίο απλώνεται θέα προς τα τριγύρω βουνά Zlatibor, Ovčar, Kablar, Golija. Κάθε χρόνο στο σερβικό εθνικό πάρκο «Αυλή του Τέρζιτς» έρχεται μεγάλος αριθμός τουριστών από τη χώρα και το εξωτερικό, που έρχονται στο βονό Ζλάτιμπος να περάσουν τις διακοπές τους.

ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ- Η πόλη Πίροτ – 26.03.2011. Η σερβική πόλη Pirot, γνωστή για το χαλί της, που αποτελεί το ‘σήμα κατατεθέν’ αυτής της πόλης στον κόσμο, αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους, σε μέγεθος, δήμους στη χώρα, και βρίσκεται στα νοτιοανατολικά διαμερίσματα της Σερβίας, στην Εθνική Οδό που ξεκινάει από τη Νίση προς τα σύνορα με τη Βουλγαρία. Η πόλη είναι περιτριγυρισμένη από ψηλά βουνά, ανάμεσα στα οποία δεσπόζει, από τη βόρεια πλευρά, το βουνό Stara planina, με υψηλότερη κορυφή το Midžor, με υψώμετρο 2.169 μέτρων. Επίσης, κοντά στην πόλη Πίροτ κυλάνε και τρεις ποταμοί – δηλαδή η Rasnička reka, η Nišava και η Jerma, και υπάρχει, επίσης, και μια μικρή λίμνη – δηλαδή το Zavojsko jezero. Η πόλη κτίστηκε στα θεμέλια του αρχαίου ρωμαϊκού οικισμού Tures, που στα λατινικά σημαίνει «πύργοι». Αυτήν την περιόχη διάσχιζε, τότε, ο παλιός δρόμος Via Militaris, που αποτελούσε τη συντομότερη σύνδεση της Κεντρικής Ευρώπης με την Ανατολή. Η πόλη Pirot αναφέρεται, για πρώτη φορά με το σημερινό όνομά του, στα μεσαιωνικά κείμενα της Δημοκρατίας του Ντουμπρόβνικ και σε ορισμένα παλιά σερβικά κείμενα, και το όνομά του προέρχεται από τη σλάβικη προφορά της λέξης ‘Πύργος’. Από τον 12ο αιώνα η τριγύρω περιοχή της πόλης Πίροτ βρίσκεται στη σύνθεση του κράτους του Σέρβου δεσπότη Στέφανου Νεμάνια, πράγμα για το οποίο μαρτυρούν τα μοναστήρια που υπάρχουν στην τριγύρω περιοχή. Το έτος 1877 η πόλη του Πίροτ απελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό, διαρκείας σχεδόν πέντε αιώνων, και ακριβώς τότε άρχισε η παραγωγή του πασίγνωστου χαλιού του Πίροτ, χάρη στο αγνό παρθένο μαλλί, υψηλής ποιότητας. Αυτό το χαλί είναι δείγμα ιδιαίτερης ομορφιάς, πλούτους και ομόνοιας ανάμεσα σε μέλη μιας οικογένειας, καθώς, επίσης, ήταν και προστάτης του σπιτιού. Κάποτε σε κάθε σπίτι υπήρχε από ένας αργαλειός, στον οποίο οι σπιτονοικοκυρές ύφαιναν τα χαλιά με πολύ αγάπη, γνώση και δεξιότητα. Επίσης, η πόλη Pirot ήταν κάποτε και κέντρο της αγγειοπλαστικής, με 40 διάφορα εργαστήρια κατά τα μέσα του 19ου αιώνα, στα οποία οι αγγειοπλάστες έφτιαχναν 70 διάφορα μαγειρικά σκεύη, αγγεία, πυθάρια και άλλα. Εκτός αυτού, η πόλη Πίροτ είναι γνωστή και για το κασέρι ιδιαίτερης γεύσης και ποιότητας, που παράγεται από πρόβειο γάλα του βουνού Στάρα Πλάνινα. Τέλος, η περιοχή της πόλης Πίροτ είναι γνωστή για το περίφημο αρνίσιο κρέας της, καθώς και για τις πιπεριές, τις οποίες οι σπιτονοικοκυρές βάζουν σε τουρσί ή κάνουν διάφορες σαλάτες, όπως είναι η τριμμένη πιπεριά – το σερβικό σπεσιαλιτέ ajvar. Στην τριγύρω περιοχή της πόλης Pirot υπάρχουν πολυάριθμοι τόποι ψυχαγωγής – οι βουνοπλαγιές της Στάρα Πλάνινα είναι ιδανικές για ορειβασία, και σ’αυτό το βουνό από πρόσφατα άρχισε το κτίσιμο ενός μεγάλο κέντρου χιονοδρομίας, ο παραπλήσιος ποταμός Jerma και η λίμνη Zavojsko jezero αποτελούν παράδεισο για τους ψαράδες, και ο τόπος που λέγεται Temac και που βρίσκεται στη χαράδρα του ποταμού Temšica, είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσετε, επειδή αυτός ο τόπος λέγεται και ‘το μικρό Κολοράντο’. Επίσης, στην περιοχή της πόλης Πίροτ υπάρχει και το μεσαιωνικό μοναστήρι Sukovο, επίσης ο τόπος εκδρομής Poganovo, κοντά στο πανέμορφο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου, από τον 14ο αιώνα...

[ Πίσω ]