+

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

24.01.2012.

Μετά από την πρόσφατη σύλληψη του Αρχιεπισκόπου Αχρίδας και Μητροπολίτη Σκοπίων, της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, κυρίου Ιωάννη, στο έδαφος της ΠΓΔ της Μακεδονίας, έγινε και πάλι επίκαιρο αυτό το ζήτημα, και τώρα τίθεται και πάλι το θέμα της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της απουσίας της ελευθερίας θρησκεύματος, και, επίσης, βρέθηκε και πάλι στην επικαιρότητα το θέμα των σχέσεων ανάμεσα στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία και τη λεγόμενη «Μακεδονική ορθόδοξη εκκλησία», την οποία δεν αναγνωρίζει κανονικά καμία άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία. Ακολουθεί αφιέρωμα στο θέμα αυτό, της δημοσιογράφου Λιλιάνα Σίντζελιτς - Νίκολιτς.

Κατά τα μέσα Δεκεμβρίου του 2011 στη συνοριακή διάβαση μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων συνελήφθη ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης, ο οποίος είχε καταδικαστεί, το έτος 2010, σε ποινή φυλάκισης. Αναμένεται ότι θα επαναληφθεί όλη αυτή η ποινική διαδικασία, επειδή ο ίδιος καταδικάστηκε ερήμην, και, επίσης, αναμένεται ότι ο π. Ιωάννης θα αφεθεί ελεύθερος και ότι θα δοθεί δυνατότητα σ’αυτόν να υπεραμύνεται σαν ελεύθερος πολίτης. Όμως, οι Αρχές των Σκοπίων οδήγησαν τον Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη αμέσως στη φυλακή και τον κρατάνε αυστηρά. Οι διωγμοί σε βάρος του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη διαρκούν εδώ και μερικά χρόνια, και αποτελούν τη συνέπεια της διαμάχης ανάμεσα στη λεγόμενη «Μακεδονική ορθόδοξη εκκλησία» και τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησίας, Τι γίνεται στην πραγματικότητα; Ιδού περί τίνος πρόκειται, στην ουσία. Στο χώρο της σημερινής Δημοκρατίας των Σκοπίων κατά τη διάρκεια της ταραχώδους ιστορίας υπήρχαν διάφορα κράτη και διάφορες Εκκλησίες, επικεφαλής των οποίων ήταν διάφοροι δεσπότες και Αρχιερείς. Στο χώρο της σημερινής ΠΓΔ της Μακεδονίας, που κάποτε λεγόταν ‘Νότια Σερβία’ ή ‘Παλιά Σερβία’, πολλοί Σέρβοι άρχοντες, και βασιλιάδες έκτιζαν διάφορες εκκλησίες και μοναστήρια, που έμειναν ακόμα και μέχρι σήμερα. Όμως, μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αθεϊστικές και κομουνιστικές Αρχές της Γιουγκοσλαβίας αναγνώρισαν, το έτος 1967, την ύπαρξη κάποιας «Μακεδονικής ορθόδοξης εκκλησίας», μόνο και μόνο για να βλάψουν τη Σερβία και τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Για να μην αναφέρουμε ότι εκείνη την εποχή η λεγόμενη «Μακεδονική ορθόδοξη εκκλησία» δεν είχε στη διάθεσή της τίποτα από εκείνα που διαθέτει μια αυτοκέφαλη εκκλησία – δεν είχε δικές της εκκλησίες, δεν είχε δικούς της επισκόπους, δεν είχε την εκκλησιαστική Αρχή – τίποτα. Δεν την είχε αναγνωρίσει κανένας με τον κανονικό τρόπο. Όμως, αυτό, όπως φαίνεται, δεν αποτέλεσε κανένα πρόβλημα. Οι Σκοπιανοί κατέλαβαν τις σερβικές εκκλησίες στο χώρο της σημερινής ΠΓΔ της Μακεδονίας, διώχνοντας τους εκεί Σέρβους ιερείς και επισκόπους. Στο μεταξύ, το έτος 2002 ο τότε Σέρβος Πατριάρχης Παύλος απηύθυνε έκκληση προς τον πιστό λαό της ΠΓΔ της Μακεδονίας με σκοπό να δημιουργηθεί ενότητα μέσα στους κόλπους της Ορθοδοξίας, τονίζοντας ιδιαίτερα πως η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν εκφράζει οποιεσδήποτε εδαφικές αξιώσεις απέναντι στα Σκόπια. Τότε φάνηκε πως στον ορίζοντα διαφαίνεται η λύση. Οι εκπρόσωποι της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της «Μακεδονικής ορθόδοξης εκκλησίας» υπέγραψαν, το ίδιο έτος, στη σερβική πόλη Νίση, συμφωνία που προβλέπει ότι η Σερβική Εκκλησία πρέπει να αποκτήσει την ευρύτατη δυνατή αυτονομία στο χώρο της ΠΓΔ της Μακεδονίας. Όμως, μετά το γυρισμό τους στα Σκόπια, οι εκπρόσωποι της «Μακεδονικής εκκλησίας» είπαν πως όλα αυτά που είχαν υπογράψει δεν ισχύουν καθόλου. Μετά απ’αυτό, ο Σέρβος Πατριάρχης Παύλος κάλεσε τους επισκόπους στην ΠΓΔ της Μακεδονίας να έρθουν σε ένωση με τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, στην οποία ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδας, κ. Ιωάννης, απάντησε καταφατικά. Το Σεπτέμβριο του 2002 ο ίδιος διορίστηκε έξαρχος όλων των εδαφών της Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας, από μέρους των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Από τότε και εντεύθεν, οι Αρχές των Σκοπίων συλλάμβαναν τον πατέρα Ιωάννη πολλές φορές, τον οδηγούσαν σε φυλακή, επειδή ο ίδιος «παραβίαζε τη δημόσια τάξη και ασφάλεια», επειδή προσπάθησε να βαφτίσει ένα παιδί στην εκκλησία την οποία οι Σκοπιανοί θεωρούν «δική τους». Επίσης, ο π. Ιωάννης καταδικάζονταν για κάποια «παρότρυνση της μισαλαδοξίας πάνω σε εθνική και θρησκευτική βάση», και για κάποια, δήθεν, «κλοπή χρημάτων», ενώ οι Αρχές των Σκοπίων δεν επέτρεψαν, ούτε και μέχρι σήμερα, την επίσημη καταγραφή της Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας στα μητρώα. Η υπόθεση του Αρχιεπισκόπου Ιιωάννη βρέθηκε και ενώπιον του Δικαστηρίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στο Στρασβούργο. Επίσης, και τα μέλη της αποστολής των ΗΠΑ στον ΟΑΣΕ επέκριναν τη συμπεριφορά των Αρχών των Σκοπίων. Το ίδιο έκαναν και τα μέλη της Επιτροπής κόντρα στο ρατσισμό και στη μη ανεκτικότητας, του Συμβουλίου της Ευρώπης,  όπως και οι οργανισμοί Amnesty International και  Freedom House, για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής της Θεσσαλονίκης, δόκτωρ Μιχαήλ Τριτός, έγραψε πρόσφατα ότι η σύλληψη του αρχιεπισκόπου Ιωάννη αποτελεί την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επειδή ο ίδιος είχε το θάρρος να πει πως η Εκκλησία των Σκοπίων είναι σχισματική και ότι η ίδια ευνοεί τον εθνοφυλετισμό. Ο νυν Σέρβος Πατριάρχης, Κ.Κ. Ειρηναίος, έλεγε επανειλήμμένα πως οι εκπρόσωποι της Σερβικής Εκκλησίας είναι πρόθυμοι να έχουν συνομιλίες, καθώς και ότι ισχύουν ακόμα εκείνες οι αρχές γύρω από τις οποίες είχαν συμφωνήσει προηγούμενα οι δύο πλευρές. Εντούτοις, όμως, η κατάσταση παραμένει αναλλοίωτη, και ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης βρίσκεται ακόμα στη φυλακή.