+

ΠΩΣ ΖΕΙ ΤΟ ΝΟΒΟ ΜΠΡΝΤΟ ΜΕ ΤΗ ΒΑΡΥΧΕΙΜΩΝΙΑ

05.02.2012 Στην κωμόπολη Novo Brdο, του κεντρικού Κοσσυφοπεδίου, έμεινε να ζει ελάχιστος αριθμός Σέρβων, παρότι εδώ ζούσαν κάποτε πολλοί Σέρβοι. Η δύσκολη ζωή, η ανεργία, η κακοκαιρία και το βαρύ χιόνι, η χαμηλή θερμοκρασία, κάνουν το βίο τους αβίωτο, όμως, αυτοί συνεχίζουν να παλεύουν και επιθυμούν να παραμείνουν στις εστίες τους. Για το θέμα γράφει η Snežana Milošević Ο Δήμος Novo Brdo αποτελεί έναν από τους μικρότερους και τους πιο φτωχούς δήμους στο Νομό Kosovsko Pomoravlje, πλάι στον ποταμό Μόραβα, δηλαδή στα ανατολικά διαμερίσματα του Κοσσυφοπεδίου. Το χειμώνα εδώ η θερμοκρασία κατεβαίνει και μέχρι 20 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Τα τριγύρω χωριά, στα οποία ζουν κυρίως Σέρβοι, είναι αποκομμένα από την κωμόπολη Νόβο Μπρντο, λόγω της κακοκαιρίας, του χιονιού και του ισχυρού ανέμου. Οι εκεί Σέρβοι εκφράζουν αγανάκτηση εξαιτίας αυτής της κατάστασης, και λένε πως οι αρμόδιες Αρχές τους έχουν ξεχάσει, και ότι πρέπει να παλεύουν μόνοι τους για την παραπέρα διαβίωσή τους στις εστίες τους. «Αν θέλουμε να πάμε πουθενά πρέπει πρώτα μόνοι μας να καθαρίσουμε το δρόμο μπροστά μας, επειδή τα μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν έχουν την πρόθεση να κάνουν τίποτα για να μας βοηθήσουν. Δεν έχουμε κανένα όχημα για τον καθαρισμό του χιονιού, όλα πρέπει να κάνουμε με τα χέρια μας»,- λέει ο Milorad Stanojević, Σέρβος από το Novo Brdο, και προσθέτει ότι στα τριγύρω χωριά ζουν και πολλά ηλικιωμένα και άρρωστα άτομα που χρειάζονται βοήθεια, όμως, οι αρμόδιες Αρχές, που αποτελούνται από Αλβανούς, φαίνεται πως δεν τους νοιάζει να βοηθήσουν τους απειλούμενους χωρικούς, και αρνούνται να καθαρίσουν το χιόνι από τους περιφερειακούς δρόμους. «Ελάχιστοι άνθρωποι  από τα τριγύρω χωριά έρχονται στο Νόβο Μπρντο για ψώνια, ακόμα δεν έρχονται ούτε να αγοράσουν ψωμί και γάλα, επειδή οι δρόμοι παραμένουν αποκελισμένοι»,- λέει ένας καταστηματάρχης. Επίσης. ο Goran Milenković, εργαζόμενος στα λαϊκά σισσίτια Majka devet Jugovića, λέει ότι στην τριγύρω περιοχή ζουν πολλά άτομα που χρησιμοποιούν καθημερινά τις υπηρεσίες αυτών των λαϊκών σισσιτίων, όμως, και ότι δεν μπορούν να μεταβούν στην κωμόπολη για να πάρουν τα τρόφιμα. «Τρόφιμα παίρνουν μόνο εκείνοι που ζουν κοντά»,- λέει ο Μιλένκοβιτς, και προσθέτει ότι η κατάσταση είναι ανησυχητική, και αν δε γίνει κάτι για να καθαριστούν οι δρόμοι από το παχύ στρώμα χιονιού, τότε πολλές σερβικές οικογένειες από τα τριγύρω χωριά θα μείνουν χωρίς τρόφιμα. Οι χωρικοί από το Prekovce καταφέρνουν κάπως να παλέψουν με το χιόνι και με τη βαρυχειμωνιά. «Οι μαθητές πάνε τακτικά στο σχολείο, πολλοί απ’αυτούς πάνε με τα πόδια, όπως το έκαναν κάποτε και οι γονείς τους, επειδή δεν υπάρχει άλλο μεταφορικό μέσο για αυτούς»,- λέει η κυρία Jordanka Đorđević, διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Dositej Obradović. Η αρμόδια Αρχή, που αποτελείται από Αλβανούς, λέει πως δεν είναι σε θέση να πράξει τίποτα για να βελτιώσει την κατάσταση, ότι όλη η περιοχή είναι φτωχή και ότι δεν υπάρχουν τα απαραίτητα χρήματα για αγορά μηχανημάτων για τον καθαρισμό του χιονιού. Έτσι, οι εκεί Σέρβοι αφέθηκαν μόνοι τους, όπως ήταν η περίπτωση και κατά τα περασμένα χρόνια, και είναι σίγουρο ότι ενώπιόν τους βρίσκεται σφοδρή μάχη, που πρέπει να δώσουν για να παραμείνουν και παραπέρα στις εστίες τους.