+

ΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

01.03.2012 Δεν είναι καθόλου εύκολο να καταλάβει κανείς τους Βαλκανικούς λαούς, και αυτό το μάθημα δεν το έχουν μάθει ακόμα οι Ευρωπαίοι πολιτικοί. Όλοι τους ήταν παραξενεμένοι από την επιμονή της Ρουμανίας να υποχρεωθεί η Σερβία επιπρόσθετα να σέβεται τα δικαιώματα των μειονοτήτων, πριν από την απόκτηση του καθεστώτος υποψήφιας χώρας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως, αυτό δεν είναι και το μοναδικό εκκρεμές ζήτημα. Γράφει η Andjelka Marisavljević. Μόνο ο πρόεδρος της Σερβίας, κ. Μπόρις Τάντιτς, δεν ήταν ξαφνιασμένος από το απροσδόκητο αίτημα της Ρουμανίας, στην υπουργική συνάντηση των Βρυξελλών, στην οποία η ίδια ζήτησε από τη Σερβία να προστατέψει επιπρόσθετα τα συμφέροντα των 40 χιλιάδων Βλάχων, όσοι ζουν στη Σερβία, οι οποίοι, όμως, δεν επιθυμούν να εκφραστούν σαν Ρουμάνοι. Συγκεκριμένα, ο Σέρβος πρόεδρος είπε πως κανένας δεν μπορεί να πείσει και να αναγκάσει κάποιον δια της βίας να αλλάξει την εθνική του καταγωγή κόντρα στη θέλησή του. Επομένως, η Ρουμανία ζητάει από τη Σερβία να καταργήσει την ύπαρξη της εθνικής μειονότητας των Βλάχων, για να γίνουν όλοι τους – Ρουμάνοι. Υπάρχει, μάλιστα, δυνατότητα να εκφραστούν οι Βλάχοι της Σερβίας σαν Ρουμάνοι, όμως, πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν μόνο 10 χιλιάδες τέτοιες περιπτώσεις. Οι Ευρωπαίοι κορυφαίοι πολιτικοί αντέδρασαν με έναν μόνο τρόπο, όπως το έκανε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, κ. Gido Vestervele, δηλαδή ζήτησαν από τη Σερβία να γίνει ελαστική στις συνομιλίες της με την Πρίστινα, και τόνισε ότι η Σερβία έχει τηρήσει όλους τους όρους, καθώς και ότι τώρα οι Ευρωπαίοι πρέπει να κρατήσουν την υπόσχεσή τους. Επίσης, οι Ευρωπαίοι παράγοντες τόνισαν πως είναι ανάρμοστο και ότι δεν ταιριάζει στο ευρωπαϊκό πνεύμα να θέτει κανείς ορισμένα θέματα εντελώς απρόοπτα, ακόμα περισσότερο που αυτά τα θέματα δεν έχουν καμία σχέση με την ημερήσια διάταξη. Όπως φαίνεται, οι Ρουμάνοι δεν έχουν γίνει ακόμα Ευρωπαίοι, αλλά παρέμειναν να είναι Βαλκάνιοι. Και όταν οι Ευρωπαίοι επίσημοι παράγοντες νόμισαν πως βρήκαν την ανάλογη φόρμουλα για να θέσουν υπό έλεγχό τους τις σχέσεις ανάμεσα στο Βελιγράδι και την Πρίστινα, οι ίδιοι συνειδητοποίησαν πως στα Βαλκάνια μπορούν να ανοίξουν και ορισμένα άλλα ζητήματα. Έτσι, για παράδειγμα, η Πρίστινα δείχνει απροθυμία να δεχτεί τη συμφωνία για την εκπροσώπηση του Κοσόβου στις περιφερειακές συναντήσεις, και τώρα εμφανίζονται ορισμένες προτάσεις στη Βουλή του Κοσόβου, που λένε ότι, εφόσον το Κόσοβο δεν μπορεί να γίνει αναγνωρισμένο σαν ανεξάρτητο κράτος, τότε να προσαρτηθεί αυτό προς την Αλβανία. Επίσης, έγινε γνωστό ότι μια ομάδα 12 βουλευτών του Κοσόβου πρόκειται να επισκεφθεί συντομα τα Τίρανα, όπου θα έχουν συνομιλίες με τον πρόεδρο της Αλβανίας, Bamir Topi, από τον οποίο θα ζητήσουν υποστήριξη. Επομένως, το Κόσοβο με την παραπομπή τώρα είναι έτοιμο να γίνει επαρχία, μόνο που τώρα επιθυμεί να αλλάξει κράτος. Για την πρόθεση αυτή των Αλβανών έχουν γραφεί πολλές αναλύσεις, όμως, αυτές δεν έγιναν δεκτές με σοβαρότητα. Ίσως οι προσπάθειες που έχουν σαν σκοπό την ευρωπαϊκή ολοκλήρωσης όλης της τριγύρω περιοχής θα παρεμποδίσου την πραγματοποίηση αυτών των στόχων, όμως, καθίσταται σαφές ότι η ανεπτυγμένη Ευρώπη πολύ δύσκολα κατανοεί το τί γίνεται στα Βαλκάνια. Επίσης, είχαμε τη σύρραξη ανάμεσα στη Σλοβενία και την Κροατία γύρω από τα μεταξύ τους κρατικά σύνορα, και ιδίως γύρω από τα σύνορα στη θάλασσα. Έτσι, η Σλοβενία απέκλεισε την είσοδο της Κροατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και αυτός ο αποκλεισμός κράτησε ολόκληρα επτά χρόνια. Έχουμε και το πρόβλημα γύρω από την ονομασία της ΠΓΔ της Μακεδονίας. Έτσι, τα Σκόπια παραμένουν να είναι, ήδη από το 2005, υποψήφια χώρα για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκφράζονται ελπίδες ότι και αυτό το ζήτημα θα βρεθεί στην ημερήσια διάταξη όταν αρχίσει η διαδικασία ένταξης όλων των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην Ένωση. Εδώ αναφέραμε μόνο έναν αριθμό των προβλημάτων που μπορούν να απεικονίσουν την κατάσταση στα Βαλκάνια. Για αυτό, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί πρέπει να γίνουν έτοιμοι να τα κατανοήσουν, αποδεχτούν και λύσουν. Το πιο πρόσφατο βίντεο κλιπ, στο οποίο οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων παραβάλλονται με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι επαρκές. Πραγματική πρόκληση για τους Ευρωπαίους πολιτικούς θα αποτελέσει μια σοβαρή έρευνα της νοοτροπίας των Βαλκανικών λαών, και τότε οι ίδιοι θα λαμβάνουν πιο εύκολα τις πολιτικές αποφάσεις και δεν πρόκειται να γίνουν καθόλου ξαφνιασμένοι από την εξέλιξη της κατάστασης επί τόπου.