Ακριβό αντίτιμο για την «ανεξαρτησία».

Φαίνεται ότι η Πρίστινα πληρώνει ακριβά τη λεγόμενη «ανεξαρτησία» της. Σε πολυάριθμους διπλωμάτες από τη Δύση, η οποίοι πήραν πολλά λεφτά για την υλοποίηση του σχεδίου περί της ύπαρξης κάποιου ψευδοκράτους του Κοσόβου, προσεταιρίστηκε και ο συνταξιοδοτημένος Αμερικανός στρατηγός Vesli Klark, ο οποίος ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα κυττάσματα άνθρακος στο Κοσσυφοπέδιο. Και ενώ αυτοί απολαμβάνουν το πλούτος τους, στο χώρο του Κοσσυφοπεδίου κυριαρχούν η διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα, και οι πολίτες βυθίζονται, όλο και περισσότερο, στον γκρεμνό της φτώχειας, πράγμα για το οποίο μαρτυρεί εύγλωττα το υψηλό ποσοστό ανεργίας και η συνεχής πτώση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Γράφει η Ivana Subašić.

Δεν αποτελεί καθόλου μυστικό ότι κατά τα 12 περασμένα χρόνια πολλοί δυτικοί διπλωμάτες κέρδισαν μεγάλα πλούτη στο λογαριασμό του Κοσσυφοπεδίου, δηλαδή το ποσό που ανέρχεται σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Ανάμεσα σ’αυτούς βρίσκονται η τέως Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, Medlin Olbrajt, και ο καποτινός αρχηγός της αποστολής UNMIK, Bernar Kušner, οι οποίοι είχαν τον τελευταίο λόγο όσον αφορά τις υποθέσεις από τον τομέα των Τηλεπικοινωνιών. Σύμφωνα με τα όσα γράφουν μερικές ημερήσιες εφημερίδες του Βελιγραδίου, ο Kušner διαδραμάτισε ρόλο-κλειδί στη δημιουργία του πρώτου και του μεγαλύτερου οπερατέρ της κινητής τηλεφωνίας στο Κοσσυφοπέδιο, δηλαδή του «Valja» κονσόρτσιουμ των Ταχυδρομείων του Κοσόβου, και του γαλλικού «Alkatel», με ετήσιο κέρδος των 200 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο «Όμιλος Olbrajt» ανέλαβε, το έτος 2004, για τον εαυτό του το έργο του ειδικού συμβούλου του προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του «Ipko net», δηλαδή της οργάνωσης την οποία ίδρυσαν, το έτος 1999, δηλαδή την εποχή του αισχρού ΝΑΤΟϊκού βομβαρδισμού της Σερβίας, οι παράγοντες της Διεθνούς επιτροπής παροχής βοήθειας προς τους απειλούμενους. Έτσι, η οργάνωση «Ipko net» έγινε, χάρη στον Κουσνέρ, υπέγραψε συμβόλαιο με την Εταιρεία τροφοδοσίας των ερεγειακών μέσων του Κοσόβου, και έγινε ο υπ’αριθμόν 1 προμηθευτής του Διαδιχτύου στο Κόσοβο, χωρίς κανένα δημόσιο διαγωνισμό, και κάλυψε το 70 τοις εκατό του εδάφους της επαρχίας του Κοσσυφοπεδίου.

Ο Vesli Klark, που ήταν διοικητής των δυνάμεων ΝΑΤΟ την εποχή του βομβαρδισμού της Σερβίας, και τωρινός προϊστάμενος της καναδέζικης ενεργειακής εταιρείας «Eviditi», τώρα ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για τα υτάσματα άνθρακος στο Κοσσυφοπέδιο, από τα οποία ο ίδιος θα μπορούσε να παράγει, όπως εκτιμάται, κάθε μέρα από 100 χιλιάδες βαρέλια συνθετικού πετρέλαιου. Τίποτα το παράξενο, όμως, αυτή η είδηση αποκτάει βάρος στη δημοσιότητα όταν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι την ιδιοκτησία στα κυτάσματα άνθρακος στο Κοσσυφοπέδιο έχει η Δημοκρατία της Σερβίας, όπως και όλων των άλλων ενεργειακών μέσων και μέσων Τηλεπικοινωνίας σ’αυτή την επαρχία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις Σέρβων εμπειρογνωμόνων, εδώ πρόκειται για ποσότητες από 7 έως 12 δισεκατομμύρια τόννους άνθρακος στο λεκκανοπέδιο του Κοσόβου, και για άλλα δύο δισεκατομμύρια τόννους άνθρακος στην επαρχία της Μετοχίας. Έχοντας υπόψη το γεγονός αυτό, δεν είναι καθόλου δύσκολο να υπολογίσουμε πόσο μεγάλα χρηματικά ποσά έχασε το κράτος της Σερβίας, κατά τα 12 τελευταία χρόνια, από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου στο Κοσσυφοπέδιο!

Τέλος, μπορούμε να συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η Πρίστινα πληρώνει ακριβό αντίτιμο για την «ανεξαρτησία» της, και, επίσης, μπορούμε να πούμε ότι και το κράτος της Σερβίας χάνει πολλά, επειδή εδώ δεν πρόκειται μόνο για παραβίαση της κυριαρχίας της και της εδαφικής της ακεραιότητας, αλλά και για απόπειρα παράνομου αρπαγμού του αξιοσήμαντου ενεργειακού πλούτου της Σερβίας, που υπάρχει στο χώρο του Κοσσυφοπεδίου. Άρα, ο ΝΑΤΟϊκός βομβαρδισμός της Σερβίας, το έτος 1999, δεν είχε σαν αποτέλεσμα κάποια «προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» (των Αλβανών, μάλιστα), αλλά την πραγματοποίηση ορισμένων συμφερόντων στρατηγικής σημασίας, πράγμα στο οποίο βρίσκονται και τα συμφέροντα των διπλωματών από τη Δύση, για να βγάλουν δικό τους όφελος σε τεράστια χρηματικά ποσά. Για όλα αυτά μίλησε, πριν δύο χρόνια, ο Αμερικανός καθηγητής, κ. Majkl Čosudovski, από το Ινστιτούτο Global Researches, ο οποίος είπε ότι η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου αποτελεί μέρος του στρατιωτικού σχεδίου στη γραμμή ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, και ότι με το βομβαρδισμό της Σερβίας, και ιδίως με την οικοδόμηση της στρατιωτικής βάσης Bondstil, στο Κόσοβο, η Αμερική δημιούργησε προϋποθέσεις για μόνιμη στρατιωτική παρουσία της στη Νότια Ευρώπη. Τέλος, για να υποστηρίξει τα λόγια του, ο κ. Čosudovski ανέφερε ότι το σχέδιο για την οικοδόμηση της βάσης Bondstil, στο Κόσοβο, ήταν έτοιμο ήδη το έτος 1997, δηλαδή δύο χρόνια πριν από το βομβαρδισμό της Σερβίας. Ποια ανθρώπινα δικαιώματα; Ποια βοήθεια προς τους απειλούμενους;