Ντραγκάνατς – το χωριό από το οποίο εκδιώχθηκε η ζωή

Όταν από την κωμόπολη Gnjilane, κέντρου του ποταμού Μοράβα του Κοσσυφοπεδίου, πηγαίνετε προς τα δυτικά, θα έρθετε σε μέρη που έχουν σημασία για την ιστορία της Σερβίας. Πρώτον, το Πρίλεπατς, η γενέτειρα του Σέρβου πρίγκιπα Λάζαρ, και παραπέρα το Νόβο Μπρντο, μεσαιωνική πόλη-ορυχείο, οικονομική ραχοκοκαλιά του σερβικού μεσαιωνικού κράτους. Αναμεσα σε αυτούς τους δύο ιστορικούς τόπους, βρίσκονται μερικά αρχαία χωριά, που επέζησαν πολλά δύσκολα χρόνια, αλλά η τελευταία δεκαετία είναι η πιο δύσκολη. Το χωριό Ντράγκανατς είναι ένα από αυτά, κάποτε κατοικούνταν από περισσότερα από διακόσια άτομα, τώρα είναι έρημο. Στην άκρη του χωριού βρίσκεται το μοναστήρι του του Αγίου Αρχαγγέλου Γαβριήλ, το μόνο που επέζησε μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με την παράδοση, το μοναστήρι και το χωριό, το οποίο αναφέρθηκε για πρώτη φορά στο Χάρτη του πρίγκιπα Λάζαρ του 1381, το όνομα πήρε από την Ντράγκανα, κόρη του πρίγκιπα Λάζαρ, δωροθέτη της εν λόγω μονής. Το χωριό Ντράγκανατς αποτελείται από νέο και παλιό μέρος, αλλά δεν υπάρχει τίποτα νέο εδώ, τα σπίτια και τα βοηθητικά κτίρια είναι παλιά και υπέργηρα, πολλά έχουν καταστραφεί, και ο τελευταίος κάτοικος του χωριού είχε φύγει πριν από τρία χρόνια. Ο Πατέρας Κύριλλος από την μονή του Αγίου Αρχαγγέλου Γαβριήλ, λέει ότι πριν από 12 χρόνια, όταν πήγε να επισκεφθεί το μοναστήρι Ντράγκανατς, στο νέο μέρος του χωριού που βρήκε επτά οικογένειες, και στο παλιό τρεις. Αυτό, προσθέτει ο ίδιος, επί το πλείστον ήταν ηλικειωμένοι άνθρωποι, στα τέλη της ζωής.
Οι Σέρβοι έχουν ζήσει κάτω από συνεχείς απειλές, διαφορετικές παρενοχλήσεις, ήταν αναγκασμένοι να φύγουν, και υπήραχαν και αυτοί ηλικειωμένοι που δεν το έχουν κάνει, αλλά εδώ περίμεναν το θάνατο».
Στο Ντράγκανατς εδώ και τρία χρόνια δεν υπάρχει ψυχή, Σέρβο, και τα σπίτια και τα κτήματα μαρτυρούν ότι κάποτε ζούσαν ωραία εδώ. Ο κύριος λόγος για την αναχώρησή τους είναι η κακή κατάσταση της ασφάλειας, παρενόχληση, απειλές, κλοπές της κτηνοτροφίας και των δασών. Με μια λέξη, οι Αλβανοί απλά δεν ήθελαν τους Σέρβους ως γείτονες, αν και χρόνια ζούσαν εδώ. Κι όμως, εκείνοι που εκδιώχθηκαν, αλλά και Σέρβοι από άλλα μέρη του Κοσσυφοπεδίου, έκαναν πολλά για να προστατευτεί και να αποκατασταθεί το μοναστήρι, το οποίο εξακολουθεί να είναι και σήμερα ένας τόπος συγκέντρωσης για τους κατοίκους της εν λόγω περιοχής. Το νερό της πηγής αυτού του ιερού, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, θεραπεύει πολλές ασθένειες. Ο Πατέρας Κύριλλος λέει ότι επί αιώνες το μοναστήρι Ντράγκανατς υπήρξε υποστήριξη και ενθάρρυνση για τους εκεί Σέρβους. Ζούμε για την μέρα της γιορτής του μοναστηρίου, όταν τα πάντα έρχεται στη ζωή, πολλοί άνθρωποι συγκεντρώνονται, απηχούν σερβικές λέξεις. Όμως, αυτό σημβαίνει μόνο μία φορά το χρόνο, και μετά μένουμε μόνοι μέχρι την επόμενη γιορτή του μοναστηρίου, λέει ο πατέρας Κύριλλος.