Η τρέλα του μοσχοβίτικου γάμου
22 Δεκεμβρίου 2012
Αλεξάντρα Ντομπριάνσκαγια, ειδικά για τη Russia Beyond the Headlines
Αλεξάντρα Ντομπριάνσκαγια, ειδικά για τη Russia Beyond the Headlines
Πολλά άλλαξαν τις τελευταίες δεκαετίες στη Ρωσία. Ωστόσο, η σχέση των Ρώσων απέναντι στον γάμο μάλλον δεν άλλαξε ιδιαίτερα. Το παραδοσιακό και το κοσμοπολίτικο συνυπάρχουν, ενώ το νέο στοιχείο είναι οι γάμοι των πλούσιων σε “κυριλάτες” περιοχές του εξωτερικού, όπως η Σαντορίνη.
.jpg)
Οι γαμήλιοι πράκτορες λένε ότι αν δίνετε σημασία στην ποιότητα, ένας γάμος στην Ευρώπη θα αποβεί οικονομικότερος απ' ό,τι στη Μόσχα, ακόμη και με τα αεροπορικά εισιτήρια για τους καλεσμένους. Πηγή: TASS
Οι Μοσχοβίτες που μεγάλωσαν τη δεκαετία του 2000, βρέθηκαν στο σταυροδρόμι. Τα γαμήλια έθιμα από τη δεκαετία του 1990 φαίνονται πια αδέξια, ενώ δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο πρότυπο για έναν “σωστό γάμο”, όπως τότε. Μέσα σε ένα “πληροφοριακό λυκόφως”γεννιούνται νέες παραδόσεις –κάποιες περίεργες, κάποιες λίγο τρομακτικές– που πάντα όμως γεννούν πολλά ερωτήματα. Με άλλα λόγια, όλα είναι όπως ήταν πάντα στη Ρωσία.
Ένα δυσάρεστο νέο:Ο γάμος έχει πολλά έξοδα ή πάρα πολλά έξοδα.Μπορεί κανείς, φυσικά, να διοργανώσει μια“εναλλακτική” εορτή, αυτό όμως γίνεται συνήθως λόγω φτώχειας. Υπάρχει όμως, και ένα καλό νέο: Στη Ρωσία δεν υπάρχει ούτε η παράδοση της προίκας, ούτε η“εξαγορά” της νύφης. Η αμερικανική εκδοχή του αρραβώνα με μονόπετρο με διαμάντι, επίσης δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος. Κι' άλλο ένα κακό νέο: Αν κάποτε ο πεθερός από την πλευρά της νύφης αναλάμβανε όλα τα έξοδα, σήμερα, κατά κανόνα,τα πληρώνει ο γαμπρός.
Πρώτη περίπτωση,Νεοπαγανισμός.
Ένας τυπικός ρωσικός γάμος δεν απέχει πολύ από το πρωτότυπό του, όπως συνέβαινε πέντε αιώνες πριν. Η πολυτέλεια αποτελεί τη γενική αρχή. Όχι ο πλούτος, αλλά η πολυτέλεια. Η παράδοση έχει τις ρίζες της στις “μαγικές” πεποιθήσεις. Κοιτώντας τους νιόπαντρους οι καλεσμένοι, όπως θεωρούνταν τότε, τους έδιναν ένα μέρος από τη δύναμή τους. Πέρασαν αιώνες, η μαγεία ξεχάστηκε πια, προβάλλει όμως από μόνη της.
Το κατ’ εξοχήν υπό συζήτηση θέμα στα σχετικά φόρουμ είναι εκείνο της πομπής. Μια λιμουζίνα (ειδικά τύπου Hammer), θεωρείται η καλύτερη επιλογή. Αλλά και μια λευκή Mercedesκαλή είναι. Οφείλει να ακολουθήσει μια προδιαγεγραμμένη διαδρομή, που συμπεριλαμβάνει την Αιώνια Φλόγα (το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη), το μνημείο Ποκλόναγια γκορά και, κατά προτίμηση, τον Ναό του Σωτήρος. Το βασικό εδώ είναι να πετύχετε “ένα όμορφο σημείο”, όπου ο φωτογράφος θα μπορέσει να κάνει την καλύτερή του λήψη.
Η δεξίωση αποτελεί εξίσου αναπόφευκτο κακό, όπως και το άσπρο νυφικό σε σχήμα “καμπάνα”. Η αίθουσα για τη δεξίωση συνήθως επιλέγεται, προκειμένου να συνδυάζει μια καλή τιμή και μεγάλη χωρητικότητα. “Ψάχναμε κάτι στο στυλ παλατιού”, λέει η Ουλιάνα, που θυμάται πως έκανε το γάμο της. “Δεν είχαμε πολλές επιλογές, γιατί δεν θέλαμε να κάνουμε το γάμο πολύ μακριά από το σπίτι.Τελικά καταλήξαμε σε μια αίθουσα 100 ατόμων, και το τραπέζι κόστισε, αν δεν κάνω λάθος, 2700 ρούβλια το άτομο”.Η δεξίωση έχει σκοπό να ψυχαγωγήσει τους παριστάμενους, και να τους κάνει να ευθυμήσουν με ποτά, προπόσεις και διαγωνισμούς. Όλα αυτά επιβλέπει ο “ταμαντά”, ο τελετάρχης και μαέστρος της μέθης, που κατέφθασε στη ρωσική κουλτούρα από τον Καύκασο.
“Εμείς πάντως -συνεχίζει η Ουλιάνα- τα καταφέραμε χωρίς ταμαντά. Με τα δάφορα παιχνίδια - διαγωνισμούς που στήσαμε στη γαμήλια δεξίωση, ασχολήθηκε μια φίλη μου, που της αρέσει να βοηθάει στους γάμους. Είχε οργανώσει ένα παιχνίδι. Ποιος θα σκάσει πιο γρήγορα τα περισσότερα μπαλόνια, ενώ οι άντρες με δεμένα μάτια, έψαχναν καρφίτσες ή κάτι αιχμηρό, τέλος πάντων, πάνω στις κυρίες τους! Δεν τα θυμάμαι όλα. Μου έκανε εντύπωση εκείνος ο διαγωνισμός, όταν προσπαθούσαν να μας πουν τις ευχές με το στόμα γεμάτο καραμέλες. Τα σάλια έτρεχαν”.
Τα παιχνίδια - διαγωνισμοί εμπεριέχουν συνήθως και κάποιο ερωτικό στοιχείο. Δένουν, για παράδειγμα, στις ζώνες των αντρών πλάστες, μπανάνες ή άλλα αντικείμενα με μακρόστενο σχήμα, και εκείνοι προσπαθούν να κάνουν μ' αυτά διάφορες κινήσεις, όπως να χτυπήσουν αντίστοιχα αντικείμενα δεμένα στις ζώνες των κυρίων. Ας πούμε, τηγάνια.
Δεύτερη περίπτωση,κοσμοπολίτικη.
“Αποφασίσαμε να παντρευτούμε ξαφνικά, δύο (!) βδομάδες μετά τη γνωριμία μας. Ερωτευτήκαμε παράφορα. Στον κύκλο μας ο γάμος θεωρείται, γενικά, μια μορφή αταβισμού. Για μας όμως είχε θρησκευτική σημασία. Γι' αυτό τον λόγο προσπαθήσαμε να κάνουμε την κοσμική πλευρά όσο χαλαρότερη γίνεται”. Η Άνια Κ., όπως και ο σύζυγός της, εργάζεται στη διαφήμιση. “Μεταξύ των “ανθρώπων της δημιουργίας”θεωρείται αξιοπρεπές το να αποποιούμαστε τη σοβιετική κληρονομιά και να έχουμε μια άκρως σκεπτικιστική στάση απέναντι σε οτιδήποτε παραδοσιακό (σ.σ. όπως οι δεξιώσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω), και να κάνουμε τα πάντα με τρόπο αντισυμβατικό. Στην αρχή θέλαμε να κάνουμε έναν γάμο σε στυλSteampunk”, λέει η Άνια. “Έπειτα όμως καταλάβαμε πως θα έχουμε μεγάλο μπελά με τα κοστούμια και με την διακόσμηση του χώρου. Είχαμε ένα μήνα μέχρι τον γάμο, και αποφασίσαμε να τον κάνουμε τελείως ασκητικό. Καλέσαμε τους φίλους μας στο “Μαγιάκ”, ένα κακόφημο μαγαζί όπου πηγαίνουν το βράδυ της Παρασκευής να τα κοπανήσουν”.
Μια συνηθισμένη εναλλακτική λύση, αντί για το “Μαγιάκ” αποτελεί το καφέ στην περιοχή του “Κράσνι Οκτιάμπρ”(Κόκκινος Οκτώβρης), στεκιού καλλιτεχνών στο νησί Μπάλτσουγκ, δίπλα από το Κρεμλίνο. Είναι πολλοί εκείνοι που εργάζονται εκεί, οπότε ο εορτασμός του γάμου θα γινόταν κατευθείαν στην περιοχή της δουλειάς. “...Έφτασα στο ληξιαρχείο με το ποδήλατο. Δεν ήθελα να δείξω κάτι μ’ αυτό, απλώς ήταν ο πιο γρήγορος τρόπος. Απέφυγα το μποτιλιάρισμα και τον συνωστισμό στα ΜΜΜ”, εξηγεί η Άνια.
Τρίτη περίπτωση, γάμος στη Σαντορίνη.
Οι ευκατάστατοι πήραν την απόφαση να ξεφύγουν. Είναι τώρα της μόδας, στους κύκλους των επιχειρηματιών και των ανώτερων διοικητικών στελεχών, να οργανώνουν τους γάμους τους στο εξωτερικό. Οι γαμήλιοι πράκτορες λένε ότι αν δίνετε σημασία στην ποιότητα, ένας γάμος στην Ευρώπη θα αποβεί οικονομικότερος απ' ό,τι στη Μόσχα, ακόμη και με τα αεροπορικά εισιτήρια για τους καλεσμένους. Ο πιο δημοφιλής προορισμός είναι η Σαντορίνη, το ελληνικό νησί με τον διάσημο γαλάζιο ουρανό, σε φόντο λευκών σπιτιών και εξίσου γαλάζιας θάλασσας. Το γεγονός ότι πρόκειται για την Ελλάδα,δεν έχει καμία σημασία. Το βασικό στοιχείο, όπως και στην περίπτωση του νεοπαγανισμού, είναι η ομορφιά, όμως πρέπει να είναι αυθεντική, όχι “μια αίθουσα σε στυλ παλατιού”.
Στην περίπτωση που ο προϋπολογισμός δεν είναι περιορισμένος, οι νιόπαντροι αναλαμβάνουν όλα τα έξοδα. Aπό τα αεροπορικά εισιτήρια μέχρι τις πιτζάμες των καλεσμένων σε κάποιο χρώμα που ταιριάζει στην περίσταση. Η Όλγα Μ., που είναι επιχειρηματίας, λέγει: “Είναι ο δεύτερός μου γάμος.Την πρώτη φορά είχα έναν πραγματικά φοιτητικό γάμο. Ξοδέψαμε για έναν “ευπρεπή” γάμο όλες τις δικές μου οικονομίες, καθώς και των γονιών μου. Σήμερα η “ευπρέπεια” δεν με απασχολεί και πολύ, θέλω απλώς μια όμορφη γιορτή. Γι' αυτό οργανώνουμε τον θρησκευτικό μας γάμο σ' ένα από τα κάστρα της Τσεχίας. Τα πάντα θα είναι λιλά, και τα ρούχα των καλεσμένων, και οι ετικέτες πάνω στη σαμπάνια, και τα αυτοκίνητα, οι κορδέλες, τα πάντα. Θα διασκεδάσουμε κάνοντας βόλτες με άμαξες και παρακολουθώντας μονομαχίες ιπποτών”.
Εκτός από τα κάστρα της Τσεχίας, είναι δημοφιλείς οι θεματικοί γάμοι στο πνεύμα του Τζέιμς Μποντ. Ο γαμπρός έρχεται με μια Aston Martin, οι καλεσμένοι παριστάνουν τους αξιωματικούς της MI5. Μια άλλη πρόταση αποτελεί ένας γάμος στο πνεύμα της μαφίας της Σικελίας, με καλεσμένους ντυμένους γκάνγκστερ και ντόπιους μουσικούς να παίζουν αδιάκοπα το μοτίβο από τον “Νονό”.
Ως συνήθως, για μια σωστή προσγείωση της φαντασίας των πελατών αυτής της κατηγορίας ευθύνονται τα γαμήλια πρακτορεία. Αν πιστέψουμε την πηγή μας στα έγκατα ενός απ' αυτά τα πρακτορεία,το μέσο κόστος ενός γάμου στο εξωτερικό αντιστοιχεί σε μερικά εκατομμύρια ρούβλια. Χωρίς, φυσικά, να υπολογίζονται τα έξοδα για το νυφικό.
Ένα δυσάρεστο νέο:Ο γάμος έχει πολλά έξοδα ή πάρα πολλά έξοδα.Μπορεί κανείς, φυσικά, να διοργανώσει μια“εναλλακτική” εορτή, αυτό όμως γίνεται συνήθως λόγω φτώχειας. Υπάρχει όμως, και ένα καλό νέο: Στη Ρωσία δεν υπάρχει ούτε η παράδοση της προίκας, ούτε η“εξαγορά” της νύφης. Η αμερικανική εκδοχή του αρραβώνα με μονόπετρο με διαμάντι, επίσης δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος. Κι' άλλο ένα κακό νέο: Αν κάποτε ο πεθερός από την πλευρά της νύφης αναλάμβανε όλα τα έξοδα, σήμερα, κατά κανόνα,τα πληρώνει ο γαμπρός.
Πρώτη περίπτωση,Νεοπαγανισμός.
Ένας τυπικός ρωσικός γάμος δεν απέχει πολύ από το πρωτότυπό του, όπως συνέβαινε πέντε αιώνες πριν. Η πολυτέλεια αποτελεί τη γενική αρχή. Όχι ο πλούτος, αλλά η πολυτέλεια. Η παράδοση έχει τις ρίζες της στις “μαγικές” πεποιθήσεις. Κοιτώντας τους νιόπαντρους οι καλεσμένοι, όπως θεωρούνταν τότε, τους έδιναν ένα μέρος από τη δύναμή τους. Πέρασαν αιώνες, η μαγεία ξεχάστηκε πια, προβάλλει όμως από μόνη της.
Το κατ’ εξοχήν υπό συζήτηση θέμα στα σχετικά φόρουμ είναι εκείνο της πομπής. Μια λιμουζίνα (ειδικά τύπου Hammer), θεωρείται η καλύτερη επιλογή. Αλλά και μια λευκή Mercedesκαλή είναι. Οφείλει να ακολουθήσει μια προδιαγεγραμμένη διαδρομή, που συμπεριλαμβάνει την Αιώνια Φλόγα (το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη), το μνημείο Ποκλόναγια γκορά και, κατά προτίμηση, τον Ναό του Σωτήρος. Το βασικό εδώ είναι να πετύχετε “ένα όμορφο σημείο”, όπου ο φωτογράφος θα μπορέσει να κάνει την καλύτερή του λήψη.
Η δεξίωση αποτελεί εξίσου αναπόφευκτο κακό, όπως και το άσπρο νυφικό σε σχήμα “καμπάνα”. Η αίθουσα για τη δεξίωση συνήθως επιλέγεται, προκειμένου να συνδυάζει μια καλή τιμή και μεγάλη χωρητικότητα. “Ψάχναμε κάτι στο στυλ παλατιού”, λέει η Ουλιάνα, που θυμάται πως έκανε το γάμο της. “Δεν είχαμε πολλές επιλογές, γιατί δεν θέλαμε να κάνουμε το γάμο πολύ μακριά από το σπίτι.Τελικά καταλήξαμε σε μια αίθουσα 100 ατόμων, και το τραπέζι κόστισε, αν δεν κάνω λάθος, 2700 ρούβλια το άτομο”.Η δεξίωση έχει σκοπό να ψυχαγωγήσει τους παριστάμενους, και να τους κάνει να ευθυμήσουν με ποτά, προπόσεις και διαγωνισμούς. Όλα αυτά επιβλέπει ο “ταμαντά”, ο τελετάρχης και μαέστρος της μέθης, που κατέφθασε στη ρωσική κουλτούρα από τον Καύκασο.
“Εμείς πάντως -συνεχίζει η Ουλιάνα- τα καταφέραμε χωρίς ταμαντά. Με τα δάφορα παιχνίδια - διαγωνισμούς που στήσαμε στη γαμήλια δεξίωση, ασχολήθηκε μια φίλη μου, που της αρέσει να βοηθάει στους γάμους. Είχε οργανώσει ένα παιχνίδι. Ποιος θα σκάσει πιο γρήγορα τα περισσότερα μπαλόνια, ενώ οι άντρες με δεμένα μάτια, έψαχναν καρφίτσες ή κάτι αιχμηρό, τέλος πάντων, πάνω στις κυρίες τους! Δεν τα θυμάμαι όλα. Μου έκανε εντύπωση εκείνος ο διαγωνισμός, όταν προσπαθούσαν να μας πουν τις ευχές με το στόμα γεμάτο καραμέλες. Τα σάλια έτρεχαν”.
Τα παιχνίδια - διαγωνισμοί εμπεριέχουν συνήθως και κάποιο ερωτικό στοιχείο. Δένουν, για παράδειγμα, στις ζώνες των αντρών πλάστες, μπανάνες ή άλλα αντικείμενα με μακρόστενο σχήμα, και εκείνοι προσπαθούν να κάνουν μ' αυτά διάφορες κινήσεις, όπως να χτυπήσουν αντίστοιχα αντικείμενα δεμένα στις ζώνες των κυρίων. Ας πούμε, τηγάνια.
Δεύτερη περίπτωση,κοσμοπολίτικη.
“Αποφασίσαμε να παντρευτούμε ξαφνικά, δύο (!) βδομάδες μετά τη γνωριμία μας. Ερωτευτήκαμε παράφορα. Στον κύκλο μας ο γάμος θεωρείται, γενικά, μια μορφή αταβισμού. Για μας όμως είχε θρησκευτική σημασία. Γι' αυτό τον λόγο προσπαθήσαμε να κάνουμε την κοσμική πλευρά όσο χαλαρότερη γίνεται”. Η Άνια Κ., όπως και ο σύζυγός της, εργάζεται στη διαφήμιση. “Μεταξύ των “ανθρώπων της δημιουργίας”θεωρείται αξιοπρεπές το να αποποιούμαστε τη σοβιετική κληρονομιά και να έχουμε μια άκρως σκεπτικιστική στάση απέναντι σε οτιδήποτε παραδοσιακό (σ.σ. όπως οι δεξιώσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω), και να κάνουμε τα πάντα με τρόπο αντισυμβατικό. Στην αρχή θέλαμε να κάνουμε έναν γάμο σε στυλSteampunk”, λέει η Άνια. “Έπειτα όμως καταλάβαμε πως θα έχουμε μεγάλο μπελά με τα κοστούμια και με την διακόσμηση του χώρου. Είχαμε ένα μήνα μέχρι τον γάμο, και αποφασίσαμε να τον κάνουμε τελείως ασκητικό. Καλέσαμε τους φίλους μας στο “Μαγιάκ”, ένα κακόφημο μαγαζί όπου πηγαίνουν το βράδυ της Παρασκευής να τα κοπανήσουν”.
Μια συνηθισμένη εναλλακτική λύση, αντί για το “Μαγιάκ” αποτελεί το καφέ στην περιοχή του “Κράσνι Οκτιάμπρ”(Κόκκινος Οκτώβρης), στεκιού καλλιτεχνών στο νησί Μπάλτσουγκ, δίπλα από το Κρεμλίνο. Είναι πολλοί εκείνοι που εργάζονται εκεί, οπότε ο εορτασμός του γάμου θα γινόταν κατευθείαν στην περιοχή της δουλειάς. “...Έφτασα στο ληξιαρχείο με το ποδήλατο. Δεν ήθελα να δείξω κάτι μ’ αυτό, απλώς ήταν ο πιο γρήγορος τρόπος. Απέφυγα το μποτιλιάρισμα και τον συνωστισμό στα ΜΜΜ”, εξηγεί η Άνια.
Τρίτη περίπτωση, γάμος στη Σαντορίνη.
Οι ευκατάστατοι πήραν την απόφαση να ξεφύγουν. Είναι τώρα της μόδας, στους κύκλους των επιχειρηματιών και των ανώτερων διοικητικών στελεχών, να οργανώνουν τους γάμους τους στο εξωτερικό. Οι γαμήλιοι πράκτορες λένε ότι αν δίνετε σημασία στην ποιότητα, ένας γάμος στην Ευρώπη θα αποβεί οικονομικότερος απ' ό,τι στη Μόσχα, ακόμη και με τα αεροπορικά εισιτήρια για τους καλεσμένους. Ο πιο δημοφιλής προορισμός είναι η Σαντορίνη, το ελληνικό νησί με τον διάσημο γαλάζιο ουρανό, σε φόντο λευκών σπιτιών και εξίσου γαλάζιας θάλασσας. Το γεγονός ότι πρόκειται για την Ελλάδα,δεν έχει καμία σημασία. Το βασικό στοιχείο, όπως και στην περίπτωση του νεοπαγανισμού, είναι η ομορφιά, όμως πρέπει να είναι αυθεντική, όχι “μια αίθουσα σε στυλ παλατιού”.
Στην περίπτωση που ο προϋπολογισμός δεν είναι περιορισμένος, οι νιόπαντροι αναλαμβάνουν όλα τα έξοδα. Aπό τα αεροπορικά εισιτήρια μέχρι τις πιτζάμες των καλεσμένων σε κάποιο χρώμα που ταιριάζει στην περίσταση. Η Όλγα Μ., που είναι επιχειρηματίας, λέγει: “Είναι ο δεύτερός μου γάμος.Την πρώτη φορά είχα έναν πραγματικά φοιτητικό γάμο. Ξοδέψαμε για έναν “ευπρεπή” γάμο όλες τις δικές μου οικονομίες, καθώς και των γονιών μου. Σήμερα η “ευπρέπεια” δεν με απασχολεί και πολύ, θέλω απλώς μια όμορφη γιορτή. Γι' αυτό οργανώνουμε τον θρησκευτικό μας γάμο σ' ένα από τα κάστρα της Τσεχίας. Τα πάντα θα είναι λιλά, και τα ρούχα των καλεσμένων, και οι ετικέτες πάνω στη σαμπάνια, και τα αυτοκίνητα, οι κορδέλες, τα πάντα. Θα διασκεδάσουμε κάνοντας βόλτες με άμαξες και παρακολουθώντας μονομαχίες ιπποτών”.
Εκτός από τα κάστρα της Τσεχίας, είναι δημοφιλείς οι θεματικοί γάμοι στο πνεύμα του Τζέιμς Μποντ. Ο γαμπρός έρχεται με μια Aston Martin, οι καλεσμένοι παριστάνουν τους αξιωματικούς της MI5. Μια άλλη πρόταση αποτελεί ένας γάμος στο πνεύμα της μαφίας της Σικελίας, με καλεσμένους ντυμένους γκάνγκστερ και ντόπιους μουσικούς να παίζουν αδιάκοπα το μοτίβο από τον “Νονό”.
Ως συνήθως, για μια σωστή προσγείωση της φαντασίας των πελατών αυτής της κατηγορίας ευθύνονται τα γαμήλια πρακτορεία. Αν πιστέψουμε την πηγή μας στα έγκατα ενός απ' αυτά τα πρακτορεία,το μέσο κόστος ενός γάμου στο εξωτερικό αντιστοιχεί σε μερικά εκατομμύρια ρούβλια. Χωρίς, φυσικά, να υπολογίζονται τα έξοδα για το νυφικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου