Το Διάταγμα των Μεδιολάνων, από το έτος 313, το οποίο εξέδωσε ο αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος, σήμανε την αρχή της νέας ιστορικής εποχής στην παραπέρα εξάπλωση του Χριστιανισμού.
Πρόσφατα και οι παράγοντες της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Καλών Τεχνών προσχώρησαν, με δική τους επίσημη πρωτοβουλία, στη μεγάλη τελετή επισήμανσης, στη Σερβία, των 17 αιώνων έκδοσης αυτού του Διατάγματος. Πρόκειται, στην ουσία, για έναν ευρύ κύκλο διαλέξεων για την πολιτική και τη θρησκευτική κατάσταση που επικρατούσε στα Βαλκάνια την εποχή του Μέγα Κωνσταντίνου, και, επίσης, την εποχή των αναδόχων του, με ιδιαίτερη αναφορά στις Οικουμενικούς συνόδους (που έλαβαν χώρα από 4ο έως 8ο αιώνα μ.Χ.) στις οποίες λήφθηκαν σπουδαίες αποφάσεις σχετικά με την παραπέρα τήρηση της Χριστιανικής Πίστης.
Σύφωνα με τα λόγια του πρωθιερέα σταυροφόρο Radomir Popović, καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Βελιγραδίου, πραγματοποιήθηκαν συνολικά επτά Οικουμενικές συνόδοι. «Αυτές οι συνόδοι αποτελούσαν, συμβολικά, επτά πυλώνες της σοφίας, πάνω στους οποίους βασίζονται η πίστη, το δόγμα και το κανονικό σύστημα της Εκκλησίας ως τις ημέρες μας, και έτσι θα γίνει και στα αεί»,- δήλωσε ο καθηγητής Popović.
«Την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο συγκάλεσε στη Νίκαια, το έτος 325, ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο οποίος, σαν τον καποτινό Σαύλο, που έγινε Παύλος, μετά από ένα όραμα που είδε στον όνειρό του στη Δαμάσκο, έθεσε τέρμα στους διωγμούς των Χριστιανών. Η Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια ήταν η πρώτη συνάντηση 318 Αγίων Πατέρων, που συγκεντρώθηκαν κατόπιν προσκλήσεως του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, για να λυθεί το ζήτημα της αίρεσης του Αρειανού, αλλά και να λυθούν και ορισμένα άλλα προβλήματα, τα οποία αντιμετώπιζε τότε η Εκκλησία, όπως ήταν οι ρήξεις, η εκκλησιαστική πειθαρχία, η εκκλησιαστική τάξη, η ημερομηνία εορτασμού της Ανάστασης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και το ζήτημα του ημερολογίου. Ήταν η πρώτη σύνοδος στην οποία ήταν παρόντες επίσκοποι απ’όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, επειδή ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος αισθάνθηκε την υποχρέωση και την ανάγκη να υπάρχει συνένωση και ενότητα στους κόλπους της Εκκλησίας»,- δήλωσε ο καθηγητής Πόποβιτς.
«Η 2η Οικουμενική Σύνοδος έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη, το έτος 381, την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου, ο οποίος κήρυξε τη χριστιανική πίστη σαν κρατική θρησκεία με ειδικό διάταγμα που εκδόθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 380. Σ’αυτήν τη Σύνοδο προσδιορίστηκε και το Σύμβολο της Πίστης, το οποίο οι Χριστιανοί ομολογούν ως τις ημέρες μας. Έπειτα πραγματοποιήθηκαν Οικουμενικές Σύνοδοι στην Εφεσό (το έτος 431) και στη Χαλκηδόνα (το 451), υπό την προεδρία του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β΄ και του αυτοκράτορα Μαρκιανού. Αυτή ήταν η εποχή της εμφάνισης της Νεστοριανής αίρεσης και, ύστερα, και των μονοφυσίτων, που θα οδηγήσουν σε πρώτη μεγάλη και διαρκή ρήξη στους κόλπους της Εκκλησίας, που διαρκεί ακόμα και σήμερα. Την 5η Οικουμενική Σύνοδο συγκάλεσε, το έτος 553 στην Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός. Μετά από μερικές δεκαετίες πραγματοποιήθηκε και η 6η Οικουμενική Σύνοδος, δηλ. το έτος 680, και πάλι στην Κωνσταντινούπολη, ενώ η 7η Σύνοδος έλαβε χώρα το έτος 787 στη Νίκαια, την εποχή της εικονομαχίας, που απλώθηκε και σε όλη τη διάρκεια του 9ου αιώνα»,- καταλήγει ο καθηγητής Πόποβιτς.
Πρόσφατα και οι παράγοντες της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Καλών Τεχνών προσχώρησαν, με δική τους επίσημη πρωτοβουλία, στη μεγάλη τελετή επισήμανσης, στη Σερβία, των 17 αιώνων έκδοσης αυτού του Διατάγματος. Πρόκειται, στην ουσία, για έναν ευρύ κύκλο διαλέξεων για την πολιτική και τη θρησκευτική κατάσταση που επικρατούσε στα Βαλκάνια την εποχή του Μέγα Κωνσταντίνου, και, επίσης, την εποχή των αναδόχων του, με ιδιαίτερη αναφορά στις Οικουμενικούς συνόδους (που έλαβαν χώρα από 4ο έως 8ο αιώνα μ.Χ.) στις οποίες λήφθηκαν σπουδαίες αποφάσεις σχετικά με την παραπέρα τήρηση της Χριστιανικής Πίστης.Σύφωνα με τα λόγια του πρωθιερέα σταυροφόρο Radomir Popović, καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Βελιγραδίου, πραγματοποιήθηκαν συνολικά επτά Οικουμενικές συνόδοι. «Αυτές οι συνόδοι αποτελούσαν, συμβολικά, επτά πυλώνες της σοφίας, πάνω στους οποίους βασίζονται η πίστη, το δόγμα και το κανονικό σύστημα της Εκκλησίας ως τις ημέρες μας, και έτσι θα γίνει και στα αεί»,- δήλωσε ο καθηγητής Popović.
«Την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο συγκάλεσε στη Νίκαια, το έτος 325, ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο οποίος, σαν τον καποτινό Σαύλο, που έγινε Παύλος, μετά από ένα όραμα που είδε στον όνειρό του στη Δαμάσκο, έθεσε τέρμα στους διωγμούς των Χριστιανών. Η Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια ήταν η πρώτη συνάντηση 318 Αγίων Πατέρων, που συγκεντρώθηκαν κατόπιν προσκλήσεως του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, για να λυθεί το ζήτημα της αίρεσης του Αρειανού, αλλά και να λυθούν και ορισμένα άλλα προβλήματα, τα οποία αντιμετώπιζε τότε η Εκκλησία, όπως ήταν οι ρήξεις, η εκκλησιαστική πειθαρχία, η εκκλησιαστική τάξη, η ημερομηνία εορτασμού της Ανάστασης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και το ζήτημα του ημερολογίου. Ήταν η πρώτη σύνοδος στην οποία ήταν παρόντες επίσκοποι απ’όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, επειδή ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος αισθάνθηκε την υποχρέωση και την ανάγκη να υπάρχει συνένωση και ενότητα στους κόλπους της Εκκλησίας»,- δήλωσε ο καθηγητής Πόποβιτς.
«Η 2η Οικουμενική Σύνοδος έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη, το έτος 381, την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου, ο οποίος κήρυξε τη χριστιανική πίστη σαν κρατική θρησκεία με ειδικό διάταγμα που εκδόθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 380. Σ’αυτήν τη Σύνοδο προσδιορίστηκε και το Σύμβολο της Πίστης, το οποίο οι Χριστιανοί ομολογούν ως τις ημέρες μας. Έπειτα πραγματοποιήθηκαν Οικουμενικές Σύνοδοι στην Εφεσό (το έτος 431) και στη Χαλκηδόνα (το 451), υπό την προεδρία του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β΄ και του αυτοκράτορα Μαρκιανού. Αυτή ήταν η εποχή της εμφάνισης της Νεστοριανής αίρεσης και, ύστερα, και των μονοφυσίτων, που θα οδηγήσουν σε πρώτη μεγάλη και διαρκή ρήξη στους κόλπους της Εκκλησίας, που διαρκεί ακόμα και σήμερα. Την 5η Οικουμενική Σύνοδο συγκάλεσε, το έτος 553 στην Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός. Μετά από μερικές δεκαετίες πραγματοποιήθηκε και η 6η Οικουμενική Σύνοδος, δηλ. το έτος 680, και πάλι στην Κωνσταντινούπολη, ενώ η 7η Σύνοδος έλαβε χώρα το έτος 787 στη Νίκαια, την εποχή της εικονομαχίας, που απλώθηκε και σε όλη τη διάρκεια του 9ου αιώνα»,- καταλήγει ο καθηγητής Πόποβιτς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου